Τέσσερα χρόνια: Έξι προπονητές. Τέσσερα χρόνια: Οκτώ αλλαγές. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει ακόμη τον κατάλληλο για την θέση του προπονητή, με τα δημοσιεύματα περί απόλυσης του Ντέγιαν Ράντονιτς να «φουντώνουν». Η κρίση που φέρνει ένα εντός έδρας χαμένο ντέρμπι «αιωνίων» με διαφορά 24 πόντων είναι δεδομένη, όμως θα έπρεπε να είναι αυτή η αιτία για την απόλυση ενός προπονητή; Μήπως απλά αυτή ήταν η αφορμή για να «αποδομηθεί» το αφήγημα και να χάσει την δουλειά του ο Μαυρβούνιος κόουτς;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μετά την απόλυση του Τσάβι Πασκουάλ, οι «πράσινοι» αλλάζουν τους προπονητές σαν τα… πουκάμισα. Κανείς δεν στηρίχθηκε για να αντέξει μία ολόκληρη σεζόν, κανείς δεν έδειξε ότι μπορεί να κουμαντάρει το βαρύ φορτίο των έξι φορές πρωταθλητών και κανείς δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος της παρακαταθήκης των ένδοξων προκατόχων του. Προφανώς και ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει απαιτήσεις, προφανώς και μιλάμε για μία κληρονομιά που ελάχιστοι προπονητές στο κόσμο μπορούν να αντέξουν. Όμως, έφταιγαν σε όλες τις περιπτώσεις οι έξι προπονητές που επιλέχθηκαν; Μήπως δεν υπήρξε ούτε ίχνος υπομονής σε κάποια/ες από τις περιπτώσεις;
Με τον Ντέγιαν Ράντονιτς ο Παναθηναϊκός ήξερε τι ήθελε να πάρει. Έναν προπονητή-«στρατιώτη», που θα παρουσιάσει εξαιρετική αμυντική λειτουργεία και θα προσπαθήσει να χτίσει σε βάθος χρόνου. Ας μην γελιόμαστε οι δευτεραθλητές Ελλάδας δεν είχαν θέσει ως στόχο την 8άδα στην Euroleague. Ήθελαν να παρουσιαστούν βελτιωμένοι σε σχέση με πέρσι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, παρά την κατακόρυφη άνοδο του επιπέδου, και να διεκδικήσουν ξανά εγχώρια τρόπαια, βάζοντας δύσκολα στον Ολυμπιακό που πέρσι στην επιστροφή του στη Basket League έκανε ένα μυθικό 7-1 στα ντέρμπι.
Η περιβόητη δήλωση για τον Μπέικον, η κακή αμυντική λειτουργεία στη πλειοψηφία των αγώνων και η έλλειψη ιδεών στο επιθετικό κομμάτι είναι όλα ψεγάδια που πιστώνονται στον Ράντονιτς. Το isolation είναι καλό και χρυσό, άλλωστε έτσι πήρε back to back ευρωπαϊκά η Εφές, αλλά πρέπει να έχεις και τους αντίστοιχους παίκτες για να παίζεις αυτό το στυλ μπάσκετ. Πέραν του Μπέικον που μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ όποτε θέλει, οι υπόλοιποι δεν έχουν αυτή την ικανότητα (με μικρές αλλά όχι σταθερές εξαιρέσεις). Πριν την έλευση Μπέικον ο Παναθηναϊκός προφανώς και ήταν χειρότερος σε σχεδόν τα πάντα, αλλά στο τακτικό κομμάτι ήταν αισθητά καλύτερος. Βλέπαμε συστήματα, βλέπαμε πλάνο στην επίθεση και στόχευση στα miss match. Όταν έρχεται στην ομάδα σου ένας παίκτης σαν το Μπέικον, που ανήκει στους πέντε κορυφαίους της Euroleague αυτή την στιγμή, πρέπει με κάποιον τρόπο να διατηρείτε μία ισορροπία. Παράμετρο που ο Μαυροβούνιος κόουτς έχει χάσει παντελώς και δεν περιμέναμε το ντέρμπι της 30ης Δεκεμβρίου για να το αντιληφθούμε.
Δύο είναι οι «πράσινες» επιλογές: Συνέχεια στο «γαϊτανάκι» προπονητών με την ελπίδα να του πέσει επιτέλους το… δέκα το καλό και να καταφέρει να χτίσει με σωστές βάσεις ή αλλαγή πλεύσης και στήριξη στο Ράντονιτς ό,τι και αν γίνει μέχρι το τέλος της σεζόν και βλέπουμε;
