Οι ήττες είναι χρήσιμες. Τρεις σερί αγώνες, η συγκέντρωση έλειπε, τα λάθη συσσωρεύονταν, μαζί και ο εκνευρισμός. Στη Μαδρίτη η τακτική προσήλωση επέστρεψε, τα λάθη έγιναν 3+3, μονομιάς το έργο βελτιώθηκε. Οι πιθανότητες λένε πως μια παρόμοια εμφάνιση θα είναι αρκετή στη Βιτόρια, όμως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Οι Βάσκοι δεν έχουν ούτε κατά διάνοια τα κορμιά της βασίλισσας, άλλωστε ουδείς στην Ευρωλίγκα έχει την πολυτέλεια να αλλάζει τον Ταβάρες με τον Πουαριέ και τον Γιαμπουσέλι με τον Ράντολφ.
Εντούτοις ο Σπάχια καλωσόρισε μετά από καιρό πίσω όλους τους παίκτες του: οι Βάσκοι δεν θα έχουν καμία σχέση με το ελλιπές συνονθύλευμα που κονιορτοποιήθηκε στην Αθήνα χωρίς περιθώρια αντίδρασης. Ο Γουέιντ Μπόλντγουϊν θα δει το δικό του κίνητρο να φλέγεται αντιμετωπίζοντας έναν ακόμα πρώην – πριν λίγες εβδομάδες την πλήρωσε η Μπάγερν.
Στον Ολυμπιακό η τελευταία ήττα έφερε στην επιφάνεια τις επιθετικές λεπτομέρειες που είναι ανάγκη να διορθωθούν προκειμένου η επίθεση να αναπνεύσει για πρώτη φορά εν έτει 2022. Οι άμυνες δίνουν αφειδώς σουτ στον Γουόκαπ και οι ερυθρόλευκοι ζουν για πρώτη φορά ότι ο Παναθηναϊκός χρόνια με τον Καλάθη. Ο Ντόρσεϊ είναι αποτελεσματικός αλλά και φλύαρος, ο Βεζένκοφ εύστοχος αλλά όχι αρκετά συμμέτοχος, ο Φαλ έχει καιρό να κυριαρχήσει.
Η λογική λέει ότι δεν θα χρειαστεί να διορθωθούν όλα μονομιάς για να κερδίσει ο Ολυμπιακός στην Μπουέσα. Αλλά χωρίς κάποια από αυτά δύσκολα θα γίνει η δουλειά: σπανίως κανείς κέρδισε στην χώρα των Βάσκων μόνο με την άμυνα.
