Με το σκορ στο 63-62, 4:11 για το φινάλε, η ΑΕΚ είχε όχι μόνο το πρακτικό, αλλά και το ψυχολογικό προβάδισμα. Είχε πετύχει αρκετούς από τους τακτικούς της στόχους στο παιχνίδι:
Να κατεβάσει την υπερηχητική Μάλαγα από τους 95 πόντους που σκόραρε κατά μέσο όρο
Να σταματήσει στο μέτρο του δυνατού το transition παιχνίδι της
Να ανταποκριθεί στην ένταση και τη σκληράδα που θα απαιτούνταν
Το πρόβλημα στην τελική ευθεία ήταν πως η ομάδα του Σάκοτα ξέχασε, όχι πάντως χωρίς αφόρητη πίεση από την αντίπαλο της, το μοναδικό πράγμα που της έδινε αξιοπρεπώς σταθερές λύσεις στο σκοράρισμα όλο το βράδυ: το παιχνίδι κοντά στο καλάθι με τους αξιόπιστους Γκόλντεν και Γκρέι, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τις διπλές καλύψεις στους γκαρντ και έκαναν ζημιά. Αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό φυσιολογικό – τις κατοχές διαχειρίζονται οι γκαρντ, οι οποίοι είναι οι συνήθεις πρωταγωνιστές. Όμως με τους Χέιλ και Χαμπ να μην βρίσκουν λύσεις στο σετ παιχνίδι επί 40 λεπτά και επί της ουσίας να σκοράρουν μόνο σε καταστάσεις transition/αιφνιδιασμού (με εξαίρεση το τρίποντο του Χέιλ, το μοναδικό των κιτρινόμαυρων στο παιχνίδι), η ΑΕΚ έπεσε στην παγίδα της Μάλαγα και έχασε την ευκαιρία για ένα μικρό μπασκετικό θαύμα, καθότι τέτοιο θα ήταν αν απέκλειε μια τόσο καλύτερη από την ίδια ομάδα. Φυσικά σε αυτό πρέπει να προσμετρηθεί και το επίπεδο ενέργειας. Η Μάλαγα των 12 παικτών είχε την φρεσκάδα στο φινάλε σε σχέση με την εξουθενωμένη ΑΕΚ – εξ΄ ου και τα συνεχόμενα λάθη.
Φυσικά παίζει και ο αντίπαλος. Η Μάλαγα δεν είναι τυχαία κάτοχος του θεσμού, ούτε των Supercopa και Copa Del Rey. Όταν έχεις θριαμβεύσει δύο φορές σε έξι μήνες κόντρα σε κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης, έχεις χτίσει χαρακτήρα και μέταλλο που δεν λυγίζει ακόμα και στο πανδαιμόνιο της Sunel Arena. Οι Ανδαλουσιάνοι υπέφεραν από την αφύσικη αστοχία τους για 22-25 λεπτά, έχασαν τον έλεγχο με διαδοχικά λάθη και ηρωϊσμούς, αλλά βρήκαν τον τρόπο μέσω του σκληροτράχηλου Πέρεθ και του πολυσύνθετου Οσετκόφσκι να ξαναπάρουν τον έλεγχο του αγώνα μέσω των κερδισμένων μαχών στο ζωγραφιστό.
Η σεζόν μπορεί να μην είχε το ονειρεμένο φινάλε του ’18, όμως είναι σε κάθε περίπτωση επιτυχημένη για την ΑΕΚ. Το στοίχημα τώρα είναι η διατήρηση του κορμού και η βελτίωση στην επόμενη χρονιά. Αν συμβεί το πρώτο, το δεύτερο είναι σχεδόν δεδομένο. Και αν κανείς είναι σταθερά παρών στα φάιναλ φορ, ο τίτλος θα έρθει.