Το ότι μετράμε 13 χρόνια να ανεβούμε σε βάθρο στο μπάσκετ σε επίπεδο ανδρών σε οποιαδήποτε διοργάνωση, είναι γνωστό. Το ότι ο δρόμος μας σταματά στους 8 χωρίς καν να έχουμε την ευκαιρία να διεκδικήσουμε μετάλλιο επίσης γνωστό. Άρα ο “πραγματικός” τελικός για την Ελλάδα είναι την Τρίτη το βράδυ, απέναντι στους γηπεδούχους Γερμανούς με πολύ κόσμο να φωνάζει υπέρ τους και το ειδικό βάρος που αποκτά κάθε ένας που είναι οικοδεσπότης σε μια τέτοια διοργάνωση.
Το χε πει ωραία ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο στις δηλώσεις του πριν καν ξεκινήσει το Ευρωμπάσκετ, όταν όλοι μιλούσαν για μετάλλιο. Ο Γιάννης είχε τονίσει ότι όσο καιρό βρίσκεται στην εθνική δεν έχει καν καταφέρει να βρεθεί στους 4 μιας διοργάνωσης, οπότε αυτό το “καταραμένο” ματς της οχτάδας πρέπει με κάποιο τρόπο να κερδηθεί.
Δεν είναι απαραίτητο να γίνει με 100ρα, ούτε με εντυπωσιακό μπάσκετ, αρκεί να γίνει, αρκεί στις 23.30 το βράδυ της Τρίτης να έχουμε τσεκάρει το εισιτήριο για την ημιτελική φάση. Αν τα καταφέρουμε εκεί, τότε αυτό το τρένο δεν έχει σταματημό. Μου θυμίζει λίγο το 2005, όταν μετά τη νίκη με τους Γάλλους ιδίως με τον τρόπο που ήρθε δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε στον τελικό, είτε ήταν η Γερμανία είτε η Ισπανία.
Έτσι και φέτος με νίκη κόντρα στους Γερμανούς η ομάδα του Ιτούδη δε θα σταματήσει πουθενά. Θα είναι εύκολο; Φυσικά και όχι, καθώς απέναντί μας υπάρχει μια ταλαντούχα ομάδα, η οποία τρέχει, σουτάρει και πιέζει πολύ στην άμυνα. Χρειάζεται να υπερβάλλουμε εαυτούς και να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει μόνο ο Γιάννης, αλλά και οι υπόλοιποι, όπως αποδείχθηκε και απέναντι στους σκληροτράχηλους Τσέχους, όταν Παπαπέτρου και Λαρετζάκης έκαναν το βήμα μπροστά.
Δε χρειάζεται να μηδενίζουμε αντιπάλους, η Γερμανία αξίζει την προσοχή μας την ώρα που η Σερβία και η Λιθουανία είναι σπίτι τους, η Γαλλία τα χρειάστηκε και ακόμα και η Σλοβενία δεν είχε εύκολο έργο. Ο χρόνος θα δείξει, αλλά το μετάλλιο παίζεται αύριο το βράδυ.