Ο Ντόμινκ Γουίλκινς τόνισε πως η κατάκτηση της Euroleague με τον Παναθηναϊκό ήταν μια ευλογία για τον ίδιο και υπογράμμισε πως δε θα ξεχάσει ποτέ τον τελικό του Παρισιού. Ο Αμερικανός αναφέρθηκε στη θητεία του στους «πράσινους» και στην αγάπη των φιλάθλων προς το πρόσωπό του. Ο Γουίλκινς μίλησε στην εφημερίδα «Πράσινη». Αναλυτικά δήλωσε:
Για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας: «Είχα την ευλογία να ζήσω μεγάλες στιγμές στην καριέρα μου και μια τέτοια ήταν κι αυτή στο Παρίσι με τον Παναθηναϊκό. Τα τελευταία δευτερόλεπτα ήταν συγκλονιστικά. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα αυτό είχα στο μυαλό μου, το πώς θα κατακτήσουμε το ευρωπαϊκό. Άλλωστε ήταν και σημαδιακό, στην πόλη που γεννήθηκα να κατακτήσω το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα».
Για τις αναμνήσεις του από τον τελικό: «Θυμάμαι ότι στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν συνέχεια μπροστά. Σε κάποιο ήμασταν στους 12 πόντους και οι διαιτητές άρχισαν να σφυρίζουν περίεργα. Δεν μας άφηναν να περάσουμε το κέντρο του γηπέδου. Όλο και κάτι σφύριζαν σε βάρος μας δίνοντας την ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα να μειώσει το σκορ. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι το κόψιμο του Βράνκοβιτς. Απίθανο μπλοκ, ανεπανάληπτο. Φοβερό σπριντ και η τάπα που μας έδωσε τη νίκη και το τρόπαιο».
Για την πρόταση που του είχε κάνει ο Παναθηναϊκός: «Μου είχε φανεί πολύ περίεργη η πρόταση της ελληνικής ομάδας. Όταν μιλήσαμε όμως κατάλαβα ότι χτιζόταν κάτι μεγάλο. Δεν μου κάνει έκπληξη που η οικογένεια Γιαννακόπουλου είναι ακόμη στο τιμόνι της ομάδας. Ο κύριος Παύλος Γιαννακόπουλος πάντα ξόδευε πολλά λεφτά για τον Παναθηναϊκό. Ξέρω ότι μετά τη δική μας ομάδα ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να κερδίσει πέντε ακόμη ευρωπαϊκά. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει τυχαία».
Για την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του: «Ακόμη θυμάμαι την υποδοχή του κόσμου στο αεροδρόμιο. Αυτό που έζησα εκείνη την ημέρα δεν το είχα ξαναζήσει. Με είχαν στηρίξει από την πρώτη στιγμή, ακόμη και στην αρχή που δεν είχα καταφέρει να προσαρμοστώ ήταν στο πλευρό μου. Νιώθω ότι τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έκαναν για μένα. Ήταν φανταστικό να παίζω γι’ αυτόν τον κόσμο».