Δεύτερο μέρος της αξιολόγησης των ξένων παικτών Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού και από τους ψηλούς ήρθε η ώρα να περάσουμε στους “ενδιάμεσους”. Στους γκαρντ και τους φόργουορντ δηλαδή που πλαισιώνουν τους γνήσιους χειριστές τις μπάλας, με τους οποίους θα πέσει αύριο η αυλαία.
Η αλήθεια είναι πως με εξαίρεση ίσως μονάχα τον Κλάιμπερν της ΤΣΣΚΑ (και παλαιότερα τον Ρούντι Φερνάντεθ, τον Άντονι Πάρκερ και βέβαια τον Ντέγιαν Μποντίρογκα) οι παίκτες αυτοί λειτουργούν κυρίως ως υποστηρικτική δύναμη στα ρόστερ των ομάδων της Ευρωλίγκας.
Τελείως διαφορετικά λοιπόν τα δεδομένα σε σχέση με το ΝΒΑ, όπου η αξία τους είναι μεγαλύτερη κι από αυτή των “κοντών”. Μπορεί στην Ευρώπη η “βασιλεία” των γκαρντ να μην αμφισβητείται (τουλάχιστον ακόμα), όμως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού κουμάντο κάνουν εδώ και 10 χρόνια οι υπερηχητικοί αθλητικά και υπερπλήρεις τεχνικά και τακτικά “ενδιάμεσοι”, όπως ο Λεμπρόν, ο Ντουράντ, ο Λέοναρντ και πλέον ο Γιάννης.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
ΓΟΥΕΣΛΙ ΤΖΟΝΣΟΝ
Αναμφισβήτητο γεγονός: ο Τζόνσον είναι παίκτης ανώτερης κλάσης σε σχέση με όσα έχουμε δει μέχρι τώρα με τα πράσινα και επ’ αυτού δεν χρειάζεται να μελετήσουμε το γεμάτο βιογραφικό του για να το επιβεβαιώσουμε. Οι λόγοι για τους οποίους μοιάζει πολλές φορές “χαμένος” στο παρκέ, έχοντας μεγάλα κενά και μεταπτώσεις στην απόδοσή του, είναι τρεις:
Έπειτα από εννέα χρόνια στο ΝΒΑ (και τρία νωρίτερα στο κολεγιακό) αυτή είναι η παρθενική του περιπέτεια εκτός Αμερικής. Ο κανόνας λέει ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες οι παίκτες χρειάζονται μία πρώτη αναγνωριστική σεζόν προτού αντιληφθούν πλήρως τα νέα δεδομένα και μπουν στο πετσί του ρόλου τους.
Έχει μπροστά του τον δεύτερο πολυτιμότερο παίκτη της ομάδας πίσω από τον Καλάθη. Η αυτοπεποίθηση του Παπαπέτρου ήταν από το ξεκίνημα της σεζόν στα ύψη και μαζί με αυτή αυξάνονταν και οι ευθύνες που επωμιζόταν στο παρκέ. Το γεγονός αυτό μοιραία περιόριζε οποιονδήποτε είχε παραπλήσιο ρόλο.
Ο Τζόνσον είναι combo forward για το σύγχρονο μπάσκετ. “3” και “4” δηλαδή. Σε καμία περίπτωση “3” και “2”, όπως πίστεψαν πολλοί με βάση τα πεπραγμένα του στο Σίρακιουζ και κατά την πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι το περασμένο φθινόπωρο το τεχνικό επιτελείο έκανε το παν για να βοηθήσει τον Αμερικανό να προσαρμοστεί στον συγκεκριμένο ρόλο (ταυτόχρονη παρουσία με τον Παπαπέτρου στο παρκέ, καλύπτοντας μαζί τις θέσεις “2” και “3”), αλλά γρήγορα το σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε αφού ήταν ξεκάθαρο πως δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα απ’ αυτά που μπορούσε να λύσει.
Ο λόγος είναι απλός. Πέρα από την αθλητικότητα και τα μακριά του χέρια, ο Τζόνσον δεν έχει έστω ένα στοιχείο στο τεχνικό του ρεπερτόριο που να παραπέμπει σε σούτινγκ γκαρντ.
