Η Εβίνα Μάλτση μίλησε αποκλειστικά στον Μιχάλη Κακιούζη στο live istagram των καναλιών novasports μιλώντας για τις δράσεις της, το WNBA, το μέλλον της, αλλά και την μελλοντική τους συνεργασία…
”Καλά είμαι, κρατιέμαι σε φόρμα. Μου λείπει να παίξω απέναντί σου, δεν μου λείπει το γήπεδο”.
Για τις διοργανώσεις που σταμάτησαν:
”Έπρεπε να διακοπούν, προέχει η υγεία για όλους, ο αθλητής και ο φίλαθλος δεν μπορεί να πατήσει στο γήπεδο, κινδυνεύει η υγεία του, πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε, άργησε η Ευρωλίγκα να σταματήσει..’
Για το ελληνικό πρωτάθλημα:
”Να τελειώνουν οι αγώνες και τα πρωταθλήματα μέσα στο γήπεδο πρέπει, αργούν και καλά κάνουν να πάρουν αποφάσεις, πρώτα οι παίκτες να είναι ασφαλείς. Πρέπει να έχουμε πρωταθλητή, πως γίνεται να παίξουν μετά από τρεις μήνες οι αθλητές. Είναι πολύ δύσκολο για έναν αθλητή. Αν φτάσει μέχρι 15 Ιουνίου και δεν έχουμε προβλήματα,όμως υπάρχουν και τα συμβόλαια, τα νέα ρόστερ, υπάρχουν θέματα που χρειάζεται να λυθούν. Οι αποφάσεις να παρθούν σοβαρά, βήμα-βήμα, περιπλέκεται η κατάσταση.Τί θα γίνει με την νέα σεζόν; έχει Ολυμπιακούς αγώνες κτλ”.
Για τις δραστηριότητες της:
”Είναι μια δράση, μια επιτροπή, σκοπό έχει την μετάδοση των αθλητικών αξιών στα σχολεία. Ο κύριος Αυγενάκης ένωσε πολλούς φορείς, πρωταθλητές Ευρώπης, Ολυμπιονίκες, αρκετοί φορείς, μπήκαμε κάτω από μια ομπρέλα και καταφέραμε να δραστηριοποιηθούμε, περάσαμε μηνύματα, δώσαμε αίμα, δημοπρασίες, με σκοπό να πάνε τα έσοδα για την καταπολέμηση του κορωνοιού, ο κόσμος το αγκάλιασε, η ιδέα μας έπεισε, θα έχει συνέχεια, κάθε εβδομάδα έχουμε τηλεδιασκέψεις, αλλά βλέποντας και κάνοντας. με αφορμή την παγκόσμια μέρα θαλάσσης, συμβουλεύουμε τον κόσμο
με μια καμπάνια να δώσουμε οδηγίες χρήσιμες, ετοιμάζουμε βιντεάκια με προπονήσεις, κρατάμε αποστάσεις, και αν ανοίξουν τα σχολεία, δεν θα κάνουμε επισκέψεις, μέσω ίντερνετ θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Η πειθαρχία είναι το πιο σημαντικό, ζούμε σε καραντίνα σε όλη μας την ζωή”.
Για την βράβευση της ομοσπονδίας:
”Ήμουν με πολιτική ενδυμασία (γέλια), διαφορετική, πολλά τα συναισθήματα, ήμουν από πριν προετοιμασμένη, δεν τον πίστευα, δεν είχε γίνει ποτέ για γυναίκα, είμαι ταπεινή, δεν ήταν δικαίωση για μένα, δεν ήταν ο στόχος μου να βραβευτώ, αλλά ένιωσα παράξενα, δεν τον πίστευα, αντιλαμβάνομαι τη σημασία, τεράστια τιμή που αναγνωρίστηκε η προσφορά μου στην Εθνική, τρομερή συγκίνηση, ευγνώμων ένιωσα, δεν το περίμενα, ελπίζω να ήταν η αρχή, έτσι πρέπει να γίνεται, ήταν δύσκολη στιγμή για μένα, ”σκότωνα” την παίκτρια, έκανα κηδεία… Το γήπεδο είχε κόσμο για την Εθνική ανδρών, αλλά με αποθέωσαν όλοι όρθιοι. Ήταν μεγάλη υπόθεση, ας φροντίσουμε να το καθιερώσουμε. Η αναγνώριση και η αγάπη ήταν συγκινητική, δεν το περίμενα το ζήσω, ήταν ξεχωριστό για μένα, δεν έπαιζα εκείνη την ημέρα, αλλά ο κόσμος με συγκίνησε και δεν βαρέθηκε. Αγκαλιαστήκαμε και το είδα στα μάτια σου, είδα αγάπη και αναγνώριση από όλους”.
