Παγκόσμια πρωταθλήματα : –
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (11 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (15 φορές)
Φορές στο βάθρο : 33
Βαθμοί : 464
Καριέρα : Ζάουμπερ (2002, 2004-2005), Φεράρι (2006-2010)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.felipemassa.com
Ιστορία του στα μηχανοκίνητα
1998: Κατακτά την πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα Formula Chevrolet της Βραζιλίας.
1999: Κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα Formula Chevrolet της Βραζιλίας.
2000: Κατακτά την πρώτη θέση στο ιταλικό και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Formula Renault.
2001: Παίρνει έξι νίκες σε οκτώ αγώνες, σημειώνει έξι pole positions και πέντε ταχύτερους γύρους και στέφεται πρωταθλητής στο πρωτάθλημα Formula 3000 Euro-Series.
2002: Πρώτη χρονιά του στη Φόρμουλα Ενα με τη Ζάουμπερ. Κατατάσσεται στη 13η θέση της κατάταξης των οδηγών, με την πέμπτη θέση στην Ισπανία να είναι η καλύτερή του στη σεζόν.
2003: Οδηγός δοκιμών στη Φόρμουλα Ενα με τη Φεράρι.
2004: Επιστρέφει στους αγώνες με τη Ζάουμπερ. Ασταθής χρονιά, στη διάρκεια της οποίας συγκεντρώνει 12 βαθμούς, με την τέταρτη θέση στο Βέλγιο να είναι η καλύτερή του στη σεζόν.
2005: Αποδεικνύεται ανώτερος του «ομόσταυλού» του στη Ζάουμπερ και πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή, Ζακ Βιλνέβ, ενώ τελειώνει τη σεζόν στην 13η θέση της κατάταξης των οδηγών. Ισοφαρίζει το καλύτερο αποτέλεσμα της καριέρας του με την τέταρτη θέση στον Καναδά. Υπογράφει στη Φεράρι ως «ομόσταυλος» του Μίκαελ Σουμάχερ για το 2006.
2006: Οι τρεις pole positions και οι δύο νίκες που σημειώνει στην πρώτη χρονιά του στη Φεράρι ως παρτενέρ του Μίκαελ Σουμάχερ συμβάλλουν στην ενίσχυση της φήμης του ως ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα στη Φόρμουλα Ενα. Κατακτά την τρίτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
2007: Σημειώνει τρεις νίκες και παίρνει έξι φορές την pole position, αλλά θέματα αξιοπιστίας και η ακύρωσή του στον Καναδά τον βγάζουν από το «κυνήγι» της διεκδίκησης του τίτλου. Παρ΄ όλα αυτά, συμβάλει σημαντικά στην κατάκτηση από πλευράς Φεράρι του τίτλου σε οδηγούς και κατασκευαστές, ενώ ανανεώνει το συμβόλαιό του έως το 2010.
2008: Η ταχύτητα και η ωριμότητά του τον καθιστούν ως τον βασικό διεκδικητή της Φεράρι για τον τίτλο στους οδηγούς, καθώς έχει απολογισμό έξι νίκες και έξι pole positions. Χάνει το πρωτάθλημα για ένα βαθμό, παρότι επικρατεί στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Βραζιλία.
2009: Η αρχική έλλειψη ρυθμού και αξιοπιστίας της Φεράρι τον κρατούν μακριά από το βάθρο των νικητών έως τον ένατο αγώνα της χρονιάς (Γερμανία). Στην Ουγγαρία υπέστη κάταγμα στο κρανίο στα επίσημα δοκιμαστικά, όταν χτυπήθηκε από θραύσμα από το μονοθέσιο του Ρούμπενς Μπαρικέλο, με αποτέλεσμα να χάσει το υπόλοιπο της σεζόν.
2010: Αφήνει πίσω του τον τραυματισμό του 2009 και κατακτά τη δεύτερη θέση στο γκραν πρι του Μπαχρέιν, μένοντας πίσω από τον νέο «ομόσταυλό» του, Φερνάντο Αλόνσο. Τερματίζει τρίτος στο γκραν πρι της Αυστραλίας, αφήνοντας τέταρτο τον Αλόνσο, ωστόσο η απόδοσή του σημειώνει πτώση στους επόμενους αγώνες. Προκαλεί συζητήσεις η επιλογή του, μετά από εντολή των ανθρώπων της Φεράρι, να αφήσει τον Αλόνσο να τον προσπεράσει στο γερμανικό γκραν πρι, προκειμένου να στηριχθεί η προσπάθεια του Ισπανού να κατακτήσει τον τίτλο των οδηγών.