Ο Μαυροβούνιος προπονητής της Μπασκόνια μίλησε στο novasports.gr και τον Χρήστο Καούρη για την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό, τους τραυματισμούς, την φετινή Ευρωλίγκα και… την κοτσίδα του!
Επιστρέφοντας στην Ευρωλίγκα μετά από 4 χρόνια και το σύντομο πέρασμα του από την Χίμκι, είδα απέναντι μου έναν πολύ διαφορετικό άνθρωπο σε σχέση με αυτόν που γνωρίσαμε στην Ελλάδα, στο πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό τη σεζόν 2014-15. Διασχίζοντας πλέον την έκτη δεκαετία της ζωής σου και με σχεδόν 25 χρόνια ως πρώτος προπονητής, ο 62χρονος σήμερα Ντούσκο Ιβάνοβιτς εμφανίστηκε χαλαρός, χαμογελαστός και ευπροσήγορος στο λόμπι του ξενοδοχείου, μία ημέρα πριν το συναπάντημα με τον Ολυμπιακό.
«Έχω καλές αναμνήσεις από την Ελλάδα, προσπαθώ πάντα να κοιτάζω το παρελθόν θετικά», μου λέει όταν τον ρωτώ τι γεύση του άφησε το πέρασμα του από την Ελλάδα, το οποίο διακόπηκε πριν ολοκληρωθεί η σεζόν. Στην Βιτόρια επέστρεψε στο δεύτερο μπασκετικό του σπίτι, έχοντας ηγηθεί των Βάσκων για άλλες δύο περιόδους (2000-2005, 2008-2012) και παράλληλα πανηγυρίζοντας μαζί τους δύο πρωταθλήματα (2002, 2010), τέσσερα κύπελλα (2002, 2004, 2007, 2009) και ένα Supercopa (2008).
Στην Ευρωλίγκα έφτασε δύο φορές στην πηγή, χάνοντας με 3-2 νίκες στους τελικούς του 2001 από την Κίντερ Μπολόνια και 90-78 από την Μακάμπι στον τελικό της Μόσχας το 2005. Τώρα επιστρέφει στην Μπασκόνια μεσούσης της περιόδου, πράγμα δύσκολο για οποιονδήποτε προπονητή: «Είναι πολύ δύσκολο, αλλά νιώθω καλά γιατί επέστρεψα στην ομάδα μου, στο σπίτι μου, είμαι χαρούμενος. Σε ό,τι αφορά στα υπόλοιπα, είναι μια δύσκολη κατάσταση, αλλά προσπαθούμε, παλεύουμε και ελπίζουμε ότι θα είμαστε καλύτεροι».
Το ξεκίνημά του στην φετινή Ευρωλίγκα ήταν κάθε άλλο παρά ιδανικό, με την Μπασκόνια να χάνει 81-57 στο Βερολίνο από την Άλμπα. Όμως η συνέχεια ήταν διαφορετική: οι Βάσκοι ξαναβρήκαν την σκληράδα τους και λύγισαν κοτζάμ Μπαρσελόνα με 76-74, πέρασαν από τη Μαδρίτη επικρατώντας της Ρεάλ για το πρωτάθλημα, πριν μια εβδομάδα λύγισαν την Χίμκι με 83-79. Οι τραυματισμοί πάντως δεν τους αφήνουν να ησυχάσουν, αφού εκτός των γνωστών Γκρέιντζερ και Γκαρίνο, εκτός μάχης είναι οι δυο βασικοί πόιντ γκαρντ, Χένρι και Βιλδόσα.
Η απόκτηση του Αμερικανού γκαρντ Σεμάι Κρίστον ήρθε για να καλύψει το κενό. Μετά τη νίκη επί της Μπάρσα, ο Ιβάνοβιτς είχε δηλώσει πως «πλέον δεν χάνουμε με τα χέρια κατεβασμένα, παλεύουμε». Για τον σκληρό Μαυροβούνιο, οι τραυματισμοί δεν είναι δικαιολογία: «Είναι αλήθεια πως έχουμε πολλούς τραυματισμούς, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία, γιατί έχουμε 12 παίκτες. Αυτοί οι 12 παίκτες πρέπει να δίνουν περισσότερα, να προσπαθούν περισσότερο για να κερδίζουν. Αυτή είναι η μόνη μας επιλογή».
Πίσω στο 2012, το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας απέναντι στην – τότε – Λαμποράλ Κούτσα – του Ιβάνοβιτς. Φυσικά από τότε έχουν αλλάξει πολλά. «Δύσκολο παιχνίδι», λέει ο κόουτς. «Έχουν αλλάξει προπονητή, κάποιους παίκτες και πλέον παίζουν πιο επιθετικά και με περισσότερη αυτοπεποίθηση και ρυθμό στην επίθεση. Έχει ομοιότητες με το πώς έπαιζαν παλιότερα με τον ίδιο προπονητή. Το πιο σημαντικό είναι πως έχουν πολύ καλή ομάδα, πολύ καλούς παίκτες».