Για την Αμερική και το WNBA:
”Ήταν καλύτερα από αυτό που περίμενα, ήταν τεράστιο για μένα, ήμασταν άλλη γενιά, δεν υπήρχε προβολή όπως τώρα, ζητούσα από τις συμπαίκτριες μου βιντεοκασέτες για να παρακολουθήσω το μπάσκετ, πλέον το ταξίδι είναι πιο απλό. Ήταν το όνειρο, ήθελα να το ζήσω, δούλευα για να βρεθώ εκεί, δεν πίστευα πως θα τα καταφέρω, ήθελα να κλείσω την ψαλίδα, έγινα σουτέρ για να πάω στην Αμερική, έγινα σουτέρ και δεν υπήρχε κάτι ανάλογο στην Αμερική. Κατάλαβα γιατί ο κόσμος είναι μαγικός…Αισθάνεσαι σημαντικός, είσαι στην ελίτ και ως παίκτης και σαν φίλαθλος. Ξεπερνάς το σοκ και προχωράς. Προέρχομαι από μικρό χωριό και δεν ήταν εύκολο για μένα στην αρχή. Όταν πήγα έπαιζα σε τοπ επίπεδο στην Ευρωλίγκα. Υπήρχαν τεράστιες διαφορές στον τρόπο αντιμετώπισης κυρίως. Ήμουν δουλεμένη, με προσωπικό γυμναστή, αλλά δεν ήξερα τίποτα από όλα αυτά που συνάντησα. Παίζαμε μπροστά σε 15 χιλιάδες κόσμο και ήταν απίστευτο. Περπατούσα στην Αμερική και ένιωθα σημαντική, με γνώριζαν και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ εύκολα. Είναι όλα διαφορετικά, πιο γρήγορα, ήμουν αποφασισμένη και ξεκίνησα πεντάδα, σαν 8χρονο που αρχίζει το μπάσκετ, ήταν σπουδαίο”.
Για την προπονητική:
”Θα δουλέψω μαζί σου” με τον Μιχάλη να την περιμένει στο μέλλον..
”Δεν θέλω και δεν μπορώ να φύγω από τον χώρο. Έχω πράγματα στο μυαλό μου. Ότι πήρα θέλω να δώσω στους άλλους. Θέλω να βοηθήσω τα παιδιά, έχω τον τρόπο να το κάνω. Δεν σημαίνει πως μπορώ να ”κοουτσάρω” ακόμα, δεν ξέρω πως θα ήμουν με μικρά παιδιά, αν ήμουν προπονήτρια θα ήθελα να ήμουν σε ομάδα εξωτερικού,δεν απορρίπτω τίποτα. Δεν ξέρω αν μου αρέσει ακόμα, θέλω να μου ταιριάζει, να με καλύπτει, να με γεμίζει, έξω από τις γραμμές το ”κόουτσινγκ” με εξιτάρει, αυτό μου βγαίνει αυθόρμητα. Πρέπει να αποκτήσω γνώσεις και μετά βλέπουμε”.
Τέλος οι αρχηγοί μας αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις και έδωσαν ραντεβού για το μέλλον, στους πάγκους!
”Υπήρξες πρότυπο για μένα, θα είμαι δίπλα σου σε ότι χρειαστείς στο μέλλον” με τον Μιχάλη να την περιμένει να συνεργαστούν
