Για την αποστολή του Παναθηναϊκού η μέρα δεν διέφερε σε σχέση με δεκάδες άλλες που η ομάδα είναι on the road. Πρωινό ραντεβού στο αεροδρόμιο, πρόχειρος ύπνος για τους περισσότερους στην πτήση για Βαρκελώνη, ξενοδοχείο, φαγητό, ξεκούραση, βραδινή προπόνηση. Αν δεν υπήρχε μάλιστα η παρουσία του Λούκας Λεκαβίτσους που δείχνει έτοιμος να κάνει ευρωπαϊκή πρεμιέρα αύριο στο Παλάου Μπλάου Γκράνα και η επιστροφή του Τσάβι Πασκουάλ στα πάτρια εδάφη τότε θα μιλάμε κανονικά για μια μέρα σαν όλες τις άλλες.
Για τη Βαρκελώνη η μέρα ήταν εντελώς διαφορετική. Ήσυχη, χωρίς ένταση αν εξαιρέσουμε τα μικρο-επεισόδια που έγιναν στη διάρκεια των πρωινών διαδηλώσεων σε μια πλατεία μακριά πάντως από την «καρδιά» των συγκεντρώσεων. Πολιτικοποιημένοι οπαδοί βρήκαν την ευκαιρία να λύσουν τις διαφορές τους. Η ηρεμία στην καρδιά της Καταλονίας είχε μια καλή εξήγηση: Η μέρα ήταν εθνική αργία. Στη Μαδρίτη γιόρτασαν την Hispanic Day ή Dia de la Hispanidad με στρατιωτικές παρελάσεις. Στη Βαρκελώνη γιόρτασαν τη μέρα που είναι αφιερωμένη στην ιστορική ημερομηνία που ο Χριστόφορς Κολόμβος πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά στην Αμερική το 1492 με μια καθολική αργία. Το 90% των καταστημάτων ήταν κλειστά και αργά το απόγευμα η πόλη έμοιαζε έρημη. «Οι διαδηλώσεις μάζεψαν σχετικά λίγο κόσμο», μας ενημέρωσαν από το ξενοδοχείο. Προφανώς στις μέρες μας η επανάσταση τηρεί τις αργίες ακόμη και αν αυτές εκπορεύονται από το κέντρο εξουσίας της χώρας και είναι εθνικές γιορτές.
Μερικές σημαίες και πανό με το si σε μπαλκόνια θυμίζουν το δημοψήφισμα.
Το σίγουρο είναι ότι η ανεξαρτησία δεν θα πάει…. μπάσκετ αύριο! Μπορεί η Μπαρτσελόνα να αποτελεί την αιχμή του δόρατος στον Καταλανικό αγώνα ανεξαρτησίας αλλά η κίνηση της να παίξει με κλειστές πόρτες στον αγώνα πρωταθλήματος με τη Λας Πάλμας μοιάζει περίπου…. ξεχασμένη. Και ας έγινε πριν από 11 μέρες. Από τότε έγιναν πολλά. Η Ευρωλίγκα δεν έχει πάρει κάποιο ειδικό μέτρο για τον αυριανό εναρκτήριο αγώνα της σεζόν. Μπορεί να είναι ο πρώτος διεθνής αγώνας της Μπαρτσελόνα μετά το δημοψήφισμα αλλά οι άνθρωποι της λίγκας που επικοινωνήσαμε μαζί τους υπεραμύνθηκαν της….ρουτίνας. «Η Ευρωλίγκα έχει μια πάγια αρχή και είναι αυστηρά ουδέτερη σε πολιτικές διαφορές», μας είπε άνθρωπος της διοργάνωσης. Με την έδρα της μερικά χιλιόμετρα μακριά από το Παλάου Μπλάου Γκράνα είναι βέβαιο ότι η Ευρωλίγκα έχει καλή πληροφόρηση. Το μοναδικό που ισχύει ως πάγια εντολή είναι στην περίπτωση που σε οποιοδήποτε γήπεδο αναρτηθούν πανό με πολιτικά συνθήματα να κατέβουν πάραυτα. Προφανώς, αν κάτι τέτοιο συμβεί αύριο το βράδυ δεν θα τα δείτε στην τηλεοπτική μετάδοση. Η όπως τραγουδούσε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Αμερικάνος ακτιβιστής Τζιλ Σκοτ Χέρον «Την επανάσταση, αδέλφια, δεν θα τη δείξει η τηλεόραση».
