Μέχρι τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έφτασε στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκα, αρκετός κόσμος πίστευε ότι απέναντι στη Μπαρτσελόνα θα τα βρει σκούρα. Ο λόγος δεν ήταν ότι οι Καταλανοί αποτελούσαν το… φόβητρο, αλλά το γεγονός ότι οι παίκτες του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έδειχαν μια… αστάθεια κατά καιρούς, συν το γεγονός ότι το μεγάλο βάρος έπεφτε στη φροντ λάιν της ομάδας.
Οι «πράσινοι» δεν είχαν συνηθίσει σε ανάλογη εικόνα τους φιλάθλους τους. Τα προηγούμενα χρόνια η περιφερειακή γραμμή τους πετούσε «φλόγες» και ήταν αυτή που «καθάριζε» την πλειοψηφία των παιχνιδιών. Φέτος η εικόνα του ήταν διαφορετική, καθώς παρά τον τραυματισμό του Άλεξ Μάριτς, οι ψηλοί του ήταν εκείνοι που σήκωναν το μεγαλύτερο φορτίο στις αναμετρήσεις της ομάδας και δη στις ευρωπαϊκές (σ.σ. καταλαβαίνετε το λόγο του διαχωρισμού μεταξύ εγχώριας και ευρωπαϊκής διοργάνωσης). Μπατίστ, Τσαρτσαρής, Καΐμακόγλου και ο Ίαν Βουγιούκας, που κατάφερε να εκπλήξει πολλούς ευχάριστα με την απόδοση και τη συμβολή του, ήταν αυτοί που αναλάμβαναν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα σε πολλές των περιπτώσεων και δη επιθετικά. Στα πλέι-οφ όμως, τα πράγματα άλλαξαν αρκετά, με αποκορύφωμα την… έκρηξη του Δημήτρη Διαμαντίδη.
Από τον Μάικ στον «Μήτσο»…
Μέχρι τότε εκείνος που είχα αναλάβει το σκοράρισμα των «πρασίνων» ήταν ο πολύπειρος Μάικ Μπατίστ. Ο Αμερικανός φόργουορντ μέτρησε σε 18 παιχνίδια της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκα 230 πόντους, κοινώς 12,8 κατά μέσο όρο ανα ματς. Στη δεύτερη θέση ναι βρισκόταν ο αρχηγός του «τριφυλλιού», δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στην άμυνα όμως, ενώ συχνά παρουσιαζόταν κουρασμένος από το γεγονός ότι ήταν αυτός που έπρεπε να αναλαμβάνει τις μεγαλύτερες ευθύνες στην περιφέρεια της ομάδας, μετά και την αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη, αλλά και διότι ο Νικ Καλάθης δεν είχε μπει ακόμη καλά στο… πετσί του ρόλου του. Έτσι, σε 19 παιχνίδια, ο «Μήτσος» έβαζε 12,6 πόντους (μ.ο.).
Στη συνέχεια όμως, κοινώς στις αναμετρήσεις των πλέι-οφ με τη Μπαρτσελόνα, οι Πρωταθλητές Ελλάδος έδειξαν μια τελείως διαφορετική εικόνα και σίγουρα αυτή η διαφοροποίηση τους ήταν κάτι που «μπέρδεψε» την αντίπαλο της, η οποία από άλλού το περίμενε και από αλλού της ήρθε. Σαφέστατα οι Ισπανοί γνώριζαν τι εστί Διαμαντίδης, μόνο που ο διεθνής γκαρντ μέχρι εκείνη τη στιγμή κατάφερνε να τους… κοιμίζει, μη διανύοντας περιόδους μεγάλης φόρμας στην επίθεση, σε σχέση πάντα με τον παίκτη που όλοι ξέρουμε τα τελευταία χρόνια. Για να καταλάβετε τι εννοούμε, μόνο στα εν λόγω παιχνίδια σημείωσε 72 πόντους, δηλαδή σχεδόν το 1/3 αυτων που είχε πετύχει στα υπόλοιπα 19 που αγωνίστηκε και ήταν εκείνος που έδωσε το σύνθημα για την… απελευθέρωση των συμπαικτών του στα τρίποντα. Όπερ σημαίνει; Μέχρι τότε οι «πράσινοι» δε θύμιζαν σε τίποτα το παρελθόν στο συγκεκριμένο τομέα. Η ευστοχία τους ανερχόταν στο 37,5%, ενώ από εκεί και πέρα έφτασε στο 46,6%.
…και στον Καλάθη
Με την αλλαγή του τρόπου παιχνιδιού της ομάδας, πήρε περισσότερες πρωτοβουλίες και ο Στράτος Περπέρογλου, ενώ εκείνος που πραγματικά έδειξε την αξία του σε όλο το μεγαλείο της ήταν ο Νικ Καλάθης. Ο παίκτης που δεν είχε βοηθήσει όσο περίμενε ο Ομπράντοβιτς, έδειξε να μεταμορφώνεται και έφτασε να έχει πετύχει 30 πόντους, τη στιγμή που έως τότε έβαζε (κατά μέσο όρο) 4,3 (!). Πέραν αυτών όμως, άλλος ένας περιφερειακός έδειξε το καλό πρόσωπο του και δεν είναι άλλος από τον Ρομέιν Σάτο, ο οποίος βελτιώθηκε πολύ όσον αφορά στην ευστοχία του από τα 6.75. Ενώ είχε 15/41 τρίποντα, απέναντι στη Μπάρτσα ευστόχησε σε 6/9.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι το βάρος μετακυλήστηκε από τη φροντ λάιν στην περιφέρεια και η ομάδα έδειξε ένα διαφορετικό πρόσωπο στις δύο ευρωπαϊκές φάσεις, με την πλειοψηφία του κόσμου να δείχνει ότι προτιμά το δεύτερο, που της θυμίζει πολλά από τις περασμένες σεζόν. Ιδίως από τη στιγμή που έχει μπροστά της ένα Φάιναλ Φορ, στο οποίο θα ανταγωνιστεί τη σκληρή Μακάμπι για να προσθέσει το έκτο αστέρι στη φανέλα του. κι όλα αυτά την ώρα που οι Ισραηλινοί έρχονται πρώτοι σε επίτευξη πόντων στα πλέι-οφ με 83 έναντι 77 του Παναθηναϊκού και ranking 93 έναντι 82.