Από τα δάκρυα απογοήτευσης για την τέταρτη θέση του Λονδίνου, στα δάκρυα χαράς για το ασημένιο μετάλλιο στο Ρίο.
Εμφανώς συγκινημένος μετά την τελευταία κούρσα και τη μεγαλύτερη διάκριση της τεράστιας καριέρας του, ο Σπύρος Γιαννιώτης δεν έδειξε καθόλου στενοχωρημένος από την απώλεια του χρυσού μεταλλίου στο φώτο φίνις. Σε μία επίδειξη “ευ αγωνίζεσθαι”, μάλιστα, παραδέχθηκε ότι η νίκη του Φέρι Βέερτμαν ήταν δίκαιη, εξηγώντας ότι “έχασε” την τελευταία χεριά.
Για τον 36χρονο πρωταθλητή μας, η κούραση ήταν ο μεγάλος αντίπαλος. «Στα τελεταία μέτρα, είπα στον εαυτό μου, “Σπύρο, δώσε αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς, παραπάνω και από την τελευταία ικμάδα δυνάμεων. Ολα για όλα, είναι η τελευταία σου ευκαιρία”», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γιαννιώτης.
«Ηταν πολύ δύσκολα τα τελευταία χρόνια, αλλά οι κόποι μου δικαιώθηκαν 110%. Τόσα χρόνια έχω κουραστεί πάρα πολύ. Ημουν σε καλή κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου στο βάθρο, το ονειρεύτηκα μόνο στα τελευταία 100μ. Στα τελευταία μέτρα είχα θολώσει, προσπάθησα για το καλύτερο και νομίζω ότι ήταν το καλύτερο. Δεν μπορούσα να έχω καλύτερο φινάλε, έστω κι αν δεν “βγήκε” η χεριά», συνέχισε, εξηγώντας για το συγκλονιστικό φινάλε της κούρσας ότι «.. επειδή δεν ήμουν στην αναπνοή του Ολλανδού, είχα κλείσει τα μάτια από τον πόνο, δεν μου βγήκε η τελευταία χεριά. Κέρδισε δίκαιο ο Ολλανδός, για μένα η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη…».
Ο Σπύρος Γιαννιώτης χρειάστηκε να περιμένει 16 χρόνια και να συμμετάσχει πέντε φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αριθμός αδιανόητος για κολυμβητή, ώστε να φτάσει στη μεγάλη διάκριση. «Ξεκινώντας από το 2000 στο Σίδνεϊ και βλέποντας τη μαγεία των Ολυμπιακών Αγώνων, το όνειρό μου ήταν αυτό. Μετά από πέντε Ολυμπιακούς Αγώνες τα κατάφερα και δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Μετά τη νίκη μου το 2013 στο Παγκόσμιο της Βαρκελόνης, είπα στον εαυτό μου ότι θα κυνηγήσω το Ρίο. Οταν προκρίθηκα πέρυσι (σ.σ. με την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο του Καζάν) και ήξερα ότι θα κολυμπήσω στη θάλασσα, όπου ειμαι καλύτερος, αυτό ήταν το σπρώξιμο για να κυνηγήσω κάτι πολύ όμορφο. Είχαμε πει με το Νίκο (σ.σ. Γέμελο, τον προπονητή του) να μη φτάσουμε στα τελευταία 100μ. μαζί με όλους, κι όμως κατάφερα να ξεφύγω. Αυτό που ήρθα να κάνω το έκανα», κατέληξε ο ασημένιος Ολυμπιονίκης, ο οποίος αφιέρωσε πολύ συγκινημένος την επιτυχία του στον προπονητή του, την οικογένειά του και ιδιαίτερα τη γυναίκα του, αλλά και φίλους και γνωστούς που του έδωσαν κουράγιο να φτάσει ως εδώ.
* Να σημειωθεί ότι η ελληνική αποστολή έχει καταθέσει ένσταση για την επανεξέταση του φώτο φίνις, αν και λογικά αυτό δύσκολα θα αλλάξει το τελικό αποτέλεσμα.