Με τον καλύτερο τρόπο έχει ξεκινήσει την υπεράσπιση του τίτλου του φέτος ο Σεμπαστιάν Φέτελ έχοντας κερδίσει τους τρεις από τους τέσσερις αγώνες.
Ο «πιλότος» της Red Bull μετράει τρεις νίκες στους πρώτους τέσσερις αγώνες της χρονιάς και έχει ήδη αποκτήσει προβάδισμα 34 βαθμών από τον πλησιέστερο «διώκτη» του. Αυτό το γεγονός αποτελεί σίγουρα θετική εξέλιξη για τον 23χρονο Γερμανό, ο οποίος έχει ακόμη έναν «σύμμαχο», στην προσπάθεια που καταβάλλει για την κατάκτηση και του φετινού τίτλου. Αυτός είναι το γεγονός ότι, από τις προηγούμενες 14 περιπτώσεις, στις οποίες ένας οδηγός πέτυχε τρεις νίκες στα πρώτα τέσσερα γκραν πρι της χρονιάς, κατέκτησε τον τίτλο στις 11 εξ αυτών. Ο «κανόνας» αυτός είχε μόλις τρεις εξαιρέσεις, οι οποίες είναι οι εξής:
– Το 1973 ο Έμερσον Φιτιπάλντι ξεκίνησε με τρεις νίκες στους πρώτους τέσσερις αγώνες, ωστόσο δεν τερμάτισε πρώτος σε άλλο γκραν πρι εκείνης της χρονιάς. Έτσι, τον τίτλο κατέκτησε ο Τζάκι Στιούαρτ (Τάιρελ-Φορντ) με απολογισμό πέντε νίκες και 71 βαθμούς.
– Το ξεκίνημα της σεζόν του 1988 βρήκε τον Αλέν Προστ να μετράει 3 νίκες στα πρώτα τέσσερα γκραν πρι. Μέχρι το τέλος της χρονιάς ο Γάλλος πανηγύρισε άλλες τέσσερις «πρωτιές», ωστόσο η συγκομιδή των 87 βαθμών δεν ήταν αρκετή για να του χαρίσει τον τίτλο. Και αυτό γιατί ο «ομόσταυλός» του στην ΜακΛάρεν, ο αείμνηστος Άϊρτον Σένα, τελείωσε τη χρονιά με οκτώ νίκες και συνολικά 90 βαθμούς, οι οποίοι του επέτρεψαν να στεφθεί πρωταθλητής στους οδηγούς.
– Τέλος, το 1989 ο Σένα γνώρισε την… άλλη όψη του νομίσματος, παρότι το «3 στα 4» του έδινε ένα προβάδισμα για την κατάκτηση του τίτλου. Ο Βραζιλιάνος σημείωσε άλλες τρεις νίκες στη διάρκεια της χρονιάς και συγκέντρωσε 60 βαθμούς, ωστόσο έμεινε πίσω από τον -«ομόσταυλό» του στη ΜακΛάρεν- Προστ, ο οποίος με απολογισμό τέσσερις νίκες (αλλά και καλύτερα πλασαρίσματα στα υπόλοιπα γκραν πρι) τελείωσε τη χρονιά με 76 βαθμούς.
Με βάση, λοιπόν, τα μαθηματικά, ο Φέτελ έχει, μετά το εξαιρετικό ξεκίνημά του στη σεζόν, 78.6% πιθανότητες να βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης των οδηγών της Φόρμουλα Ένα στο τέλος του 2011. Όμως, επειδή πολλά μπορούν να συμβούν στη διάρκεια της χρονιάς, αφού η φετινή σεζόν περιλαμβάνει 19 αγώνες, θα πρέπει ο παγκόσμιος πρωταθλητής και η ομάδα του να αποδείξουν ότι, εκτός από τις (δεδομένες) ικανότητές τους, διαθέτουν αξιοπιστία και διάρκεια. Το αν τελικά θα τα καταφέρει είναι το ζητούμενο, ωστόσο το γεγονός ότι η προϊστορία στο συγκεκριμένο θέμα ευνοεί τον Γερμανό, τού δίνει ακόμη έναν λόγο να ελπίζει ότι η φετινή χρονιά θα κλείσει με τον ίδιο τρόπο που ολοκληρώθηκε και η προηγούμενη.
Στον πίνακα που ακολουθεί αναλύεται ποιο ήταν το τέλος της χρονιάς για τους οδηγούς, οι οποίοι άρχισαν τη σεζόν με τρεις νίκες στους πρώτους τέσσερις αγώνες:
ΕΤΟΣ ΟΔΗΓΟΣ (ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ/ΟΜΑΔΑ) ΚΑΤΑΛΗΞΗ
1953 Αλμπέρτο Ασκάρι (Ιταλία/Φεράρι) Πρωταθλητής με 34,5 βαθμούς
1954 Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (Αργεντινή/Μερτσέντες) Πρωταθλητής με 42 βαθμούς
1957 Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (Αργεντινή/Μαζεράτι) Πρωταθλητής με 40 βαθμούς
1963 Τζιμ Κλαρκ (Βρετανία/Λότους-Φορντ) Πρωταθλητής με 63 βαθμούς
1965 Τζιμ Κλαρκ (Βρετανία/Λότους-Κλάιμαξ) Πρωταθλητής με 54 βαθμούς
1969 Τζάκι Στιούαρτ (Βρετανία/Μάτρα-Φορντ) Πρωταθλητής με 63 βαθμούς
1973 Έμερσον Φιτιπάλντι (Βραζιλία/Λότους-Φορντ) Δεύτερος με 55 βαθμούς
1988 Αλέν Προστ (Γαλλία/ΜακΛάρεν-Χόντα) Δεύτερος με 87 βαθμούς
1989 Άϊρτον Σένα (Βραζιλία/ΜακΛάρεν-Χόντα) Δεύτερος με 60 βαθμούς
1996 Ντέιμον Χιλ (Βρετανία/Γουίλιαμς-Ρενό) Πρωταθλητής με 97 βαθμούς
2000 Μίκαελ Σουμάχερ (Γερμανία/Φεράρι) Πρωταθλητής με 108 βαθμούς
2002 Μίκαελ Σουμάχερ (Γερμανία/Φεράρι) Πρωταθλητής με 144 βαθμούς
2005 Φερνάντο Αλόνσο (Ισπανία/Ρενό) Πρωταθλητής με 133 βαθμούς
2009 Τζένσον Μπάτον (Βρετανία/Brawn-Μερτσέντες) Πρωταθλητής με 95 βαθμούς