Πόσο εύκολο είναι όμως το scouting μιας ομάδας που έχει νέο προπονητή δύο εβδομάδες τώρα; «Είναι αλήθεια, κάθε φορά που βρίσκεται κανείς σε μια τέτοια κατάσταση είναι πιθανό να αντιμετωπίσει κάποια έκπληξη. Αλλά νομίζω πως πλέον όλοι είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Η όποια έκπληξη κρατάει το πολύ 1-2 επιθέσεις, μετά είσαι υποχρεωμένος να προσαρμοστείς γρήγορα. Μιλάμε για την Ευρωλίγκα, το πιο υψηλό επίπεδο, οπότε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για τόσο καθοριστικές εκπλήξεις».
Πόσο όμως έχει αλλάξει ο ίδιος και πόσο η Μπασκόνια σε σχέση με το «βάσκικο» παρελθόν του; «Όλα αλλάζουν», απαντά. «Εγώ έχω αλλάξει, ο σύλλογος επίσης. Πλέον είναι μια μεγάλη ομάδα. Όταν είχα πρωτοέρθει, ήταν απλά μια καλή ομάδα. Τώρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ευρώπη. Με τη σειρά μου έχω αλλάξει και εγώ, παραμένοντας θετικός σε αυτά που κάνω.».Όταν τον ρωτάω αν φαντάζεται πως μπορεί να ξαναφέρει την Μπασκόνια στο Final-4 τα επόμενα χρόνια, δεν μπαίνει καν στη συζήτηση: «ας κερδίσουμε το αυριανό παιχνίδι. Αυτό μετράει».
Η Ευρωλίγκα έχει αλλάξει δραστικά από την τελευταία φορά που βρέθηκε σε αυτή ο κόουτς Ιβάνοβιτς. «Πράγματι, πλέον είναι ένα μεγάλο πρωτάθλημα, όλοι παίζουν με όλους. Αυτή τη στιγμή η ομάδα που έχει λίγο περισσότερες πιθανότητες να πάει στο Final-4 είναι η Εφές, γιατί έχουν εξαιρετικούς παίκτες με ταλέντο στην επίθεση και παίζουν πραγματικά πολύ καλά».
Ο απόλυτος σταρ της ομάδας είναι φυσικά ο Τόκο Σενγκέλια, ο παίκτης γύρω από τον οποίο περιστρέφονται όλα. Ο Γεωργιανός είναι ο σκληρός, συγκεντρωμένος αρχηγός, που παραμένει αφοσιωμένος στην ομάδα και ελπίζει πως θα κερδίσει κάτι μαζί της στο μέλλον. «Ο Τόκο είναι εδώ 6-7 χρόνια», λέει ο Ιβάνοβιτς. «Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω μαζί του. Είναι ο ηγέτης της ομάδας. Παρότι δεν έχει κερδίσει κάτι ακόμα μαζί της, είναι νέος και είμαι σίγουρος πως θα έχει την ευκαιρία να το κάνει στο μέλλον».
Ο Ιβάνοβιτς έφυγε από τον Παναθηναϊκού με την φήμη του τζέντλεμαν: ταυτόχρονα διατήρησε την φήμη ενός σκληρού, άτεγκτου στις ιδέες και την φιλοσοφία του προπονητή, ορκισμένου οπαδού της σκληρής, επίπονης δουλειάς (για αυτό είναι και ο αγαπημένος του «δικού μας, Μιχάλη Κακιούζη». Όταν τον ρώτησα αν ο χρόνος τον έχει αλλάξει, είναι ξεκάθαρος: «Πριν λέγαμε πως έχω αλλάξει σαν άνθρωπος. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η φιλοσοφία μου σχετικά με τον τρόπο που πρέπει κανείς να δουλεύει για να κερδίσει τίτλους. Υπό αυτή την έννοια, είμαι όσο σκληρός ήμουν».
Και το μαλλί; Πως ακριβώς έγινε αυτή η μεταμόρφωση με την μακριά κοτσίδα, μια τουλάχιστον τολμηρή επιλογή που έχει τελειοποιήσει το στυλ του… τρελού επιστήμονα του μπάσκετ; Να σας πω την αλήθεια, φοβόμουν λίγο να τον ρωτήσω, αλλά ο ίδιος το αντιμετώπισε με χιούμορ: «Κάποια στιγμή δεν είχα χρόνο να πάω για κούρεμα και τα μαλλιά μου ξεκίνησαν να μακραίνουν. Όταν τα είδε η γυναίκα μου της άρεσαν, οπότε μου πρότεινε να τα αφήσω μακριά, και τώρα είναι έτσι!».