Τον έζησε και σαν συμπαίκτη (Εθνική) αλλά και σαν αντίπαλο (ΠΑΟΚ). Ο Παναγιώτης Φασούλας εξέφρασε μέσω του novasports.gr την ικανοποίησή του που η παλιοπαρέα του ’87 θα ανταμώσει ξανά και εξήγησε γιατί ήταν καλό να έχεις συμπαίκτη τον Νίκο Γκάλη…
«Είναι ευχάριστο να βρεθούμε οι παίκτες του ’87 μαζί για να τιμήσουμε ίσως τον μεγαλύτερο σκόρερ. Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός πως θα γίνει αυτή η εκδήλωση» ανέφερε αρχικά η «Αράχνη», σχολιάζοντας στη συνέχεια εάν αυτή η τιμή προς το πρόσωπο του Γκάλη, άργησε:
«Το ακούω αρκετά συχνά αυτό. Νομίζω ήταν πολλές φορές να γίνει, αλλά προφανώς λόγω κάποιων λεπτομερειών το θέμα κολλούσε. Άλλωστε και η ομοσπονδία είχε δείξει συχνά ενδιαφέρον. Το σημαντικό είναι πως πλέον θα γίνει!».
Ποιό ήταν το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του Νίκου Γκάλη;
«Το μπάσκετ ήταν σε μια άλλη εποχή τότε. Ο Γκάλης ξεκινούσε με 30 πόντους από τα αποδυτήρια, αυτή ήταν η διαφορά που είχε και το έξτρα στοιχείο που προσέθετε στην ομάδα του. Ήταν καλός σκόρερ σε οποιαδήποτε ομάδα και αν αγωνιζόταν. Μην ξεχνάμε άλλωστε και το θέαμα που προσέφερε, δεν έβαζε απλώς τη μπάλα στο καλάθι. Χαιρόσουν να τον βλέπεις. Ο Γκάλης δείχνει πως είναι κλειστό παιδί αλλά δεν είναι έτσι. Ούτε μουγγός είναι ούτε τίποτα, όποιος τον ζήσει λίγο παραπάνω ξέρει πως είναι ευχάριστος άνθρωπος, όταν γνωριστήκαμε καλύτερα κάναμε καλή παρέα, λέγαμε ανέκδοτα!».
Ποιά η διαφορά να τον έχεις συμπαίκτη από αντίπαλο;
«Η διαφορά είναι πως αν τον είχες συμπαίκτη ήξερες πως ξεκινάς με καμιά 30αριά πόντους σίγουρους! Αν ήσουν αντίπαλος, έτρεχες να καλύψεις τα αμυτνικά κενά! Έβγαζε σιγουριά ο Νίκος. Δεν θέλω να αδικήσω τα υπόλοιπα παιδιά του Άρη που ήταν τεράστια ομάδα γενικότερα για αυτό και δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα συγκεκριμένα. Ο Άρης ήταν δύο σκάλες παραπάνω από τις υπόλοιπες ομάδες εκείνης της εποχής. Ο ΠΑΟΚ κατέφερε κάπως να τον κοντράρει μετά το 1988 αλλά ο Άρης είχε πάντα το προβάδισμα, ήταν κατεστημένο με την καλή έννοια της λέξης» τόνισε ο Παναγιώτης Φασούλας και συνοψίζοντας σημείωσε:
«Χαίρομαι που θα βρεθούμε όλοι μαζί όσοι βάλαμε από την πλευρά μας ένα λιθαράκι στην εξέλιξη του ελληνικού μπάσκετ, για να τιμήσουμε τον άνθρωπο που άλλαξε το πώς βλέπαμε το μπάσκετ».