Ο παλαίμαχος διεθνής καλαθοσφαιριστής Δημήτρης Παπαδόπουλος με επιστολή του καταθέτει την δική του αλήθεια για το θέμα Γκάλη και απαντά στις πρόσφατες δηλώσεις των Γιώργου Βασιλακόπουλου και Κώστα Πολίτη.
Ο συγγραφέας της επιστολής, έχει γράψει τη δική του ιστορία στο μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο με τις φανέλες του Ηρακλή και της ΑΕΚ, ενώ σε επίπεδο Εθνικής ομάδας, έζησε από κοντά τον Νίκο Γκάλη και την υπόλοιπη «χρυσή» γενιά της εποχής, ως μέλος της Εθνικής από το 1989 έως το 1991. Σήμερα διακρίνεται σε έναν διαφορετικό τομέα, μιας και ως πτυχιούχος Ιατρικής ασκεί το επάγγελμα του αναισθησιολόγου.
Πιο αναλυτικά, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1966 και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στον Ηρακλή (1986-1995). Είναι δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου στην Α1, πρώτος ριμπάουντερ, πρώτος σε εύστοχα τρίποντα και τρίτος σε αριθμό συμμετοχών. Με τον Ηρακλή αναδείχθηκε δύο φορές 4ος στο πρωτάθλημα και το 1994 ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου. Από το 1995 μέχρι το 1997 αγωνίσθηκε στην ΑΕΚ.
Η θητεία του στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα ξεκίνησε το 1986 στην Εθνική Νέων και συνεχίστηκε στην Ελπίδων το 1987. Μάλιστα, ήταν ήταν ο τελευταίος παίκτης που κόπηκε από τη 12άδα του Ευρωμπάσκετ του 1987, όμως ήταν μέλος της Εθνικής Ανδρών που αναδείχτηκε δεύτερη το 1989 στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ. Έπαιξε επίσης στο Παγκόσμιο της Αργεντινής το 1990 και στο Ευρωπαϊκό της Ρώμης το 1991. Συνολικά φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο 67 φορές.
Διαβάστε την επιστολή του Δημήτρη Παπαδόπουλου, στην οποία καταθέτει την άποψή του για τον σάλο που ξέσπασε μετά την μετονομασία του κλειστού του ΟΑΚΑ σε «Νίκος Γκάλης», τις δηλώσεις Βασιλακόπουλου και Πολίτη και το γεύμα εορτασμού των 29 ετών από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ ’87:
Αντιλαμβάνομαι το διακαή πόθο του πιστού και επί σειρά ετών εργαζόμενου, να ικανοποιήσει τον εργοδότη και να απαλύνει τον πόνο της ήττας του. Εργοδότης που γνωρίζει άριστα να παίζει το παιχνίδι της υποκρισίας και του καθωσπρεπισμού, καλλωπίζοντας με αντιφάσεις και λογοπαίγνια τα ασεβή και πικρόχολα σχόλιά του.
Αλλά έχουν γνώση οι φύλακες……………Από σεβασμό στο άθλημα σιώπησα τόσα χρόνια, αλλά και για τον ίδιο λόγο οφείλω να διαφυλάξω την αλήθεια και την πραγματικότητα. Είναι υποχρέωση μου να λάβω θέση, από τη στιγμή που κάποιοι, με εκσεσημασμένη μικροπρέπεια τόλμησαν με τα λόγια και τις ενέργειές τους, να βεβηλώσουν την αξία της απόφασης της πολιτείας να τιμήσει εν ζωή, επιτέλους, τον μεγαλοπρεπή αθλητή που χάραξε ανεξίτηλα το σημάδι του στις καρδιές όλων των Ελλήνων και αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος, πράττοντας πολλά και λέγοντας ελάχιστα………… , το συμπαίκτη μου στην Εθνική ομάδα, το Νίκο Γκάλη.
Σε όλους τους τομείς της ζωής και του πολιτισμού οι ομάδες λειτουργούν και πετυχαίνουν αξιέπαινα έργα και διακρίσεις. Στον πόλεμο, τις επιστήμες, την πολιτική, την κοινωνία και τις επιχειρήσεις, οι ομάδες πετυχαίνουν μόνον όταν καθοδηγούνται και εμπνέονται από τις πράξεις μεγάλων ηγετών. Ιστορικά και με πολλά παραδείγματα, οι ηγέτες των οποίων οι ομάδες έμειναν στην ιστορία για τα επιτεύγματά τους, τιμώνται από τους εκπροσώπους της κοινωνίας με βραβεία, αγάλματα, ακαδημαϊκούς τίτλους και ονοματοδοσία ιστορικών μνημείων και χώρων.
Πού είναι το παράξενο λοιπόν; Ο Γκάλης ήταν αναμφισβήτητα ο κορυφαίος ηγέτης που κατάφερε να βγάλει στο δρόμο τη γριά στην Καισαριανή, που σαφέστατα δεν ήξερε τι θα πει ρημπάουντ, άμυνα και σκρήν αλλά πηδούσε από τον καναπέ ψηλά αψηφώντας τους πόνους της, για να πιάσει την ιπτάμενη ψυχή της, όταν η μπάλα κατέληγε με μαγικό τρόπο στο πλεκτό, ώστε το ταμπλό να γράψει έστω και έναν πόντο παραπάνω για την Ελληνική ομάδα και να αναφωνήσει με έκσταση ο Συρίγος, είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης……….
<<Κύριε>> Πολίτη ξεκολλήστε……. Ο Γκάλης δεν τιμήθηκε από τους Έλληνες γιατί πήρε το χρυσό μαζί με τους μεγάλους συμπαίκτες του, αλλά γιατί ήταν εκείνος που άλλαξε τις ισορροπίες, όχι μόνον στο μπάσκετ αλλά και στον Ελληνικό αθλητισμό και την κοινωνία, αναγκάζοντας τεράστιες προσωπικότητες του παγκόσμιου αθλητισμού να του υποκλιθούν.
Εσείς << κύριοι>> γιατί δεν υποκλίνεστε; Είστε σημαντικότεροι από εκείνους που το έχουν ήδη πράξει; Γιατί << κύριε >> Πολίτη ο Γκάλης ήταν ο ορισμός του αθλητή. Δούλευε σκληρά και μιλούσε μόνο μέσα στο γήπεδο, με τα κατορθώματά του. Ακόμη και όταν εσείς << προπονητή >> με αμίμητη ασέβεια και αχαριστία τον αναγκάσατε να τελειώσει άδοξα, έξω από το γήπεδο, εκείνος κράτησε για μια ακόμη φορά το στόμα του κλειστό και αποχώρησε ……
<<Κύριε >> Βασιλακόπουλε καλά το είπατε. Ασχοληθείτε επιτέλους με τους παρόντες, γιατί μια ζωή <<μαγειρεύετε>> για τους απόντες, ώστε να βαρυστομαχιάσουν και να μην μπορούν να είναι παρόντες , στο << ευγενικό >>….. κάλεσμά σας .
Δυστυχώς, μαζί με τον εορτασμό της επετείου των 29 χρόνων (;) από την κατάκτηση του χρυσού το 1987, βιώσαμε και την αδιαλλαξία, την αχαριστία και την πνευματική στασιμότητα.
Με ειλικρινή έκφραση ψυχής,
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Ιατρός – Βετεράνος Διεθνής καλαθοσφαιριστής