O Μιχάλης Λούντζης δεν είχε καν συμπληρώσει τρία χρόνια ζωής στις 7 Μαρτίου 2001, τότε που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είδε ένα όνομα το οποίο δεν θα έκανε καν προσπάθεια να προφέρει σωστά στην 11άδα του Παναθηναϊκού. Το «who is Giourkas?” έμεινε στην ιστορία όταν ο νεαρός Σεϊταρίδης σκόραρε σε βάρος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
22 χρόνια μετά, ο Εργκίν Αταμάν έκανε έναν Γιούρκα.
«Θα ήθελα να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον… Λόουντζι, εεε… Λόουντζίδης, εεεε, πως να τον πω;».
Κάπως έτσι μπαίνει κανείς στο χάρτη, κυριολεκτικά. Μπαίνοντας στα χείλη των ανθρώπων.
Ο “Stay Hot Mike” του Ολυμπιακού ήταν ο καταλύτης που απογείωσε την ενέργεια και το κέφι χθες στο Φάληρο, από τον τελευταίο του πάγκου ως τον τελευταίο της κερκίδας. Στο πρώτο ημίχρονο ντύθηκε εκτελεστής, την ώρα που η Εφές ανησυχούσε για τον Μακίσικ, τον Λαρεντζάκη, τους υπόλοιπους. Όταν μπήκε το πρώτο, όλα έγιναν λίγο ευκολότερα. Η αμφιβολία διαλύθηκε σαν σκόνη σε νερό.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν ρέντα, όχι το πιο σημαντικό. Ο καθένας μπορεί να τα βάλει μία φορά στην καριέρα του. Το δεύτερο ήταν η εκτόξευση, τότε που έβαλε μόνο δύο από τους δεκατρείς πόντους του. Αλλά τότε ήταν που ο Λάρκιν τον κάλεσε σε εκείνο το χορό, από αυτούς που σε στροβιλίζουν μέχρι να ζαλιστείς. «Μην πέσεις», σκεφτόταν την ώρα που έμενε μπροστά. Στο τέλος, ζαλίστηκε ο τρομερός Σέιν.
Λίγο αργότερα, άμυνα χαμηλά στην αλλαγή απέναντι στον Ντάνστον, έναν από τους πιο σκληρούς εκεί έξω. Μπήκε μπροστά από τη ντουλάπα και προκάλεσε τον χειριστή να τη δώσει. Όταν αυτός την έδωσε, είχε κάνει ήδη τη δουλειά. Τη γράπωσε χωρίς πολλά πολλά και πήγε παρακάτω.
Τρίτη φορά. Δύο εναντίον δύο στο φτερό, αυτός με τον Βεζένκοφ κόντρα σε Λάρκιν – Κλάιμπερν, να μη σου τύχει. Πλάτη ο τελευταίος, ο Λούντζης κρατά τη θέση του. Ο MVP του ’19 την δίνει έξω, δεν βγάζει άκρη. Ο Βεζένκοφ τον οδηγεί στο αριστερό του χέρι. Λίγο έξω από το βαμμένο, ο Λούντζης στήνει τοίχο και παίρνει το επιθετικό.
Όπως καταλαβαίνετε, ο Λούντζης σκόραρε πολλούς παραπάνω στο δεύτερο ημίχρονο. Απλώς τους πήρε από τον αντίπαλο.
Ρώτησα τον Αταμάν πριν το παιχνίδι, στις καθιερωμένες δηλώσεις των προπονητών, πως διαμορφώνεται ο συσχετισμός δυνάμεων. Ο Ολυμπιακός χωρίς Σλούκα-Πίτερς, αλλά με μία επιπλέον ημέρα ξεκούρασης και προετοιμασίας. «Νομίζω πως έχουμε ένα ελαφρύ πλεονέκτημα, γιατί έχουμε πλήρες ρόστερ. Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει πολλούς παίκτες πάνω από 30 λεπτά».
Δεν το είπε γιατί ήταν αδιάβαστος, αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Αυτή είναι η λογική του κόουτς της Εφές χρόνια τώρα: οι σταρ παίζουν πολύ. Όχι τυχαία, ο Μίτσιτς και ο Κλάιμπερν είναι από την αρχή της σεζόν οι δύο παίκτες με τον υψηλότερο χρόνο συμμετοχής στην Ευρωλίγκα. Σου λέει, «Γουόκαπ 30+, Βεζένκοφ 35+, Φαλ 25+, δεν γίνεται αλλιώς».
Τον Οκτώβρη, μπορεί. Τον Νοέμβρη, ίσως. Στον Ολυμπιακό του 2023, γίνεται και αλλιώς.
Κάπως έτσι ο Βεζένκοφ ήταν ο μοναδικός παίκτης των ερυθρόλευκων που ξεπέρασε τα 30λεπτά (31:52). Ο τρομερός Παπανικολάου, 27. Γουόκαπ-Μακίσικ, Λαρεντζάκης έπαιξαν από 21-22, ο άστοχος Κάναν και ο Λούντζης σχεδόν 19. Οι σέντερ μοίρασαν τη θέση και διατήρησαν στο κόκκινο τη βελόνα της έντασης και της τραχύτητας: Φαλ 14, Μπλακ 11, Μπολομπόι 15.
Είναι ένα πράγμα να λες πως έχεις πολλούς καλούς παίκτες, ένα τελείως διαφορετικό να το αποδεικνύεις στο παρκέ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει φανερά πλέον εμπιστοσύνη στον πάγκο του, σε αυτούς που ξεκινούν από το 8 στην ιεραρχία και καταλήγουν στο 11-12. Δεν θα παίζουν κάθε φορά όλοι, το ξέρουν και οι ίδιοι. Όμως το τεράστιο κέρδος είναι πως άπαντες νιώθουν καλά στο πετσί τους, ως κομμάτια του παζλ. Αυτό είναι που οικοδομεί το πολυθρύλητο «καλό κλίμα» στα αποδυτήρια.
Όσο καλός χαρακτήρας και να είσαι, θέλεις να νιώθεις χρήσιμος. Ισχύει στις ομάδες, στο γραφείο, στην οικογένεια. Παντού.
Στο τέλος της ημέρας, ο Ολυμπιακός μωλώπισε την Εφές και έδειξε, αν δεν έφτανε το αμυντικό σόου κόντρα στη Ρεάλ, πως είναι έτοιμος για playoff basketball. Οι νίκες που θα χρειαστούν για την οκτάδα μετρούνται πια στα δάχτυλα ενός χεριού, αυτές για την τετράδα θα τις ξέρουμε σε ένα μήνα.
