Ομάδα : ΜακΛάρεν
Χώρα : Βρετανία
Ημερομηνία γέννησης : 19/01/1980
Τόπος γέννησης : Φρόουμ, Σόμερσετ
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 191
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 1 (2009)
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 1η (9 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (7 φορές)
Φορές στο βάθρο : 31
Βαθμοί : 541
Καριέρα : Γουίλιαμς (2000), Μπένετον (2001), Ρενό
(2002), BAR (2003-2005), Χόντα (2006-2008), Brawn GP (2009), ΜακΛάρεν (2010)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.jensonbutton.com
Ιστορία του στα μηχανοκίνητα
1989: «Τρέχει» σε αγώνες καρτ και τερματίζει πρώτος στο βρετανικό Super Prix, σε ηλικία 9 ετών.
1997: Μετέχει σε αγώνες καρτ και κατακτά το Ayrton Senna Memorial Cup στη Σουζούκα. Επίσης, γίνεται ο νεώτερος σε ηλικία νικητής του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Super A.
1998: Πρώτος στο βρετανικό πρωτάθλημα Formula Ford και δεύτερος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Formula Ford.
1999: Τρίτος στο βρετανικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3.
2000: Ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ενα με την ομάδα της Γουίλιαμς. Συγκεντρώνει 12 βαθμούς και κατακτά την όγδοη θέση στους οδηγούς.
2001: Δύσκολη πρώτη χρονιά με την Μπένετον, στην οποία «μαζεύει» μόλις δύο βαθμούς.
2002: Η Μπένετον μετονομάζεται σε Ρενό και ο Μπάτον κατακτά την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.
2003: «Μετακομίζει» στη BAR και ξεπερνάει σταθερά με τις εμφανίσεις του τον πιο έμπειρο «ομόσταυλό» του, Ζακ Βιλνέβ. Για λίγο παίρνει την πρωτοπορία στο αμερικανικό και το ιαπωνικό γκραν πρι. Κατακτάει δύο τέταρτες θέσεις και την ένατη στην κατάταξη των οδηγών.
2004: Ισως ο καλύτερος οδηγός της χρονιάς, ο οποίος «νικήθηκε» μόνο από τους πιλότους της Φεράρι στην κατάταξη. Παίρνει την «παρθενική» -για τον ίδιο και τη BAR- pole position στην Ιμολα. Κατακτά βαθμούς σε όλα τα γκραν πρι, στα οποία τερματίζει, και ανεβαίνει 10 φορές στο βάθρο των νικητών. Η προσπάθειά του να «μετακομίσει» στη Γουίλιαμς για το 2005 αποτυγχάνει, μετά τη διαμάχη με τη BAR για το συμβόλαιό του.
2005: Κακή χρονιά με ένα σχετικά μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο, ωστόσο οδηγεί την αντεπίθεση της BAR στο δεύτερο μισό της σεζόν, όπου συγκεντρώνει τους 36 από τους 37 βαθμούς της ομάδας και κατακτά την ένατη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών. Εξαγοράζει το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τη Γουίλιαμς για το 2006 και συνάπτει νέα πολυετή συμφωνία με τη Χόντα.
2006: Σημειώνει την «παρθενική» νίκη της καριέρας του, στο γκραν πρι της Ουγγαρίας, ενώ ανεβαίνει στο βάθρο σε Βραζιλία και Μαλαισία. Αποδεικνύεται ανώτερος του «ομοσταύλου» του, Ρούμπενς Μπαρικέλο, και κατακτά την έκτη θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
2007: Δεν μπορεί να ξεπεράσει τα μειονεκτήματα του μονοθεσίου της Χόντα και καταβάλλει έντονη προσπάθεια για να μείνει στη μέση της βαθμολογίας των οδηγών. Παρότι συγκεντρώνει έξι βαθμούς, κυριαρχεί έναντι του «ομόσταυλού» του, Ρούμπενς Μπαρικέλο, και η πέμπτη θέση στην Κίνα δείχνει το αληθινό ταλέντο του.
2008: Καθώς η πορεία της Χόντα συνεχίζει την κάμψη της, συγκεντρώνει μόλις τρεις βαθμούς στη σεζόν, με την έκτη θέση στην Ισπανία.
2009: Η απόφασή του να μείνει στην Brawn GP (πρώην Χόντα) επιβραβεύεται. Παίρνει τη νίκη στους έξι από τους πρώτους επτά αγώνες της χρονιάς και αποκτά ένα σημαντικό προβάδισμα στη βαθμολογία των οδηγών. Στα μέσα της χρονιάς η ομάδα χάνει το πλεονέκτημα στην απόδοση του μονοθεσίου, ωστόσο ο ίδιος συνεχίζει να βαθμολογείται και κατακτά τον τίτλο, έναν αγώνα πριν από το τέλος της σεζόν. «Μετακομίζει» στη ΜακΛάρεν για το 2010.
2010: Διαψεύδει τις προβλέψεις ότι θα έμενε στη «σκιά» του νέου «ομόσταυλού» του, Λιούις Χάμιλτον, αφού πήρε δύο νίκες στους πρώτες τέσσερις αγώνες. Στη συνέχεια καταβάλλει έντονη προσπάθεια στα δοκιμαστικά, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται τα αποτελέσματά του στους αγώνες, ωστόσο η σταθερότητά του, η ταχύτητά του στους αγώνες και η επιτυχημένη στρατηγική από πλευράς ομάδας τον κρατούν στη διεκδίκηση του τίτλου των οδηγών έως τον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς. Τελικά κατακτά την πέμπτη θέση στην κατάταξη.