Ο Ισπανός δημοσιογράφος Χοσέ Μανουέλ Πουέρτας τα τελευταία δύο χρόνια αφοσιώθηκε στην συγγραφή του βιβλίου το με θέμα τη ζωή του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Όπως είναι λογικό, η πορεία του δύο φορές MVP του ΝΒΑ, από τα Σεπόλια στην κορυφή του μπασκετικού κόσμου αποτελεί έμπνευση για πολλούς.
Ο Ισπανός δημοσιογράφος-συγγραφέας, ολοκλήρωσε λοιπόν, το βιβλίο του με τίτλο: «Giannis Antetokounmpo: el MVP que surgio de la miseria», δηλαδή ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο MVP που σηκώθηκε από τη φτώχεια.
Από τα δύσκολα παιδικά χρόνια στα Σεπόλια, ως την καταξίωση και την κορυφή του ΝΒΑ, γίνονται αναφορές σε πολλές γνωστές αλλά και άγνωστες στιγμές του Έλληνα Θεού του μπάσκετ.
Μία από αυτές, αναφέρεται στο πώς και στο γιατί ο Γιάννης επέλεξε να υποστηρίζει τον Ολυμπιακό, αν και έμενε σε μία περιοχή γεμάτη από φίλους του “αιώνιου” αντιπάλου, Παναθηναϊκού.
Αναλυτικά όσα αναφέρει στο βιβλίο του, για τον λόγο που ο Γιάννης επέλεξε τα ερυθρόλευκα:
«Ο Γιάννης ήταν γεμάτος πατρική αγάπη για το μεγάλο πάθος του: το ποδόσφαιρο. Παρόλο που μεγάλωσε σε «πράσινη» περιοχή (περιοχή που υποστηρίζουν οι περισσότεροι τον Παναθηναϊκό), ο νεαρός σύντομα έγινε οπαδός του αιώνιου αντιπάλου. Το όνειρό του ήταν να παίξει μια μέρα στα καλύτερα ευρωπαϊκά γήπεδα, και στον πικρό ανταγωνισμό στην ελληνική πρωτεύουσα επέλεξε τον Ολυμπιακό έναντι του Παναθηναϊκού.
Ο κύριος λόγος ήταν ο Βραζιλιάνος Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα (θα έκανα κάποια αναφορά στο γεγονός ότι έπαιξε για την Μπαρτσελόνα) που κατέκτησε από το 1999-2005 δεκάδες τίτλους και πρωταθλήματα ήταν και το πραγματικό είδωλο στα νιάτα του Γιάννη μαζί με τον Γάλλο Τιερί Ανρί, έναν άλλο εξαιρετικό παίκτη με στιλ κοντά στην περιοχή (ηγέτης για σχεδόν μια δεκαετία της Άρσεναλ).
Δεν ήταν πολύ συνηθισμένο για προφανείς λόγους, αλλά όποτε υπήρχε μια ευκαιρία, ο μπαμπάς Τσαρλς και ο Γιάννης πήγαιναν στο Καραϊσκάκη για να πανηγυρίσουν για τον Ολυμπιακό. Πολύ κοντά υπάρχει και το ΣΕΦ το γήπεδο μπάσκετ των ερυθρόλευκων, για το οποίο όμως ο Αντετοκούνμπο σε μικρή ηλικία δεν είχε δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον».
Αυτό το τελευταίο, είναι άκρως εντυπωσιακό, αφού εκείνο το παιδάκι, που δεν έριχνε ούτε… κλεφτή ματιά στο μπάσκετ, έφτασε λίγα χρόνια μετά να αποτελεί σημείο αναφοράς για το συγκεκριμένο άθλημα.