Για την Εθνική μας και τις φιλοδοξίες της στο Eurobasket έχετε διαβάσει τις προηγούμενες ημέρες αρκετά. 13 χρόνια χωρίς μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση είναι πολλά και ας ελπίσουμε αυτό το αρνητικό σερί να τελειώσει στο Βερολίνο στις 18 Σεπτεμβρίου. Η πρεμιέρα με την Κροατία είναι ένα εκ προοιμίου δύσκολο τεστ για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα καθώς οι Σλούκας, Παπαγιάννης, Παπαπέτρου και Κώστας Αντετοκούνμπο έχουν προπονηθεί από λίγο έως καθόλου τις τελευταίες ημέρες και βρίσκονται ακόμη σε περίοδο αποθεραπείας από τους τραυματισμούς τους. Και αν οι πρώτοι τρεις πιθανόν να αγωνιστούν κόντρα στην «hrvatska» και ας μην είναι στο 100%, ο τελευταίος δύσκολα θα προλάβει κάποιο από τα πέντε ματς του ομίλου. Βρίσκεται με 12άδα γιατί ο Ιτούδης και το τεχνικό επιτελείο έκριναν ότι πρέπει να ρισκάρουν στην φάση των ομίλων, για να έχουν τον Κώστα Αντετοκούνμπο και όλα αυτά τα στοιχεία που τον διακρίνουν όταν πραγματικά θα είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, δηλαδή στα νοκ-άουτ.
Αρκετά όμως με την Εθνική και τους εσωτερικούς «πονοκεφάλους» που έχει να διαχειριστεί ο νέος προπονητής της Φενέρμπαχτσε. Παίζει και η Κροατία μπάσκετ και μάλιστα καλό και θα ήταν μεγάλο λάθος να υποτιμηθεί ή να επικεντρωθούμε μόνο στα δικά μας προβλήματα και να αφήσουμε στο… έλεος τους αυτά που θα μας δημιουργήσουν οι Κροάτες του κόουτς Μουλαομέροβιτς.
Ήδη από το pre-game ο νυν ομοσπονδιακός προπονητής της Κροατίας άρχισε τα «mind games». «Η Ελλάδα είναι ένα από τα φαβορί για το χρυσό μετάλλιο», ανέφερε αφοπλιστικά στις αποκλειστικές δηλώσεις που έκανε στη Nova, σαν να ήθελε να αποποιηθεί από τους ώμους των παικτών του το παραμικρό βάρος για αυτό το ματς. Ξέρει την Ελλάδα, έχει παίξει και έχει ζήσει εδώ πάνω κάτω μία δεκαετία. Ξέρει τη νοοτροπία και μπορεί να μπει στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα παίκτη πολύ εύκολα. Δεν πρέπει να πέσουμε στην… παγίδα που προσπαθεί με αριστοτεχνικό τρόπο να στήσει.
Η Κροατία είναι μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις με μεγάλη μπασκετική σχολή. Όμως, αυτή η τεχνογνωσία και το αστείρευτο ταλέντο της δεν έχει μεταφραστεί και σε επιτυχίες τη νέα χιλιετία. Πράγμα που φυσικά έχει δημιουργήσει απωθημένα, σε έναν λαό που ζει και αναπνέει για την πορτοκαλί Θεά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Κροατία έχει να ανέβει σε βάθρο μεγάλης διοργάνωσης από το μακρινό 1995 (Eurobasket), όταν κατέλαβε την back-to-back 3η θέση (τερμάτισε εκεί και το 1993). Το 1992 είχε πάρει το ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και το 1994 το χάλκινο στο Μουντομπάσκετ. Εκεί τελειώνει η καταμέτρηση μεταλλίων παραδόξως, παρότι υπήρξαν και άλλες υπερταλαντούχες γενιές!
Η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία ήταν αναμφίβολα το 2013 στο Eurobasket της Σλοβενίας όταν η Κροατία μπήκε στη ζώνη των μεταλλίων. Αλλά έχασε εύκολα από Λιθουανία (ημιτελικός) και Ισπανία (μικρός τελικός).
Στο φετινό τουρνουά οι Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς, Ντάριο Σάριτς, Μάριο Χεζόνια και Ίβιτσα Ζούμπατς αναμένεται να κουβαλήσουν το μεγαλύτερο επιθετικό φορτίο. Και οι τέσσερις με εμπειρίες από το τοπ επίπεδο, και οι τέσσερις στην καλή τους μέρα μπορούν να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα. Στο ρόστερ υπάρχουν και οι πάντα υπολογίσιμοι, Κρούνοσλαβ Σίμον και Τζαλίν Σμιθ.
Δεν είναι μία ομάδα που «τρομάζει» αλλά ανήκει στην δεύτερη «ταχύτητα» της διοργάνωσης, μαζί με την Ισπανία, την Τουρκία, την Γερμανία και την Ιταλία. Ομάδες δηλαδή που αναζητούν μία υπέρβαση. Υπάρχει και άλλο ένα δεδομένο που καθιστά την Κροατία τόσο επικίνδυνη. Ο αποκλεισμός από την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2023. Έχει πληγωθεί το… εγώ και όταν αυτό συμβαίνει με τόσο μεγάλης κλάσης παίκτες, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην αντίδραση.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αν παίξει το μπάσκετ που ξέρει. Όμως, δεν πρέπει σε κανένα σημείο να επιτρέψει στην Κροατία να πιστέψει ότι μπορεί να πάρει το ροζ φύλλο αγώνα. Αν το κάνει, το παιχνίδι θα εξελιχθεί σε… ρουλέτα και μετά είναι καθαρά θέμα τύχης το που θα κάτσει η μπίλια.
