Ο Μίρζα Τελέτοβιτς υπογράμμισε πως έκανε τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, εν μέσω των βομβαρδισμών στο Μόσταρ. Ο Βόσνιος παίκτης αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά του χρόνια και τις αναμνήσεις του από τον πόλεμο. Επίσης, ξεκαθάρισε πως το μόνο που τον ένοιαζε τότε ήταν η επιβίωσή του.
Ο Τελέτοβιτς υπογράμμισε αρχικά: «Ήμουν επτά ετών όταν άρχισε ο πόλεμος. Θυμάμαι πως δεν είχαμε φαγητό, άκουγες βόμβες να πέφτουν και κόσμο να τρέμει και να ουρλιάζει. Κάθε μέρα άκουγα τους γονείς μου να λένε πως πέθανε κάποιος συγγενής, κάποιος γείτονας ή κάποιος γνωστός. Μια μέρα ρώτησα τη μητέρα μου ‘έχει μείνει κανένας ζωντανός;’. Ήταν πολύ δύσκολα για μας κι αυτή η ανάμνηση μένει στο μυαλό σου για πάντα».
Στη συνέχεια, ο Βόσνιος παίκτης συμπλήρωσε: «Ξυπνούσα στις 6 το πρωί, πήγαινα στο γήπεδο του μπάσκετ και δεν επέστρεφα πριν τις 11 ή 12 τη νύχτα. Κάποιες φορές δεν είχαμε καν παπούτσια λόγω της κατάστασης. Το γήπεδο απείχε περίπου 300 μέτρα από το σπίτι μου και παίζαμε με τους φίλους μου μέχρι να ακουστούν οι σειρήνες. Τότε τρέχαμε σπίτι για να κρυφτούμε από τις βόμβες. Αν έπρεπε να πεθάνω, θα πέθαινα. Για το μπάσκετ θα έκανα τα πάντα».
Τέλος, ο παίκτης των Φίνιξ Σανς συμπλήρωσε: «Η μόνη πίεση που υπάρχει είναι για την επιβίωση. Δεν υπάρχει καμία άλλη πίεση. Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και τώρα νιώθω πιο δυνατός. Αφού δεν σκοτώθηκα στον πόλεμο, δεν θα πεθάνω τώρα».