Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά μιας ομάδας είναι η φανέλα. Η φανέλα και τα χρώματά της είναι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που καθιστούν έναν σύλλογο αναγνωρίσιμο στους φίλους και ταυτόχρονα πηγή φόβητρου αλλά και σεβασμού για τους αντιπάλους.
Στο άρθρο 37 του ιδρυτικού καταστατικού του Αρη, αναφέρεται μεταξύ άλλων: «.οι αθληταί εν τοις αγώσιν φέρουσιν στολήν κανονιζόμενην υπό του Διοικητικού Συμβουλίου.». Το Διοικητικό Συμβούλιο λοιπόν μεριμνούσε για τον ιματισμό των παικτών! Ποια ήταν όμως τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου; Μα φυσικά οι ίδιοι οι παίκτες! Δεν υπάρχουν μαρτυρίες, αλλά δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως αγοράστηκαν οι πρώτες φανέλες: με έρανο ανάμεσα στους παίκτες, ή ακόμη πιθανότερο, ο καθένας να αγόρασε την δική του. Δεν αποκλείεται φυσικά στην αρχή η ομάδα να αγωνίστηκε σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς ομοιόμορφες εμφανίσεις, φορώντας ο καθένας το πουκάμισο ή το φανελάκι του.
Η γειτονιά-παρέα λοιπόν γίνεται επίσημη ομάδα και πρέπει να ξεχωρίζει από τους αντιπάλους της. Μία από τις πρώτες φροντίδες είναι η προμήθεια στολής. Τα χρώματα έχουν ήδη αποφασιστεί. Καταλυτικό ρόλο στην επιλογή της φανέλας που φοράνε οι πρώτες ομάδες του Άρη παίζει η παρουσία συμμαχικών και κυρίως βρετανικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου. Ο Αρης, παίζει εναντίον ομάδων απαρτισμένων από ξένους και οι παίκτες του, συναναστρέφονται με αυτούς τους στρατιωτικούς που προέρχονται από προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες. Συγκεκριμένα στην «Γηραιά Αλβιόνα», οι ποδοσφαιρικές διοργανώσεις μετράνε ήδη περίπου πενήντα χρόνια ζωής. Πολυάριθμοι δημοφιλείς σύλλογοι συναγωνίζονται κάθε χρόνο για τους θεσμούς του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, ενώ οι αγώνες είναι πόλοι έλξης για χιλιάδες οπαδούς. Πολύχρωμες στολές χαρακτηρίζουν την κάθε ομάδα, που επιλέγει τα χρώματα και το σχέδιο της φανέλας της με σκοπό να καθιερώσει την αναγνωρισιμότητά της στα μάτια και τις συνειδήσεις του κάθε φίλου ή αντιπάλου της. Έτσι χρησιμοποιούνται ρίγες κάθετες, οριζόντιες ή διαγώνιες, καπέλα(!), μακριά ή κοντά παντελόνια, και άλλες επινοήσεις που χαράσσουν τα όρια ανάμεσα στα αντίπαλα σωματεία.
Η φανέλα είναι μοιρασμένη σε τεταρτημόρια με εναλλαγή των δύο χρωμάτων της ομάδας. Αυτός ο τύπος φανέλας συναντάται πολύ συχνά στον Βρετανικό χώρο, κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα. Ομάδες όπως η Σαουθάμπτον, η Νιουκάστλ, η Έξετερ, η Έβερτον, η Κάρντιφ, η Ντάρλιγκτον, η Άστον Βίλα και αρκετές άλλες, γράφουν ιστορία παίζοντας επί μακράς σειράς ετών με αυτή την ίδια ενδυματολογική επιλογή. Άλλα χαρακτηριστικά της φανέλας είναι ο «λαιμός» τύπου «πόλο», με γιακαδάκι μαύρο στα αριστερά, κίτρινο στα δεξιά και η παρουσία κουμπιών. Στα μανίκια παρουσιάζεται ο ίδιος διαχωρισμός σε τεταρτημόρια και η ίδια εναλλαγή του κίτρινου-μαύρου. Αριθμοί στην πλάτη δεν υπάρχουν φυσικά, αφού επινοήθηκαν πολλά χρόνια αργότερα, ενώ στην «κίτρινη» μεριά της καρδιάς υπάρχει μαύρη τσέπη. Τα σορτς είναι ουσιαστικά παντελόνια που φτάνουν ως το γόνατο και είναι ανοιχτόχρωμα, προφανώς κίτρινα ή μπεζ. Απαραίτητο αξεσουάρ τους η ζώνη! Οι κάλτσες μακριές, ανοιχτόχρωμες, σηκωμένες μέχρι ψηλά, με σκοπό να προστατεύουν όσο γίνεται τα πόδια από τις σκληροτράχηλες επιφάνειες των πρώτων σκληρών γηπέδων. Βασικό αξεσουάρ του τερματοφύλακα δεν είναι τα γάντια, που θα αργήσουν να αποτελέσουν μέρος της σχετικής ενδυματολογίας, αλλά το καπέλο-τραγιάσκα για την προστασία από τον ήλιο. Τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, ο Άρης φαίνεται να παίζει αποκλειστικά με αυτές τις φανέλες.
Από τότε μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στ΄ αυλάκι. Ο Αρης μεγάλωσε, έγινε 100! Οι ποδοσφαιριστές του φόρεσαν κατά καιρούς πολλές και διαφορετικές φανέλες. Θυμηθείτε οι παλαιότεροι και γνωρίστε οι νεότεροι μερικές από τις ενδυματολογικές τάσεις των κιτρίνων σε αυτό το διάβα των 100 ετών, από το 1914 μέχρι σήμερα. Χρόνια πολλά! 
*Οι φωτογραφίες και αποσπάσματα του κειμένου είναι από το βιβλίο λεύκωμα ”100 η πανοπλία του Θεού, η ιστορία της φανέλας μας”, του συγγραφέα, Βασίλη Εμμανουήλ.