Στην πολύ καλή απόδοση των νεαρών παικτών του Πανιωνίου στάθηκαν οι Νίκος Βετούλας και Βαγγέλης Δεγαΐτας.
Ο Απόλλων Πάτρας νίκησε τους «κυανέρυθρους» και προκρίθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος μπάσκετ, όμως τόσο ο προπονητής των νικητών, όσο και αυτός των ηττημένων αναφέρθηκαν με θερμά λόγια στην προσπάθεια που κατέβαλλαν οι έφηβοι με τους οποίους αγωνίστηκε η ομάδα της Νέας Σμύρνης.
«ρχικά θέλω να δώσω συγχαρητήρια στους παίκτες μου για τη νίκη. Από εκεί και πέρα αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον κόουτς και στα παιδιά του Πανιωνίου για την προσπάθεια που έκαναν. Στάθηκαν σαν πραγματικά παλικάρια. Τα εύσημα τα αξίζει πρώτα ο κόουτς Δεγαΐτας και μετά όλοι οι άλλοι. Το μπάσκετ χρειάζεται τον Πανιώνιο που είναι μία ομάδα με ιστορία κι ελπίζω να βρει τον δρόμο του και να φτάσει εκεί που αξίζει. Σήμερα ο Πανιώνιος έπαιξε με νέα παιδιά, εμείς παίξαμε με τέσσερις Αμερικάνους. Τα δικά μας νέα παιδιά δεν έπαιξαν τελικά. Είδα παιδιά σήμερα που έχουν ταλέντο, έχουν ενθουσιασμό, παίζουν δυνατά και θα μπορούσαν να παίξουν Α1», ανέφερε ο Βετούλας, ενώ όσον αφορά την πρόκριση πρόσθεσε:
«Κάναμε αυτό που έπρεπε. Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα στα τεχνικά γιατί αυτά θα τα πούμε με τα παιδιά. Είναι επιτυχία για μία ομάδα επαρχιακή όπως ο Απόλλωνας να βρίσκεται στους 4».
Ο Βαγγέλης Δεγαΐτας, ο οποίος κάθισε στον πάγκο του Πανιωνίου, τόνισε πως οι πιτσιρικάδες του (που αποθεώθηκαν από τον κόσμο) έζησαν μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν ποτέ:
υγχαρητήρια στον Απόλλωνα για την πρόκριση του στα ημιτελικά. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και νομίζω ο κόσμος του Πανιωνίου νιώθει το ίδιο. Είδαμε νεαρά παιδιά να παίζουν, τα παιδιά να τραγουδάνε όλα μαζί, είδαμε Πανιώνιους στο γήπεδο και κόσμο που ήταν συγκινημένος. Γενικά σήμερα είδαμε ενθουσιασμό κι ελπίδα και νιώθουμε όμορφα γι αυτό. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ο Πανιώνιος συμπληρώθηκε και διοίκηση, παίκτες, προπονητές και κόσμος προσπάθησαν κι έχουν φέρει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι θα υπάρχει μία πολύ καλή συνέχεια.
α παιδιά αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν πάρα πολλές δυσκολίες. Πηγαίνουν σχολείο, έχουν φροντιστήριο και ο χρόνος που περισσεύει για μπάσκετ και πρωταθλητισμό είναι πολύ λίγος. Το συναίσθημα που ένιωσαν σήμερα θα το κουβαλάνε για πάντα μαζί τους και δεν θα το ξεχάσουν ποτέ. Τα μεγαλύτερα παιδιά σε ηλικία ζούσαν το όνειρο τους. Ήταν κάτι το απίστευτο για όλους μας και για εμένα».