«Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά». «Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα». «Και η μπάλα έξω… Είναι το τέλος, η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης».
«Ε, είναι να γελάει κανείς». Είναι μόνο μερικές από τις εκφράσεις που έμειναν στην ιστορία μέσω μικροφώνου.
Ο Φίλιππος Συρίγος ήταν δημοσιογράφος από άλλη… πάστα. Το ερευνητικό δαιμόνιο συναντούσε την τόλμη και το θάρρος.
Γεννήθηκε στην Ακαδημία Πλάτωνος, έπαιξε μπάσκετ στην ομάδα εκείνης της γειτονιάς, τον Αιγέα, αλλά έμπλεξε από μικρός στα δίχτυα της δημοσιογραφίας και της έμεινε πιστός μέχρι το τέλος.
Η μάχη του κόντρα στον καρκίνο υπήρξε μνημειώδης. Ακόμη κι όταν υπέφερε, δεν διανοήθηκε να παρατήσει το μετερίζι του και συνέχισε να πηγαίνει στα γήπεδα, να ταξιδεύει στο εξωτερικό και να εμφανίζεται στις εκπομπές σαν να μην τρέχει τίποτα.
Η διαδρομή του στη δημοσιογραφία, από το 1966 έμοιαζε με συνεχές τζογάρισμα, χωρίς ποτέ να υπολογίζει το κόστος. Δεν συμβιβάστηκε ποτέ και με κανέναν. Τα έβαλε με όλους. Με τον Κόκκαλη, με τους Βαρδινογιάννηδες, με την Αγγελοπούλου και πολλούς άλλους.
Στάθηκε απέναντι στην διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Αθήνα και ουσιαστικά προανήγγειλε το «τροχαίο ατύχημα» του Κεντέρη και της Θάνου την παραμονή της έναρξής τους…
Όσο για το μπάσκετ: Του οφείλει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» , διότι ήταν εκείνος που το έβαλε στα σπίτια των Ελλήνων, με την καθιέρωση των τηλεοπτικών μεταδόσεων των αγώνων του πρωταθλήματος στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Εκείνος οργάνωσε την παραγωγή του Ευρωπάσκετ του 1987 και συνέδεσε τη φωνή του με τον απρόσμενο θρίαμβο της ελληνικής ομάδας…
Φυσικά υπήρξε για πολλά χρόνια στέλεχος της Nova συμβάλοντας στην προβολή του αθλήματος μέχρι και την πλήρη εξέλιξη του προϊόντος της Ευρωλίγκας.