Το ίδιο πάνω κάτω ισχύει και για το ποδοσφαιρικό τμήμα της Μπαρτσελόνα. Στα εκδοτήρια του Νόου Καμπ που είναι δίπλα στο Παλάου Μπλάου Γκράνα η πώληση εισιτηρίων για τους αγώνες της ομάδας (όσων τουλάχιστον είναι διαθέσιμα για το κοινό) γίνονταν κανονικά το απόγευμα. Υπήρχαν διαθέσιμα και ορισμένα για τον αγώνα Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακού στις 31 Οκτωβρίου οπότε όσοι τυχόν προγραμματίζουν ένα ταξίδι για την Ιβηρική χερσόνησο δεν έχουν αυτή τη στιγμή λόγο να φοβούνται ότι θα βρουν κλειστές τις πόρτες του Νόου Καμπ.
Η πόλη πάντως δεν δείχνει πουθενά τα σημάδια μιας περιοχής που μάχεται για την ανεξαρτησία της. Σε ορισμένα μπαλκόνια ή παράθυρα κτιρίων υπάρχουν ξεχασμένες Καταλανικές σημαίες και πανό με τη λέξη si που παραπέμπει στο δημοψήφισμα που τείνει να εξελιχθεί σε φιάσκο. Η El Pais η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της χώρας χθες χρησιμοποίησε μια καθόλα ελληνική λέξη έστω και με λατινικούς χαρακτήρες για να περιγράψει την στάση του προέδρου Κάρλες Πουιτζεμόν: Kolotoumpa!!!
Η La Razon και η Expansion προτίμησαν στα πρωτοσέλιδα τους να αναδείξουν την απειλή του πρωθυπουργού της χώρας Μαριάνο Ραχόι ότι θα ενεργοποιήσει το άρθρο 155 του Συντάγματος κάτι που σημαίνει ότι θα βάλει τέλος στην μερική αυτονομία της Βαρκελώνης και θα τη θέσει υπό τον άμεσο έλεγχο της Μαδρίτης. Η μετριοπαθής El Periodico προτίμησε μάλλον την ουδέτερη στάση: «’Ωρα για διάλογο», έλεγε το πρωτοσέλιδο της.
To πρωτοσέλιδο της El periodico.
Κάπως έτσι διχασμένες είναι και οι απόψεις των ανθρώπων. Ο Ραμόν ταξιτζής που μας πήγε στο κέντρο της Βαρκελώνης μιλώντας απρόσμενα καλά Αγγλικά για Καταλανό ήταν απόλυτος: «Είμαστε περήφανος λαός και θα παλέψουμε για τις ιδέες μας. Αυτή είναι η ιστορία μας και δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Θέλουν να μας υποτάξουν για μια ακόμη φορά». Ο Χόρχε, φωτογράφος του Associated Press που πέρασε τον προηγούμενο χρόνο στα ελληνικά νησιά κάνοντας θέματα για το προσφυγικό κατάλαβε αμέσως την ιδιότητα μας όταν μας είδε να τραβάμε δίπλα του φωτογραφίες στο νούμερο 1 τουριστικό σημείο της πόλης τη Ράμπλα. «Ο κόσμος θα υποχρεωθεί να δεχτεί την κεντρική διοίκηση. Τον απειλούν ότι αν η Καταλονία φύγει από την αγκαλιά της Ισπανίας μαζί θα φύγουν οι μεγάλες επιχειρήσεις και ο τουρισμός».
Εντονη η αστυνομική παρουσία στα τουριστικά σημεία της Βαρκελώνης.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι οι φήμες για…. εγκατάλειψη της Βαρκελώνης και μπαράζ ακυρώσεων από τα τουριστικά πρακτορεία μετά το δημοψήφισμα μοιάζουν παραμυθάκια με ή χωρίς λύκο! Η Rambla το απόγευμα έσφυζε από ζωή, υπήρχαν οι συνηθισμένες ορδές τουριστών και μερικοί ξεχασμένοι, ντυμένοι με τα χρώματα της Καταλονίας που είχαν ξεμείνει από τις πρωινές διαδηλώσεις. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 η πόλη κέρδισε το μεγαλύτερο στοίχημα της ιστορίας της: Αναμορφώθηκε λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 και έγινε πρότυπο μοντέρνας πόλης. Περίπου τριάντα χρόνια αργότερα καλείται να κερδίσει το επόμενο και μεγαλύτερο στοίχημα: Της ανεξαρτησίας της.
ΥΓ Προφανώς και αποτελεί μάθημα πολιτισμού. Σε μια πόλη που προηγήθηκε δημοψήφισμα, 2-3 φορές την εβδομάδα γίνονται διαδηλώσεις πουθενά δεν υπάρχουν τα σημάδια τους. Ούτε σχισμένες αφίσες, ούτε λερωμένοι δρόμοι, ούτε ατελείωτο σκουπιδαριό. Λες και τίποτα δεν έχει συμβεί…
Στο κέντρο της πόλης είχαν μείνει και ορισμένοι από το πρωινό συλλαλητήριο.