Ο Γενικός Γραμματέας της FIBA, Ανδρέας Ζαγκλής, ήταν ο καλεσμένος στο τελευταίο επεισόδιο του μπασκετικού podcast Pick ’n’ Popa, σημειώνοντας ποιες είναι οι διαφωνίες με την Ευρωλίγκα.

Το 2018, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Πάτρικ Μπάουμαν, ο Ανδρέας Ζαγκλής έγινε Γενικός Γραμματέας της FIBA στα 38 του. Μόλις ο τέταρτος στα 89 χρόνια ιστορίας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας του Μπάσκετ και φυσικά ο πρώτος Έλληνας.

Με πλούσιο παρελθόν στα γήπεδα της ΕΣΚΑ πριν συνδυάσει τις δύο μεγάλες του αγάπες στα διαιτητικά δικαστήρια εκπροσωπώντας μεγάλους παίκτες του παρελθόντος.

Το 2016 μπήκε στη FIBA ως νομικός σύμβουλος και καλείται σήμερα, μεταξύ άλλων, να διαχειριστεί και την καυτή πατάτα του «σχίσματος» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Για 90 λεπτά μίλησε από το γραφείο του στο στρατηγείο της FIBA στην Ελβετία για όλους και για όλα. Για τα καυτά ζητήματα της μπασκετικής επικαιρότητας, όπως τι θα γίνει με τις διοργανώσεις του επόμενου καλοκαιριού και πότε θα τελειώσει το «σχίσμα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά και για τον τρόπο που το σπορ ανταποκρίθηκε στις πρωτοφανείς προκλήσεις της πανδημίας.

Μιλησε για το επίπεδο που βρίσκονται οι συνεννοήσεις με την Ευρωλίγκα (αλλά και το NBA) προκειμένου να υπάρχει ενα κοινό μπασκετικό καλεντάρι, για το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ στο ενδεχόμενο κλειστής Ευρωλίγκας, για τον πολυσυζητημένο εναρμονισμό των κανονισμών που θα φέρουν το FIBA basketball και το ΝΒΑ πιο κοντά.

Αλλά και για το που βρισκόταν τη βραδιά της 14ης Ιουνίου του 1987, το πέρασμά του από το παρκέ στα γήπεδα της ΕΣΚΑ, τι του έμαθε η ζωή στα διαιτητικά δικαστήρια εκπροσωπώντας μεγάλους παίκτες του παρελθόντος, ποιο μέρος της υφηλίου τον εξέπληξε με την αγάπη του για το μπάσκετ, πόσο και τι κοιτάζει από τα analytics, τι προτιμά μεταξύ του σετ παιχνιδιού και του run and gun, όπως και το ποιοι είναι οι αγαπημένοι του παίκτες από την Ελλάδα, την Ευρώπη και το ΝΒΑ.

Ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα στη συνέντευξη που έδωσε στους  Δημήτρη Καραμάνη και Παναγιώτης Μένεγος:

«Προετοιμαζόμαστε, πάντα σε συνεργασία με τη ΔΟΕ, για τη συνθήκη ότι θα γίνουν το καλοκαίρι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο. Άρα θα κάνουμε κι εμείς κανονικά τα Προολυμπιακά, ακόμα κι αν χρειαστεί να είναι τα μέτρα προστασίας τα υψηλότερα δυνατά. Υπάρχει ένα πρωτόκολλο που ενημερώνεται από τους γιατρούς-συνεργάτες μας που έχουν το πράσινο φως να μας οδηγούν με γνώμονα ότι δεν πρόκειται να βάλουμε ποτέ την διεξαγωγή μιας διοργάνωσης πάνω από την ατομική υγεία».

«Ναι, ίσως υπερεκτιμήσαμε στη χώρα μας τη δυναμική του μπάσκετ σε σχέση με το ποδοσφαίρο στα 90s. Αλλά ήταν δικαιολογημένο. Γιατί δεν είχαμε μόνο την επιτυχία του 1987, είχε προστεθεί και το αργυρό μετάλλιο του 1989 με μια νίκη απέναντι σε μια ακόμα πληρέστερη ΕΣΣΔ. Δεν είναι απλό ούτε εύκολο κάτι τέτοιο για μια χώρα όπως η Ελλάδα».

«Υπάρχουν δύο κόσμοι. Το NBAκαι το FIBAbasketball. Υπάρχει μια σύμπνοια ως προς τη μελέτη για τον εναρμονισμό των κανονισμών κι ευελπιστώ ότι η σύγκλιση θα είναι ολοένα και μεγαλύτερη. Χρειάζεται όμως κι εκπαίδευση των διαιτητών που νομίζω ότι στο μεγαλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας, αυτό του 2019 στην Κίνα, τα πήγαν εξαιρετικά. (…) Η προσαρμογή του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο FIBAbasketballείναι ένα θέμα πολύ τεχνικό, πολύ ειδικό και πολύ “ελληνικό”. Έχει όλες τις διαστάσεις δηλαδή που δεν μπορώ θεσμικά να σχολιάσω».

«Το κοινό καλεντάρι είναι κοινή λογική. Τα “παράθυρα” ανήκουν πια στη σφαίρα του mythbusterαφού όλα τα επιχειρήματα έχουν καταρριφθεί. Και οι παίκτες ταξίδεψαν, ακόμα και για ένα ματς, και ομάδες συνεργάστηκαν με τις ομοσπονδίες, κι έχουν πολλαπλασιαστεί οι φωνές που τα αγκαλιάζουν. Το άθλημα θα πάει μπροστά πατώντας και στους δύο πόλους. Χρειάζεται και το NBA, και η Ευρωλίγκα, και το BCL, και τα εθνικά πρωταθλήματα. αλλά και οι εθνικές ομάδες να παίζουν στο σπίτι τους και να ανανεώνουν το ενδιαφέρον. (…) Θέλουμε οι παίκτες να μπορούν να επιλέξουν. Δε μ’ αρέσει ούτε η δημόσια διαπραγμάτευση, ούτε η πολεμική στο άθλημά μας. Δουλειά μας είναι να αποσυμπιέσουμε την ένταση και να προτείνουμε βιώσιμες λύσεις. Οι διαφωνίες άλλωστε δεν ειναι και τόσο μεγάλες. Απλά είναι πολύ προφανείς».

«Η σχέση του αθλητή με την ομοσπονδία του, ουσιαστικά δηλαδή η σχέση του αθλητή με τη χώρα του, είναι πολύ μεγάλη για να περιοριστεί σε ένα σχήμα αμοιβής για να φορά τη φανέλα της εθνικής του ομάδας».

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.