Νέα προσπάθεια για τον Παναθηναϊκό, με τον μεγαλομέτοχο της ομάδας να βγαίνει ξανά μπροστά. Νέος προπονητής με περγαμηνές (Ράντονιτς), καλή αρχή με δύο μεταγραφές ουσίας (Λι, Καλαϊτζάκης) αλλά αυτά από μόνα τους δεν είναι αρκετά για να ξεφύγουν οι «πράσινοι» από την εσωστρέφεια και να τραβήξουν ξανά προς την δόξα και τους τίτλους.
Η μεγάλη αχίλλειος πτέρνα του Παναθηναϊκού τα τελευταία δύο χρόνια είναι δίχως αμφιβολία η θέση του άσου. Μετά το Νικ Καλάθη, ο οποίος αποχώρησε το 2020 για την Καταλονία και την Μπαρτσελόνα, δεν έχει βρεθεί καμία αξιόπιστη λύση στη νευραλγική θέση του playmaker. Ο Ελληνοαμερικανός γκαρντ είχε πολλούς haters και πολλούς υποστηρικτές όμως αυτό που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει είναι ότι πρόσφερε στο παρκέ πράγματα που δύσκολα άλλος άσος μπορεί να προσφέρει.
Η σχεδόν δεδομένη αποχώρηση του από την Μπαρτσελόνα του Σάρας τον έχει φέρει και πάλι στο μεταγραφικό προσκήνιο του Παναθηναϊκού. Φυσικά, μαζί με τον Καλάθη τα τελευταία 24ώρα έχουν ακουστεί πάρα πολλά ονόματα για τους δευτεραθλητές Ελλάδας. Στις παρακάτω γραμμές θα αναλύσουμε τα πεπραγμένα του Νικ στις δύο θητείες του στον Παναθηναϊκό εξηγώντας παράλληλα τους λόγους που η περίπτωση του είναι η καλύτερη δυνατή.
1η θητεία: Ένας πιτσιρικάς που έγινε κομβικός
Στην πρώτη του θητεία (2009-2012), όντας ένας πιτσιρικάς (20-23 ετών) σε μια ελίτ ομάδα της Euroleague ήταν καταπληκτικός. Άρπαξε από τα μαλλιά σχεδόν όλες τις ευκαιρίες που πήρε, έμαθε πολλά από τον Διαμαντίδη και έφτασε σε σημείο να ξεκινά βασικός σε αρκετά ματς του Παναθηναϊκού. Η περιφερειακή άμυνα του ήταν τοπ επιπέδου από τότε ενώ η ικανότητα του στην πάσα είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται από τότε.
Άκρως επιτυχημένος, κομβικός στην κατάκτηση της Euroleague του 2011 με μία μυθική σειρά πλέι-οφ κόντρα στην Μπαρτσελόνα (φοβερή άμυνα πάνω στο Ναβάρο) και έναν σπουδαίο ημιτελικό κόντρα στην Σιένα.
2η θητεία: Αμφιλεγόμενος, υπεραξία και…. ρεκόρ
Το 2015 ο Νικ Καλάθης επέστρεψε στο ΟΑΚΑ για την δεύτερη θητεία του. Στο μεσοδιάστημα είχε κατακτήσει το Eurocup με την Λοκμομοτίβ Κουμπάν και είχε αγωνιστεί σε 138 παιχνίδια στο NBA με την φανέλα των Μέμφις Γκρίζλις. Σε 5 χρόνια στο «τριφύλλι» έσπασε πολλά ρεκόρ, κατάφερε να αντικαταστήσει (όσο αυτό ήταν δυνατόν) τον Δημήτρη Διαμαντίδη χωρίς η ομάδα να χάσει όλη την δυναμική της. Επωμίστηκε στους ώμους του όλο το βάρος στις αποτυχίες και λατρεύτηκε όσο κανείς άλλος στις επιτυχίες. Έγινε ηγέτης.
Ένας αμφιλεγόμενος ηγέτης γιατί το κασέ του δημιουργούσε πάντοτε γκρίνια στους οπαδούς της ομάδας. Σχόλια τύπου «δεν γίνεται να παίρνει 2+ εκατομμύρια και να μην μπορεί να σουτάρει», έδιναν και έπαιρναν. Όμως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Παίζοντας στα… κόκκινα ολόκληρες σεζόν, όντας ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα σε άμυνα και επίθεση και βοηθώντας σε τομείς που δεν μπορείς να δεις στην στατιστική, ο Καλάθης δεν θα μπορούσε να έχει μακρινό σουτ. Αν ο Νικ ήταν σταθερός και από τα 6.75 μ. θα ήταν πρώτος playmaker σε ομάδα του NBA και δεν θα επέστρεφε ποτέ στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Καλάθη όμως πέρα από τα ρεκόρ, πέρα από την βαριά κληρονομιά που του άφησε ο 3D, είναι το γεγονός ότι με εκείνον στο… πηδάλιο οι «πράσινοι» έμπαιναν ανελλιπώς στα πλέι-οφ της Euroleague αφήνοντας εκτός ομάδες που είχαν μεγαλύτερο μπάτζετ. Μπορεί το επόμενο βήμα να μην έγινε, δηλαδή η επιστροφή σε Final-Four, όμως ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι οι ομάδες που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός στα πλέι-οφ εκείνες τις σεζόν ήταν υπερπλήρεις.
Η εξιλέωση, η αγάπη και το… σπίτι του
Χωρίς ακόμη να έχει λυθεί η συνεργασία του Καλάθη με την Μπαρτσελόνα, η… μισή Euroleague έχει μπει στο κόλπο για να τον διεκδικήσει. Με τις δύο σεζόν του στην Καταλονία να είναι μέτριες για τα δεδομένα του, ασφυκτιώντας στο στυλ μπάσκετ που θέλησε ο Σάρας να περάσει, το κασέ του αυτομάτως θα πέσει αισθητά.
Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί υπέρβαση οικονομικά για να τον κάνει και πάλι μόνιμο κάτοικο Αθηνών. Παράλληλα, θα χρειαστεί και την επιθυμία του ίδιου του παίκτη για να καταφέρει να αποσπάσει την υπογραφή του. Η αγάπη του για τον Παναθηναϊκό δεδομένη, το ότι είναι εδώ το… σπίτι του το ίδιο. Ο Νικ έχει την ευκαιρία του να εξιλεωθεί, να κερδίσει και πάλι σύσσωμο τον κόσμο του Παναθηναϊκού και από αμφιλεγόμενος να γίνει ο αγαπημένος της κερκίδας. Το αν θα το κάνει εξαρτάται μόνο από εκείνον και τις προτεραιότητες που θέτει.
