Γράφει από την Κωνσταντινούπολη ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ
H απόσταση ανάμεσα σε ένα, συνηθισμένο για τα δεδομένα του ελληνικού μπάσκετ, αθλητικό κατόρθωμα πρώτης γραμμής και στο «θαύμα θαυμάτων» που θα γινόταν σημείο αναφοράς για τον ελληνικό αθλητισμό ήταν χθες ελάχιστη: μικρότερη από αυτή που χωρίζει την ευρωπαϊκή από την ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης!
Πανηγυρίσαμε, χθες, την πρόκριση του υπέροχου Ολυμπιακού στον 5ο τελικό της ιστορίας του, πάνω από το κουφάρι μίας ομάδας που μοιάζει πλέον μία σαθρό απομεινάρι μιας άλλης εποχής (Μπαρτσελόνα).
Εάν ο Παναθηναϊκός κατόρθωνε να αποτελειώσει το έργο που έχτιζε επί 39,5 λεπτά απέναντι στην, υποτίθεται αχτύπητη, ΤΣΣΚΑ, θα ετοιμαζόμασταν τώρα για έναν αμιγώς ελληνικό τελικό και μάλιστα μέσα στην ποτισμένη με αρχαία μυρωδιά Ελλάδας Κωνσταντινούπολη. Θα ήταν μία κανονική άλωση της Πόλης!
Προς το παρόν, εάλω μόνο μία από τις δύο θύρες που οδηγούν στην αίθουσα του θρόνου. Ο Ολυμπιακός υπνώτισε τη Μπαρτσελόνα όχι με ανταρτοπόλεμο, αλλά κοιτάζοντάς τη στα μάτια.
Δίχως υπερβολή, οι Ισπανοί κράτησαν το προβάδισμα μόνο για 5 δευτερόλεπτα στον ημιτελικό: από το τρίποντο του λαβωμένου Ναβάρο με το οποίο έγινε το 26-27 ως το καλάθι του Σπανούλη με το οποίο οι Ελληνες ανέκτησαν την πρωτοκαθεδρία.
Γράφω «οι Ελληνες» και το εννοώ. Μπορεί ο Αμερικανός Ντόρσεϊ να έγινε καταλύτης, αλλά το Α και το Ω του ήταν γραμμένα με ελλνικούς χαρακτήρες: Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Σλούκας. Ακόμα και ο αρχιτέκτων Ιβκοβιτς είναι πια περισσότερο Ελληνας παρά Σέρβος!
Βεβαίως, η Κωνσταντινούπολη θυμίζει στον ίδιο και στον κουμπάρο του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, το έπος του 1992, όταν η ομάδα της προσωρινής προσφυγιάς (Παρτίζαν) κούρσεψε εδώ την Ευρώπη, με έδρα-καταφύγιο τον καιρό του εμφυλίου την ισπανική πόλη Φουενλαμπράδα. Είχε μάλιστα μέσο όρο ηλικίας τα 21,7 χρόνια.
Μήπως όμως δεν μοιάζει και ο Ολυμπιακός φτιαγμένος από το ίδιο καλούπι; Αγνοια κινδύνου, ομαδικό πνεύμα, ενθουσιασμός, νιάτα, ομορφιά. Τότε μιλούσαμε για τα «παιδιά του πολέμου». Η ερυθρόλευκη ελληνική ομάδα που εμφανίστηκε στο παρκέ του σταδίου Σινάν Ερντέμ μοιάζει με εστία αντίστασης καταμεσίς ενός άλλου πολέμου, οικονομικού αυτή τη φορά. Οι παίκτες του Ολυμπιακού είναι τα «παιδιά της χρεωκοπίας».
Θα κερδίσουν, όμως, το τρόπαιο; Διόλου απίθανο. Ο Παναθηναϊκός χάραξε χθες το μονοπάτι και ο Ολυμπιακός καλείται να στροβιλιστεί πάνω του σαν τους αινιγματικούς δερβίσηδες της Ανατολίας. Η ΤΣΣΚΑ είναι ομαδάρα, αλλά ο ημιτελικός την απομυθοποίησε και εξέθεσε όσους τη θεωρούσαν αχτύπητη. Ο Ολυμπιακός μπορεί να τη χτυπήσει με τα ίδια όπλα που την βγάζουν, συνήθως, στον αφρό.
Η δική του μηχανή κρύβει -όπως και η ρωσική- αμύθητα αποθέματα ενέργειας, σβελτάδας, ταχύτητας, αλεγκρίας. Απέναντι στην πυρηνοκίνητη παρέα του άλλοτε «ερυθρόλευκου» Τεόντοσιτς (και των «Γιάννηδων» του πάγκου, Καζλάουσκας και Σφαιρόπουλου), ο Ολυμπιακός θα αντιπαρατάξει ενέργεια, σβελτάδα, ταχύτητα, αλεγκρία.
Μπάσκετ δηλαδή. Όχι αντάρτικο.
Του λείπουν τα κορμιά-χταπόδια, αλλά έχει άλλα πλεονεκτήματα, ικανά να καλύψουν αυτό το εγγενές μειονέκτημα. Απέναντι στη Μπαρτσελόνα, το άλυτο επί 25 λεπτά πρόβλημα ήταν το αμυντικό ριμπάουντ, αυτό που έδινε στους Ισπανούς δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Όπως συνήθως, όμως, ο Ολυμπιακός έλυσε το γρίφο προϊόντος του χρόνου, με μπροστάρη τον ασυγκράτητο Ντόρσεϊ. Καμία ευρωπαϊκή ομάδα δεν μπορεί να συναγωνιστεί τους «κόκκινους» του Πειραιά σε δυνάμεις και αποθέματα κηροζίνης. Εάν για κάποιο μυστηριώδη λόγο αποφασιζόταν να παιχτεί ο τελικός σε 50 (αντί των 40) λεπτών, ο Ολυμπιακός θα περνούσε το Σάββατό του προβάροντας το στέμμα!
Ο Παναθηναϊκός έδειξε χθες ότι χρειάζεται φρεσκάρισμα. Είναι άκυρο και πάντως πρόωρο να μιλήσει κάποιος για «τέλος εποχής», ωστόσο μοιάζει επιτακτική ανάγκη η ανανέωση. Οι τελικοί της Α1 θα αποτελέσουν σκληρό τεστ για την ομάδα-μύθο του ελληνικού μπάσκετ.
Επειτα, θα έρθει η ώρα της κρίσης, με βασανιστικά ερωτηματικά να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των Γιαννακόπουλου, του Ομπράντοβιτς και ορισμένων πρωτοκλασάτων παικτών. Προς το παρόν, το παλκοσένικο ανήκει στον Ολυμπιακό, τον ίδιο Ολυμπιακό που μπήκε στη γιορτή ντυμένος με ρούχα φτωχού συγγενούς και απειλεί να φύγει αγκαζέ με τη βασιλοπούλα.
Συντονιστείτε στη Nova για να παακολουθήσετε τον τελευταίο χορό, το βράδυ της Κυριακής στις 9μμ. Και να θυμάστε, ότι φτάσαμε μία ανάσα από τον απόλυτο ελληνικό τελικό, εδώ στην Κωνσταντινούπολη. Μία ανάσα.
