Η συνάντηση με τον gran capitan είναι μια εμπειρία από μόνη της. Βλέποντας τον, cool και άνετο στο λόμπι του ξενοδοχείου, το μυαλό μου είχε κολλήσει στη στιγμή εκείνης της αγκαλιάς με τον Μάνου Τζινόμπιλι.
Συγχωρέστε μου την αυτοαναφορικότητα, αλλά ανατρίχιασα. Συμμάζεψα τις σκέψεις μου, έριξα μια ματιά στις σημειώσεις μου και ξεκίνησα. Εδώ που τα λέμε, δεν συναντάς κάθε μέρα έναν θρύλο του μπάσκετ. Επιπλέον, πιθανότατα θα ήταν η τελευταία συνέντευξη μου με εν ενεργεία αθλητή που έχει γεννηθεί την ίδια χρονιά με μένα. Vamos.
Συνέντευξη στον Χρήστο Καούρη
Καλωσήρθες πίσω στην Ελλάδα. Την τελευταία φορά που ήσουν εδώ, πήρατε μια πολύτιμη νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό, όταν δεν ήσασταν ακόμα ανέτοιμοι, όπως όλοι. Τι θα χρειαστεί για να κερδίσετε σε άλλο ένα ελληνικό γήπεδο όπως το Σ.Ε.Φ;
Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να κερδίσεις εδώ. Είναι μεγάλο παιχνίδι, γιατί αν καταφέρεις να κερδίσεις σε ένα δύσκολο γήπεδο, τότε αυτή η νίκη θα μετρήσει πολύ στο τέλος. Είναι σημαντικό ματς για εμάς, προερχόμαστε από ήττα, θα είναι δύσκολο. Ελπίζω να παίξουμε καλά και να κερδίσουμε.
Θυμάσαι την τελευταία φορά που έπαιξες εδώ;
Πριν το φετινό παιχνίδι; Ναι, ηταν στο Final-4.
Εννοώ στον Πειραιά.
Α, στον Πειραιά; Ήταν πριν το Final-4, παίξαμε playoffs εδώ. Κερδίσαμε 2-0, σωστά;
Επέτρεψε μου να σου φρεσκάρω τη μνήμη. Σε εκείνο το παιχνίδι είχες 20 πόντους, 10 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 3 κλεψίματα και 2 μπλοκ. Να περιμένουμε κάτι παρόμοιο απόψε;
Δεν ξέρω! (Γέλια!). Απλά θα είμαι χαρούμενος αν κερδίσουμε!
Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;
Θυμάμαι πολλά πράγματα. Μερικές φορές ξεχνάω, δεν μπορώ ας πούμε να θυμηθώ όλα τα νούμερα που είπες!
Είναι εύκολο την εποχή του ίντερνετ!
Θυμάμαι το παιχνίδι όμως. Για την ακρίβεια είχα αυτή τη συζήτηση νωρίτερα, για παιχνίδια που έπαιξα στην καριέρα μου και πολλές φορές οι αναμνήσεις μου με έφερναν στην Ελλάδα και την Αθήνα. Έχω παίξει εδώ πολλές φορές.
Πως βλέπεις την εξέλιξη της Ευρωλίγκας σε σχέση με εκείνη την εποχή. Φαίνεται ότι έχει μεγαλώσει.
Ναι, έχει μεγαλώσει. Ειδικά εκτός παιχνιδιού, οι ομάδες είναι πιο επαγγελματικές, πιο κοντά στα πρότυπα του ΝΒΑ. Φυσικά υπάρχουν διαφορές, η μεγαλύτερη εκ των οποίων είναι στα χρήματα, το ΝΒΑ έχει πολλά περισσότερα χρήματα από την Ευρωλίγκα. Πιστεύω ότι η Ευρωλίγκα κινείται στην σωστή κατεύθυνση και είναι πραγματικά διασκεδαστικό να παίζω σε αυτή, μου αρέσει!
Έχεις δει… τα πάντα! Την Ευρωλίγκα στην προηγούμενη έκδοση της, το ΝΒΑ, την Κίνα. Πιστεύεις ότι το μπάσκετ στην Ευρώπη οδηγείται σε μια μορφή κλειστής λίγκας; Πως είναι κάτι λίγο – πολύ αναπόφευκτο;
Πιστεύω πως όλοι οδηγούνται προς τα εκεί. Η Ευρωλίγκα θέλει να συμβεί κάτι τέτοιο και οι ομάδες το ίδιο. Ίσως δεν είναι κάτι που λέγεται δημόσια, αλλά νομίζω πως είναι ζήτημα χρόνου. Αν θέλεις να έχεις ένα πραγματικό καλό πρωτάθλημα, είναι πολύ δύσκολο να μοιράζεις την εβδομάδα με ένα άλλο πρωτάθλημα. Οπότε όντως πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα, αλλά υπάρχουν πολλές προκλήσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο και δεν πρόκειται να γίνει άμεσα, ούτε θα είναι εύκολο. Αλλά στο τέλος πιστεύω πως θα συμβεί.