Συμπερασματικά, το αν αξίζει να μείνει ή όχι ο Τζόνσον και τη νέα σεζόν είναι ένα ερώτημα που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Με δεδομένο πάντως ότι τα χρήματα με τα οποία αμείβεται δεν είναι υπερβολικά (650χιλ. δολάρια) μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι, εφόσον έχει έναν ρόλο πιο συμβατό με τα χαρακτηριστικά του, τη δεύτερη σεζόν μπορεί να είναι αισθητά καλύτερος.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Σακίλ Μακίσικ
Ισχύουν ακριβώς αυτά που γράψαμε χθες με αφορμή την επιλογή Έλις. Ο Μπαρτζώκας είναι μετρ στον εντοπισμό και στην ανάδειξη ξένων παικτών που προέρχονται από τις μεσαίες ή τις χαμηλότερες βαθμίδες γιατί διαθέτει το πλήρες πακέτο. Πέρα δηλαδή από την ικανότητά του να αποκωδικοποιεί τα χαρακτηριστικά των παικτών και να αξιολογήσει την συμβατότητά τους με το σύστημα της ομάδας του, έχει τον τρόπο να εμπνέει τον εκλεκτό του, πείθοντάς τον από την πρώτη στιγμή της συνύπαρξής τους να αφήσει στην άκρη το “εγώ” για χάρη του συνόλου.
Τι έλειπε από τον Ολυμπιακό; Ένα “τέρας” αθλητικότητας στην περιφέρεια, που με το νεύρο και την ορμητικότητά του θα μπορούσε να αλλάξει ανά πάσα στιγμή τον ρυθμό. Είχε ήδη τον Παπανικολάου κι έψαχνε έναν ακόμα, σε συσκευασία “τριαροδυαριού”. Ήρθε κι έδεσε λοιπόν το γλυκό με τον Μακίσικ, τόσο γρήγορα και τόσο απόλυτα, σε σημείο που κάποιοι απογοητεύτηκαν όταν, έπειτα από το πρώτο σοκ κόντρα στην Μακάμπι και τον Παναθηναϊκό, η Εφές διάβασε και ανέδειξε τις αδυναμίες του.
Πρώτος ωστόσο ο ίδιος ο Μπαρτζώκας γνώριζε τα αδύνατα σημεία του 29χρονου Αμερικανού. Κι όταν κάποιοι, μαγεμένοι από τα όσα έκανε στις δύο πρώτες του εμφανίσεις, μιλούσαν για το νέο απόλυτο όπλο της Ευρωλίγκας που μπορεί να καλύψει και τις τρεις θέσεις της περιφέρειας σε άμυνα και επίθεση (κάτι σαν νέος Χίγκινς, λιγότερο πλήρης τεχνικά, αλλά ανώτερος αθλητικά), ο προπονητής του Ολυμπιακού ήξερε ήδη ότι ενόψει της νέας σεζόν θα χρειαστεί να βρει όχι έναν, αλλά δύο βασικούς χειριστές τις μπάλας που θα μπορούν τόσο να εκτελέσουν, όσο και να πασάρουν. Διότι μπορεί ο Μακίσικ να προστέθηκε κατευθείαν στη μακρά λίστα με τα “διαμάντια” που έχει αναδείξει ο Μαρουσιώτης τεχνικός, αλλά δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να επωμιστεί τον συγκεκριμένο ρόλο.
Μπράντον Πολ
Και σκληρός είναι και για την ομάδα παίζει και σίγουρα θα είναι πιο σταθερός εφόσον παραμείνει για δεύτερη σεζόν στο λιμάνι. Οφείλουμε ωστόσο να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Είναι παίκτης που τόσο τεχνικά όσο και τακτικά έχει χτυπητές αδυναμίες, οι οποίες δεν περιορίζονται στο επιθετικό κομμάτι.
Από την στιγμή λοιπόν που ο Μακίσικ τον προσπέρασε με χαρακτηριστική άνεση στην ιεραρχία, είναι απολύτως φυσιολογικό ο Μπαρτζώκας να αναζητήσει αντί του Πολ, έναν παίκτη που θα συμπληρώνει καλύτερα τον νέο εκλεκτό του. Έναν γνήσιο σουτέρ τύπου Μπρόκχοφ για παράδειγμα ή έναν σούτινγκ γκαρντ με καλύτερες αποφάσεις σε σχέση με τον Πολ με τη μπάλα στα χέρια.
