Χωρίς ΟΣΦΠ-ΠΑΟ, αλλά με Έλληνες νικητές

Η σταυροφορία του Παναθηναϊκού για repeat το 2008, ένα χρόνο μετά τον θρίαμβο στην Αθήνα, έλαβε άδοξα τέλος και μάλιστα νωρίς. Πέρασε σαν σίφουνας με 12-2 νίκες την πρώτη φάση η πράσινη ατμομηχανή, ενισχυμένη με τον απαστράπτοντα Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, όμως εκτροχιάστηκε στις ισοβαθμίες του Τοπ 16. Πήρε και τα τρία ματς στο ΟΑΚΑ, αλλά απέτυχε να κάνει έστω ένα διπλό. Ποιος θα ξεχάσει την ήττα τελευταία αγωνιστική απ’ την Παρτίζαν στο Βελιγράδι;
 
Ο Ολυμπιακός ήταν απ’ την άλλη σε διαδικασία επανεκκίνησης. Τις δυο προηγούμενες σεζόν είχε φτάσει ένα βήμα απ’ το φάιναλ φορ, σταματώντας πάνω στη Μακάμπι το 2006 και στην Τάου ένα χρόνο αργότερα. 
 
Για τους κυνικούς, το μόνο που άλλαξε στον Πειραιά στο τέλος της σεζόν 2007-08 ήταν το όνομα της ομάδας που αποδείχτηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο στα προημιτελικά. Οι ερυθρόλευκοι έκαναν διπλό με το καλημέρα στη Μόσχα, αλλά η ΤΣΣΚΑ απάντησε στο ΣΕΦ και τελείωσε τη σειρά στο σπίτι της.   
 
Δεν ήταν έτσι, όμως. Στα τέλη Γενάρη του 2008, οι Αγγελόπουλοι πήραν όπως αποδείχτηκε τη σωστή απόφαση, για  να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στους διεκδικητές του τίτλου.
 
Με την ομάδα να τελειώνει την πρώτη φάση με τρεις συνεχόμενες ήττες και συνολικό ρεκόρ 7-7, αντικατέστησαν πριν ξεκινήσει το Τοπ 16 τον Πίνι Γκέρσον με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Το καράβι αρχίζει σιγά σιγά να βρίσκει τη σωστή του ρότα και ένα χρόνο αργότερα, στο Βερολίνο, θα φτάσει στον προορισμό του.  
 
Ήταν χωρίς Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό λοιπόν το φάιναλ φορ του 2008. Ακόμα κι έτσι όμως, πάλι ελληνικές σημαίες ανέμιζαν στη Μαδρίτη. Δεύτερη Ευρωλίγκα με την ΤΣΣΚΑ για τον MVP του 2006 Θοδωρή Παπαλουκά, παρθενική για τον Νίκο Ζήση, που μόλις το περασμένο καλοκαίρι είχε σμίξει με τον διόσκουρό του απ’ την Εθνική στη Μόσχα.
 
Μαζί τους, δυο παίκτες που εκτόξευσαν τις μετοχές τους φορώντας φανέλες ελληνικών ομάδων. Ο Τζέι Αρ Χόλντεν που πανηγύρισε πρωτάθλημα το 2002 με την ΑΕΚ, προτού ριζώσει στην ρωσική μεγαλούπολη και ο Ρίμας Σισκάουσκας, που ήταν και την προηγούμενη χρονιά με τους νικητές. Ο τελικός αποδείχθηκε παράσταση για έναν ρόλο, με τη «αρκούδα» να κατασπαράζει τη Μακαμπί με 91-77.