Επιστρέφοντας στην Αρμάνι, νωρίτερα στη σεζόν κερδίσατε έξι παιχνίδια σερί, κάτι πολύ δύσκολο ούτως ή άλλως. Τώρα είστε στη διαδικασία ενσωμάτωσης παικτών που ήταν τραυματίες όπως ο Μακ και ο Νέντοβιτς, είχατε και την ατυχία με τον Γκουντάιτις. Πως νιώθεις για την εξέλιξη της ομάδας σου σε σχέση με την τελευταία φορά που ήσουν εδώ;
Νομίζω πως είμαστε καλά. Είχαμε κάποιους τραυματισμούς, αλλά και πάλι βρήκαμε τον τρόπο να παίξουμε. Έχουμε τραυματισμούς αυτή τη στιγμή και θα έχουμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά νομίζω ότι κάνουμε καλή δουλειά απλά στο να αγωνιζόμαστε, με αυτή την νοοτροπία που λέει «ο επόμενος διαθέσιμος» (next man mentality). Όταν κάποιος τραυματίζεται, υπάρχει κάποιος πίσω του. Αυτός σαν παίκτης πρέπει να είναι έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία. Μπορεί να μην είσαι στο rotation, να μην παίζεις πολύ, να μην σουτάρεις πολύ, αλλά τέτοιες καταστάσεις δίνουν ευκαιρίες σε άλλους παίκτες να ξεχωρίσουν.
Ο εσωτερικός ανταγωνισμός είναι πάντα θετικός, από τη στιγμή που παραμένει υγιής. Κανείς δεν είναι κακός παίκτης επειδή δεν παίζει πολύ ή δεν παίρνει επιθέσεις. Αν ο ίδιος παραμείνει θετικός, περιμένει και αρπάξει την ευκαιρία, τότε θα ανεβάσει το επίπεδο του εσωτερικού ανταγωνισμού στην ομάδα και αυτό αργά ή γρήγορα θα φανεί στην απόδοση της. Συνολικά νομίζω ότι κάνουμε καλή δουλειά σε αυτό και πως μπορούμε να συνεχίσουμε σε αυτό, αλλά φυσικά το να είμαστε υγιείς θα παίξει σημαντικό ρόλο στο να είμαστε επιτυχημένοι φέτος. Μέχρι να είμαστε όλοι υγιείς, πρέπει να κάνουμε όλα τα υπόλοιπα πράγματα και να ελπίζουμε ότι στο φινάλε θα είμαστε όλοι καλά.
Έχεις υιοθετήσει συμβουλευτικό ρόλο την ομάδα; Φυσικά αυτή είναι η δουλειά του προπονητή, αλλά στην ηλικία σου, με την εμπειρία που έχεις, φαντάζομαι ότι όλοι θέλουν να πάρουν την συμβουλή του Λουίς Σκόλα. Σου αρέσει αυτός ο ρόλος ή προτιμάς να είσαι αυστηρά ένας ακόμη παίκτης της ομάδας; Ρωτάω γιατί το τελευταίο προτιμούσε ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο οποίος στα 35 του μας έλεγε «όχι, δεν δίνω συμβουλές σε κανένα, αυτός είναι ο ρόλος του προπονητή»!
Μιλάω λίγο. Προφανώς αυτή είναι κυρίως η δουλειά του προπονητή, έχουμε ένα εξαιρετικό προπονητή με ισχυρή προσωπικότητα, ο οποίος θα σου πει αυτά που θέλει να σου πει. Αλλά πιστεύω πως μερικές φορές οι παίκτες πρέπει να μιλάμε μεταξύ μας, γιατί ο προπονητής είναι πάντα ο προπονητής, αλλά αν μια κουβέντα έρθει από διαφορετική πλευρά, μερικές φορές το μήνυμα μπορεί να περάσει ευκολότερα, ακόμη και αν λες το ίδιο πράγμα.
Νομίζω ότι οι παίκτες πρέπει να μιλούν μεταξύ τους, και όντως μιλάω. Αλλά περισσότερο από το να μιλάω, προσπαθώ να κάνω το σωστό. Πιστεύω πως αυτό που κάνεις έχει περισσότερη δύναμη από αυτό που λες. Προφανώς αν έχεις συνέπεια λόγου και έργου έχει ακόμα περισσότερη δύναμη, αλλά γενικά προσπαθώ να συγκεντρώνομαι στο να κάνω το σωστό κάθε φορά και ελπίζω πως αυτό είναι μεταδοτικό.
