Η χρονική σύμπτωση της επαναδιεξαγωγής του Final-4 Κυπέλλου, ύστερα από 18 χρόνια, με την συμμετοχή τριών ομάδων που έχουν κατακτήσει συνολικά 34 τίτλους στον θεσμό (Παναθηναϊκός 20, Ολυμπιακός 9, ΑΕΚ 5) και του Προμηθέα που έχει, ήδη, δυο συνεχόμενες συμμετοχές στους τελευταίους τελικούς (2020-2021), είναι ιδανική για τις προδιαγραφές γιορτής και λάμψης που πρέπει να έχει το ραντεβού μπάσκετ στα «Δυο Αοράκια» του Ηρακλείου (18-20/2). Το Final-4 Κυπέλλου, έρχεται εν μέσω της οδύνης, της θλίψης και της αγανάκτησης της υγιούς φίλαθλης γνώμης για την πρόσφατη, στυγερή δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού.
«Ο αθλητισμός δεν είναι πρόβλημα. Ο αθλητισμός είναι η λύση στο θέμα της βίας. Αλίμονο αν αφήσουμε τη βία να διαλύσει τον αθλητισμό. Είναι χρέος δικό μας, των σωματείων και των παραγόντων που εξυπηρετούν τον αθλητισμό» υποστήριξε με περίσσια βεβαιότητα ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος, μετά την κλήρωση των ζευγαριών στους ημιτελικούς του Final-4 και ενώ μετά από λίγες ημέρες, πήγε ένα βήμα παρακάτω για την χωρητικότητα των φιλάθλων και οπαδών που θα θελήσουν να δούν τους αγώνες.
Να συμμετάσχουν από την εξέδρα στην γιορτή του ελληνικού μπάσκετ. Από την αρχική διαθεσιμότητα των χιλιών εισιτηρίων, η ομοσπονδία ζήτησε από την Πολιτεία και πέτυχε τον διπλασιασμό της (2.000). Η φιλοσοφία της «σμίκρυνσης» του ίδιου του αθλήματος και των πρωταγωνιστών του, υπό τον φόβο του πραγματικού φαινομένου της βίας που πληγώνει τον αθλητισμό, συνολικά, έχει πάψει να υφίσταται. «Πετάχτηκε» στο Κρητικό πέλαγος, έστω και αν υπάρχει η γενική παραδοχή και ανησυχία ότι η εμφάνιση των συμβάντων βίας μπορεί να παραμονεύει οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε στιγμή.
Η ασφαλής διοργάνωση του φετινού Final-4, όμως και με την συμμετοχή τριών μεγάλων συλλόγων με δεκάδες χιλιάδες φιλάθλων να τους ακολουθούν, επιβάλλεται να επιβεβαιώσει τα λόγια του Βαγγέλη Λιόλιου, ώστε η Ελλάδα να μην συνεχίσει να αποτελεί την μοναδική, προηγμένη μπασκετικά χώρα της Ευρώπης που αδυνατεί- με την αρωγή πολιτείας, ομάδων και αστυνομίας- να διοργανώσει για 4 ημέρες, σε οποιαδήποτε πόλη ένα τουρνουά-γιορτή για την διεκδίκηση του τίτλου. Δεν πρόκειται για “στοίχημα”, αλλά για καθήκον της ομοσπονδίας προς τον θεσμό που έχει υπό την αιγίδα της από το 1976.
Γιατί, το μπάσκετ, οι επιτυχίες του, η απήχηση του στην ελληνική κοινωνία, η εν γένει κουλτούρα του, αξίζουν- κατά το ελάχιστον- την ασφαλή, ομαλή και θεαματική διεξαγωγή του Final-4, μέχρι την εξέλιξη του σε Final-8.