To μέγεθος της κυριαρχίας του Λιούις Χάμιλτον με την Mercedes για πολλούς έχει αρχίσει να φαντάζει μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που είχαν επιτύχει ο Μίκαελ Σουμάχερ με τη Ferrari.
Από το 2014 όταν και η F1 μπήκε στην εποχή των υβριδικών εφαρμογών ο Χάμιλτον κατέκτησε τους πέντε από τους έξι τίτλους του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, το 75% των 88 νικών του και τα 2/3 των 92 pole position (σ.σ. πρώτη θέση στη γραμμή εκκίνησης) που πήρε.
Κι όπως όλα δείχνουν την παρούσα στιγμή με τα υπάρχοντα δεδομένα, θα «πιάσει» τον Μίκαελ Σουμάχερ στους επτά τίτλους Παγκόσμιου Πρωταθλητή και κάποια στιγμή μέχρι το τέλος της χρονιάς θα ξεπεράσει και τις 91 νίκες του σε γκραν πρι.
Σχολιάζοντας τα κατορθώματα του Βρετανού οδηγού, μια από τις μεγαλύτερες μορφές στο χώρο, ο Αλέν Προστ διακρίνει ομοιότητες ανάμεσα σ’ αυτές τις δόο σημαντικές περιόδους κυριαρχίας στην πρόσφατη ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού: «Είναι απίστευτο αυτό που έχει καταφέρει ο Λιούις. Αλλά μπορείς να πετύχεις κάτι τέτοιο μόνον αν έχεις μια μακρά περίοδο κυριαρχίας σε συνάρτηση με την ομάδα σου».
Και συνέχισε: «Όταν ο Μίκαελ κυριαρχούσε όλοι μας πιστεύαμε πως δε θα ήταν δυνατόν να ξεπεραστούν τα ρεκόρ του λόγω του πόσο σύγχρονη είναι η F1 αλλά πλέον έχουμε μια περίοδο καθολικής κυριαρχίας του Λιούις με τη Mercedes. Μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσα στις δύο περιόδους καθώς ουσιαστκά πρόκειται για … ίδια ιστορία. Από τη μια έχεις έναν τέλειο οργανισμό με ανθρώπους -‘κλειδιά’ στην ομάδα κι έναν οδηγό ξεκάθαρα νο1 κι έναν ακόμη αντίστοιχα νο2. Ψυχολογικά έχεις μια πολύ σταθερή κατάσταση που σε τοποθετεί σε μια πολύ δυνατή θέση.
Ορισμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τί καταφέρνει ο Λιούις πραγματοποιώντας ορισμένους εκπληκτικούς γύρους αλλά είναι σε θέση να το καταφέρει αυτό επειδή νιώθει άνετα μέσα στην ομάδα, νιώθει άνετα με την ομάδα κι αυτό σε βοηθάει να βρεις και να κερδίσεις τα χιλιοστά των δευτερολέπτων που κάνουν τη διαφορά».
Το δικό της, ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει κι η άποψη του πρώην επικεφαλής της Mercedes motorsport, Νόρμπερντ Χάουγκ σύμφωνα με τον οποίον το δίδυμο Χάμιλτον/Mercedes έχει ξεπεράσει το αντίστοιχο Σουμάχερ/Ferrari. «Ο Μίκαελ δεν είχε ποτέ ένα τόσο ανώτερο περιβάλλον κι ένα τόσο απαράμιλλο μονοθέσιο όπως αυτό που βρήκε ο Λιούις στη Mercedes. Σε καμία περίπτωση αυτό δε μειώνει τις τεράστιες επιδόσεις του Βρετανού πιλότου, ενός χαρισματικού οδηγού, στον οποίο βρέθηκα δίπλα του από τότε που οδηγούσε καρτ για τη Renault, στη Formula 3, στα GP2, στη F1 μέχρι την πρώτη του pole position, την πρώτη του νίκη το 2007 στο GP του Κανάδα και το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ένα χρόνο μετά».
Για να καταλήξει: «Αυτά που έχει επιδείξει ο Λιούις σε όρους συνέπειας κι ικανότητας σ’ επίπεδο F1 επί δέκα τέσσερα χρόνια τώρα, είναι απλά μοναδικά και δεν έχουν συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση το πλέον πιθανό είναι μην ξανασυμβεί ποτέ».