Οι Αργεντίνοι συνεχίζουν να ξεχωρίζουν στην Ευρωλίγκα. Ο Φάκου Καμπάσο και ο Γκαμπριέλ Ντεκ είναι πολύ σημαντικοί στην Ρεάλ Μαδρίτης, το ίδιο συμβαίνει με τον Λούκα Βιλδόσα στην Μπασκόνια. Φαίνεται πως ο σπόρος της «χρυσής γενιά» έχει φυτευτεί βαθιά. Φαντάζομαι ότι κρατάς επαφή μαζί τους;
Μιλάμε, ναι. Τους συμπαθώ. Καλά παιδιά, καλοί συμπαίκτες, καλοί χαρακτήρες που δουλεύουν σκληρά, τους υποστηρίζω.
Τι λέει το ένστικτό σου; Μπορείς να δεις το F4 στο τέλος του δρόμου; Ξέρω φυσικά ότι είναι νωρίς και πως αυτή η κουβέντα είναι πρώιμη, αλλά μιλώντας για ένστικτο και όχι τόσο πολύ λογική.
Δεν ξέρω, δεν το σκέφτομαι έτσι. Νομίζω ότι πρέπει να διοχετεύουμε την ενέργειά μας στο πως θα παίξουμε καλά πως θα είμαστε υγιείς, πως θα δημιουργήσουμε μια υγιή δυναμική. Αν είμαστε ανταγωνιστικοί όπου και να παίζουμε, κάτι που ως τώρα έχουμε κάνει, νομίζω ότι θα κερδίσουμε αρκετά παιχνίδια. Αν κερδίσουμε πολλά παιχνίδια, θα βρεθούμε σε θέση να κάνουμε κάτι σημαντικό στο τέλος της χρονιάς.
Οπότε νομίζω ότι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πως «πρέπει να προκριθούμε στα playoffs ή στο Final-4», αλλά να σκεφτόμαστε πως θα είμαστε ανταγωνιστικοί στο επόμενο παιχνίδι, και μετά στο επόμενο από αυτό. Έτσι αργά ή γρήγορα θα φτάσει η στιγμή που θα πούμε «ωραία, εδώ είμαστε, είμαστε τρία παιχνίδια πριν το τέλος και είμαστε στην τέταρτη ή στην όγδοη θέση». Αν σκέφτεσαι πολύ στο μέλλον, τότε αυτό μπορεί να σε αποπροσανατολίσει από τα πράγματα για τα οποία πρέπει να προσπαθήσεις, όπως το πώς θα παίξεις καλά στο επόμενο παιχνίδι».
Τελευταία ερώτηση: ειλικρινά, έχεις κουραστεί πια με όλο τον κόσμο να ρωτάει για την ηλικία σου;
Δεν με πειράζει, αλλά μερικές φορές γίνεται πολύ επαναλαμβανόμενο. Δεν το λέω θυμωμένα, καταλαβαίνω ότι θα συμβεί. Ο κόσμος θα το συζητά. Είμαι 39, όταν φτάσω τα 40 θα γίνεται ακόμα περισσότερο! Ξέρεις, είναι στρογγυλός αριθμός, οπότε τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα! Το καταλαβαίνω, το αποδέχομαι, αλλά εύχομαι πραγματικά να κρίνομαι μόνο από αυτά που κάνω στο παρκέ. Μερικές φορές παίζω καλά σε ένα παιχνίδι και μου λένε «πως νιώθεις που έπαιξες τόσο καλά σε ηλικία 39 ετών;». Και εγώ απορώ και απαντώ «τι σχέση έχει η ηλικία;».
Και φαντάζομαι πως δεν σου αρέσει να το χρησιμοποιείς ούτε σαν δικαιολογία. Αν παίξεις άσχημα σε ένα παιχνίδι, δεν θα συμβεί επειδή είσαι 39 ετών.
Ακριβώς. Αυτή είναι η άλλη όψη. Ο κόσμος σου δίνει παραπάνω εύσημα τα οποία δεν χρειάζεσαι. Όταν ήρθα εδώ ήμουν έτοιμος για όλα και το είπα στον κόουτς: «είμαι έτοιμος, μην ανησυχείς για μένα, για το αν είμαι κουρασμένος, μεγάλος σε ηλικία. Αν παίζω καλά βάλε με, αν δεν παίζω καλά μην με βάζεις. Είμαι έτοιμος. Αν τραυματιστώ ή αν κουραστώ, ας είναι. Θέλω να έχω την ίδια αντιμετώπιση με όλους τους άλλους. Και ελπίζω πως ότι κάνω στο παρκέ θα κρίνεται αυτόνομα, ανεξάρτητα από το αν είμαι μεγαλύτερος σε ηλικία ή όχι. Από την άλλη το καταλαβαίνω, δεν με νευριάζει.
Έχω μια λύση. Μπορείς να γίνεις προπονητής!
(Γέλια) Μπορεί και να γίνω! Αλλά προς το παρόν, άσε με να παίξω!