Μόλις στο δεύτερο του παιχνίδι με την εθνική ομάδα, ο 23χρονος Δημήτρης Μωραϊτης ήταν εκ των πρωταγωνιστών της νίκης στην Πόλη. Λίγη ώρα αργότερα μίλησε στον Χρήστο Καούρη.

Καθίσαμε να μιλήσουμε λίγο μετά το φαγητό της ομάδας. Η αδρεναλίνη είχε σχεδόν εξατμιστεί από το πέρασμα της ώρας και τα μπουγέλα των αποδυτηρίων. Ο γκαρντ του Περιστερίου ήταν κουρασμένος, ευτυχής και λίγο δύσπιστος ότι οι θεοί του μπάσκετ του επιφύλασσαν μια τόσο μεγάλη βραδιά την τελευταία μέρα του φετινού Φλεβάρη. Αναπόφευκτα, από εκεί ξεκίνησα και εγώ.

Έχει περάσει πάνω-κάτω μια ώρα από το τέλος του αγώνα. Πως είναι η αίσθηση;
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν το έχω πιστέψει, δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Τα συναισθήματα του είναι απερίγραπτα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος! Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, τόσος κόσμους, αυτοί οι παίκτες… Είμαι πολύ χαρούμενος.

Βοήθησε η… κρυάδα των Λιοσίων;
Σίγουρα. Το ματς στα Λιόσια ήταν πιο δύσκολο: είχαν έρθει τα παιδιά του Ολυμπιακού χωρίς να έχουμε κάνει καμία προπόνηση. Τώρα είχαμε κάνει δύο προπονήσεις, ήμασταν πολύ καλύτερα και για αυτό παίξαμε καλά και δείξαμε χαρακτήρα.

Ξέρεις, ο Μουράτος είπε την Παρασκευή ότι «εμένα ήταν όνειρό μου να παίξω με τον Σλούκα». Εσύ αισθανόσουν κάτι παραπλήσιο;
Όπως έχω ξαναπεί ο Σλούκας είναι το είδωλο μου, το έχω πει από παλιά. Το να παίζεις με αυτόν, τον Παπανικολάου, τον Παπαγιάννη, το συναίσθημα είναι απερίγραπτο! Σου βγαίνει και ένα κίνητρο παραπάνω, να δώσεις, να βοηθήσεις…

Πως ήταν αυτοί προς εσάς;
Μα για αυτό είναι εκεί που είναι. Δείχνουν σεβασμό, μας βοηθάνε, μας μιλάνε… Δεν είναι τυχαίοι.

Πάμε στο ματς. Παίζουμε ένα πρώτο ημίχρονο… έτσι κι έτσι. Όχι κακό, αλλά φαινόταν σαν η επίθεση μας να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτά που της έδινε η άμυνα.
Δυσκολευτήκαμε λίγο στην αρχή, όντως. Αμυντικά όπως είπες πήγαμε πολύ καλά. Αυτό μας είπε και ο προπονητής στο ημίχρονο, ότι πάμε καλά και να μπούμε με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Πέρα από το τέταρτο δεκάλεπτο που χάσαμε τη μεγάλη διαφορά, πιστεύω ότι είχαμε τον έλεγχο του παιχνιδιού. Ειδικά στο τέλος δείξαμε χαρακτήρα και καρδιά και κερδίσαμε.

Πήρες έξι τρίποντα. Όλα σωστά σουτ, αυτά που η μπάλα καταλήγει σε εσένα και πρέπει να σουτάρεις γιατί αλλιώς ότι πλεονέκτημα είχε φτιαχτεί ακυρώνεται. Αλλά δεν είναι εύκολο να τα πάρεις αυτά τα σουτ, μου μοιάζει μάλλον ευκολότερο να πασάρει κανείς δίπλα.
Να σου πω την αλήθεια δεν το σκέφτομαι καθόλου, από τη στιγμή που είναι σωστό σουτ που έρχεται από καλή κυκλοφορία. Επιπλέον είχα το ελεύθερο του προπονητή, ο οποίος είπε σε όλους μας να πάρουμε τα ελεύθερα σουτ και ότι επειδή είμαστε καλοί σουτέρ θα τα βάλουμε. Γενικά πιστεύω ότι δεν πρέπει να τα σκέφτεσαι τα σουτ, έτσι μπαίνουν, αν δεν τα σκέφτεσαι.

Το φοβήθηκες το ματς, όταν το +16 έγινε +2 σε ένα πεντάλεπτο; Όταν μπήκες, το ματς ήταν στο όριο να γυρίσει.
Σε εκείνο το σημείο δεν ακούγαμε τίποτα, ήμασταν ένα μέτρο μακριά και δεν ακούγαμε ο ένας τον άλλο. Μπήκα στο 60-62, μου μίλησαν και οι άλλοι, μου είπαν να μείνω συγκεντρωμένος, φάση-φάση. Ήταν πρωτόγνωρο για μένα, το ευχαριστήθηκα και όλα πήγαν καλά. Πρέπει να έχεις προσωπικότητα και χαρακτήρα σε τέτοιες στιγμές και δεν είναι εύκολο. Εγώ φέτος ξεκίνησαν να παίζω πιο πολύ, με τον ερχομό του κόουτς Τόμιτς. Δεν το έχω νιώσει ξανά από προπονητή να μου δείχνει τέτοια εμπιστοσύνη. Η αλήθεια είναι ότι κάνουμε σκληρή προπόνηση και δουλεύουμε σκληρά.

Φοβήθηκες κάποια στιγμή ότι θα «καείς»; Όχι μόνο μετά την ΑΕΚ, αλλά και στην πορεία σου σε αυτήν. Ότι θα μείνεις ο… υπερπαίχτης των 16; Ότι δεν θα καταφέρεις να εκπληρώσεις τις δικές σου προσδοκίες, άσχετα με αυτές των δημοσιογράφων ή του οποιουδήποτε.
Ο καθένας θα απογοητευόταν. Κι εγώ απογοητεύτηκα λίγο, γιατί δεν πήγαν όλα όπως τα περίμενα, όμως ευτυχώς είχα ανθρώπους δίπλα μου όπως ο πατέρας μου που με κράτησαν στο σωστό δρόμο. «Δουλειά, συνεχίζουμε, κάποια στιγμή θα βγει». Και εν τέλει βλέπουμε ότι παρόλα τα άσχημα που περάσαμε, κάτι καλό βγαίνει από όλο αυτό.

Παραμένεις θετικός, αυτό βλέπω. Δεν είσαι αυτός που θα πει «τώρα θα σας δείξω εγώ, αυτά που πέρασα, με αδίκησαν».
Γενικά είμαι θετικός σαν άνθρωπος. Ειδικά στο μπάσκετ πιστεύω ότι αν δουλεύεις σωστά, κάποια στιγμή αυτό θα βγει προς τα έξω, θα το δει όλος ο κόσμος και θα πάρεις αυτό που σου αξίζει τελικά.

Και αν αυτό που σου αξίζει είναι οι Φιλιππίνες;
Γιατί όχι; (γέλια).

Είναι όνειρο;
Ε τι, δεν είναι; Τι να πούμε τώρα για αυτό, δεν υπάρχουν λόγια!