Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα – τις περισσότερες φορές. Όταν όμως συνδυάζονται ένα λάθος, δύο διαιτητικές αποφάσεις και δύο χαμένα σουτ σε μισό λεπτό, ο κανόνας αποκτά εξαίρεση και μάλιστα πικρή.
Στο χθεσινό σημείωμα έγραφα πως «ο Παναθηναϊκός πρέπει να γίνει ξανά ομάδα. Να βαδίσει στα χνάρια της Ζάλγκιρις. Στο Κάουνας έχασαν με κάτω τα χέρια γιατί έλιωσαν στην πίεση μιας ομάδας που έπαιξε με τη διπλάσια ενέργεια από ότι αυτοί».
Αυτό ακριβώς συνέβη χθες στο Μαρούσι, πέρα και πάνω από οτιδήποτε τακτικής φύσεως. Ο Παναθηναϊκός κατανίκησε τη Φενέρμπαχτσε σε επίπεδο ενέργειας. Της πήρε 26 επιθετικά ριμπάουντ, με τον Γκούντουριτς να λέει αργότερα πως «δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο». Είχε πάμπολλες ευκαιρίες να φτιάξει τη διαφορά που θα του έδινε άνετα τη νίκη, όμως δεν κατάφερε να βάλει τα ελεύθερα τρίποντα που προέκυπταν σωρηδόν μετά από τις κερδισμένες μάχες. Προϊόντος του χρόνου έσκασε από την υπερπροσπάθεια, με πέντε παίκτες να ξεπερνούν τα 30 λεπτά συμμετοχής (Μπέικον, Γουίλιαμς, Πονίτκα, Γουόλτερς, Γκουντάιτις), τον Λι να φτάνει τα 27 και τους Παπαγιάννη-Μαντζούκα να παίζουν από 12. Ο φρέσκος Έντουαρντς τον ανακάτεψε, όμως ο Μπέικον μαζί με τον μανιακό Πολωνό έδωσαν το +5, 35 δευτερόλεπτα για το φινάλε.
Στο υπόλοιπο της κανονικής διάρκειας του αγώνα συνέβησαν δύο λάθη, εκ των οποίων το ένα μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί χονδροειδές για διαιτητές αυτού του επιπέδου.
Λάθος 1ο
Ο Γκούντουριτς κλέβει τη μπάλα από την πάσα του πιεζόμενου Λι. Αποφασίζει να πάει για τρίποντο. Όταν πιάνει τη μπάλα στον αέρα σταματώντας την ντρίμπλα, προσγειώνεται στο παρκέ με το δεξί του πόδι, το οποίο αυτόματα γίνεται το pivot foot (σταθερό).
Πηγαίνοντας προς την γωνία, ο Σέρβος σηκώνει το δεξί και οδηγείται με το αριστερό πόδι προς τα εκεί, παίρνει θέση εκτέλεσης και ευστοχεί ισοφαρίζοντας ενώ βρίσκεται μέσα στο παρκέ και με τα δύο πόδια. Ο πρώτος διαιτητής της αναμέτρησης (Λότερμόζερ) είναι δίπλα, αλλά δεν σφυρίζει κάτι, κοιτώντας χαρακτηριστικά αν ο Γκούντουριτς πατάει τη γραμμή.
Λάθος 2ο
Ο Ντέβιν Μπούκερ προσπαθεί να κλέψει τη μπάλα από τον Ματέους Πονίτκα σχεδόν μπροστά στη γραμματεία και δίπλα στον Γκαρθία, ο οποίος δεν έχει τέλεια, αλλά αρκετά καλή θέα στη φάση για να πάρει την απόφαση. Ο Ισπανός δεν παίρνει την ευθύνη ενός σφυρίγματος που μπορεί κάλλιστα να κρίνει το παιχνίδι, όπως συχνά συμβαίνει με τους διαιτητές σε αυτές τις στιγμές, οι οποίοι σφυρίζουν μόνο σε οφθαλμοφανείς φάσεις και δίνουν το πλεονέκτημα στην άμυνα. Μόνο που αυτή η φάση είναι οφθαλμοφανής, απλά πρέπει κανείς να έχει την προσωπικότητα να την πάρει.
Ξεφεύγοντας από το κομμάτι των διαιτητικών αποφάσεων, ο Παναθηναϊκός υπέστη την έκτη σερί του ήττα παρότι προόδευσε:
- Ενσωμάτωσε τον Μπέικον στο ομαδικό παιχνίδι, πιθανώς για πρώτη φορά τόσο πειστικά σε αγώνα (27π με 16 σουτ, 3ας, αρκετές πάσες σε ελεύθερο παίκτη που δεν βρήκε στόχο)
- Είχε σκληράδα και κέρδισε κατά κράτος τη μάχη του hustle που τον οδήγησε σε +14 ριμπάουντ και 34 εκτελεσμένες βολές (αλλά και 11 άστοχες).
- Σπεκουλάρισε στα αδύνατα σημεία του αντιπάλου αλλά και σε αυτά που επέτρεπε η τακτική του.
Προφανώς δεν έγιναν όλα τέλεια. Ενδεικτικά:
- Δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία ο Μπέικον θα έπαιρνε τη μπάλα κάπου πιο κοντά στο αντίπαλο καλάθι από τα 11-12 μέτρα. Κάπως έτσι είτε θα γινόταν πιο δύσκολη η επιλογή του νταμπλ-τιμ από την Φενέρ, είτε (αν τελικά γινόταν) η πάσα θα έδινε καθαρό ελεύθερο σουτ.
- Είχε την ατυχία να έχει τον Γκριγκόνις πρακτικά απόντα, αφού επέστρεψε στην Ελλάδα από την πατρίδα του το βράδυ της Δευτέρας. Μπορεί ο Λιθουανός να μην έχει δώσει παρά ελάχιστα ως τώρα, όμως το να παίρνει ο Πάρις Λι 16 σουτ εντός πεδιάς και να μην μοιράζει ούτε μία ασίστ σε 27 λεπτά είναι πρόβλημα, ακόμα κι αν σποραδικά λειτουργεί.
- Ο Παπαγιάννης δεν ακουμπάει τη μπάλα. Ο αρχηγός των πράσινων φορτώθηκε με φάουλ και έπαιξε μόλις 12.5 λεπτά, όμως ήταν φανερό για άλλη μια φορά πως η ομάδα δεν τον εκτιμά αρκετά ώστε να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά που έχει στην επίθεση (σουτ από τον αγκώνα, λόμπες).
Η σκληρή πραγματικότητα λέει πως ό,τι έγινε ανήκει πια στο παρελθόν και πως ο Παναθηναϊκός υπέστη για πρώτη φορά στην ιστορία του την έκτη συνεχόμενη ήττα του. Το ζήτημα είναι αν αυτή η ψυχωμένη εμφάνιση ήταν το πρώτο βήμα προς μια διαφορετική κατεύθυνση ή απλώς ένα πρόσκαιρο πισωπάτημα στην πορεία προς τον γκρεμό.