Ο αργυρός Ολυμπιονίκης του Ρίο Σπύρος Γιαννιώτης, επέστρεψε το μεσημέρι της Πέμπτης στην Ελλάδα, μαζί με τον προπονητή του Νίκο Γέμελο και την συναθλήτριά του Κέλλυ Αραούζου.
Ο κάτοχος του ασημένιου μεταλλίου στα 10 χλμ. ανοιχτής θάλασσας, στις πρώτες του δηλώσεις μετά την άφιξή του στο «Ελ. Βενιζέλος», τόνισε ότι έκλεισε την μεγάλη καριέρα του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
«Είναι μια απίστευτη ικανοποίηση. Τόσα χρόνια προσπάθειας και απωθημένου έγιναν πραγματικότητα. Είναι μια δικαίωση για μένα. Όταν προσπαθείς για κάτι κι έρχεται μετά από τόσα χρόνια είναι κάτι μοναδικό. Υπομονή κι επιμονή. Δεν περιγράφεται η χαρά μου. Είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Είναι η καλύτερη στιγμή μακράν.
Ήξερα ότι ήταν η τελευταία μου κούρσα κι έδωσα παραπάνω από ό,τι είχα. Έκλεισα τα μάτια μου γιατί ήταν τόσο έντονος ο πόνος, αλλά ήταν μεγάλη και η επιθυμία μου γι’ αυτό το μετάλλιο», είπε αρχικά, ενώ για την κατάληξη της κούρσας πρόσθεσε:
«Ο Ολλανδός ακούμπησε πρώτος το χέρι του στο φίνις κι εγώ ήμουν δεύτερος. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί στόχος μου ήταν το μετάλλιο και το κατάφερα. Ήταν κάτι τόσο όμορφο, κάτι συγκλονιστικό».
Για την επόμενη μέρα στην ζωή του, ο Ολυμπιονίκης τόνισε:
«Είναι πολύ ωραίο να σταματάς ψηλά. Είχα πει κι από πριν πως θα σταματούσα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Νιώθω ολοκληρωμένος σαν αθλητής και θα ήμουν ακόμη και χωρίς το μετάλλιο. Η ολοκλήρωση της καριέρας μου με αυτό το μετάλλιο ήταν ό,τι καλύτερο. Θα μείνω στον αθλητισμό. Είναι μέρος της ζωής μου για 30 χρόνια και θα συνεχίσω από κάποιο άλλο πόστο. Τώρα θέλω να ξεκουραστώ και μετά θα δούμε».
Αργότερα στην συνέντευξη Τύπου που διοργανώθηκε στο «Ελ. Βενιζέλος», ο Γιαννιώτης ανέφερε:
«Κέρδισα το μετάλλιο, το πήρα στα χέρια μου στην απονομή, αλλά νομίζω σήμερα συνειδητοποίησα τι έκανα. Είναι κάτι μοναδικό. Ο κόσμος σήμερα, κι όλοι οι δημοσιογράφοι που ήρθαν να με υποδεχθούν, είναι κάτι μοναδικό, πρωτόγνωρο, κάτι που θα μείνει για πάντα μέσα μου. Γενικά δεν λέω πολλά, δεν μιλάω πολύ. Προσπαθώ πιο πολύ να κάνω πράγματα, παρά να λέω. Με την ομοσπονδία που ξεκίνησα να μπαίνω στην εθνική ομάδα με έχει βοηθήσει. Την ευχαριστώ πολύ γι αυτό. Έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια γι αυτό και τους χρωστάω ένα “ευχαριστώ”.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι με βοήθησαν αυτά τα χρόνια. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την οικογένειά μου, που με έβαλε στο κολύμπι, τον προπονητή μου, που πήγαμε μαζί από το Σίδνεϊ. Το μετάλλιο ήταν απωθημένο τόσο δικό μου όσο και του Νίκου. Δεν ξεχνάω τη γυναίκα μου που με ανέχεται όλα αυτά τα χρόνια. Οι δυσκολίες είναι πολλές, αλλά στις επιτυχίες και τις αποτυχίες είναι αυτοί που με έχουν στηρίξει. Δεν έχω λόγια να το εκφράσω».
Για το πώς ήταν πριν από τον αγώνα: «Τις τελευταίες ημέρες ήμουν πολύ προβληματισμένος, όχι με την κατάστασή μου, αλλά λόγω άγχους. Τα μηνύματα που έλαβα και λαμβάνω εδώ και πολύ καιρό από τον κόσμο και φίλους είναι αυτά που με έκαναν να πιέσω τόσο πολύ τον εαυτό μου στα τελευταία μέτρα. Σε όλους αυτούς αφιερώνω αυτή την προσπάθεια. Είναι πολύς κόσμος, νομίζω σήμερα φαίνεται αυτό. Κλείνω όχι με τον καλύτερο τρόπο. Με τον πιο τέλειο τρόπο. Ίσως ούτε το τέλειο μπορεί να το περιγράψει. Κλείνω την καριέρα μου τόσο όμορφα και τόσο μοναδικά».
Για το πώς περιγράφει την τετραετία που προηγήθηκε: «Επιμονή, υπομονή, πόνος. Αυτά τα τρία. Αυτά τα λένε όλα. Ήταν τέσσερα δύσκολα χρόνια. Τώρα βέβαια λόγω αποτελέσματος φαίνονται εύκολα. Τελειώνοντας το 2012 πέρασε μια περίοδος που δεν ήξερα αν σωματικά ήθελα να συνεχίσω, γιατί ψυχικά ήθελα πολύ. Το σώμα μου με βοήθησε πολύ να φτάσω ως εδώ, αλλά το πιο σημαντικό ήταν το ψυχολογικό κομμάτι. Το κίνητρο αυτό έμενε καθημερινά μέσα μου και στις προπονήσεις και εκτός. Είχα βάλει έναν στόχο, ο οποίος είναι πολύ όμορφο να τον πετυχαίνεις».
Για το πλάνο που είχε καταστρώσει με τον προπονητή του: «Με τον Νίκο κάναμε ένα πλάνο εδώ και τέσσερα χρόνια, δεν θα μας την χάλαγε κάτι. Είπα στον εαυτό μου πως ό,τι και να γίνει πρέπει να συνεχίσω την τακτική μου. Δεν έπρεπε να επηρεαστώ γιατί θα άλλαζε όλη η κούραση. Ήξερα ότι μετά τα 5.000 θα αρχίζαμε όλοι να ανεβάζουμε ρυθμό για να τον φτάσουμε. Αυτό ακριβώς ήθελα να κάνω. Τριακόσια μέτρα πριν το τέλος ήμασταν έξι – εφτά άτομα στη σειρά. Ήξερα ότι μπορεί να βγω ακόμη και όγδοος. Είπα πως θα κολυμπήσω κι ό,τι γίνει. Είχα στις πλάτες μου την ψυχολογία που κουβαλούσα. Είχα το απωθημένο μου. Το σώμα μου είχε εγκαταλείψει σε εκείνο το σημείο. Ήρθε το αποτέλεσμα που ήθελα, πραγματικά. Δεν έχει σημασία η τελευταία χεριά, αλλά το αποτέλεσμα. Ήταν ό,τι πιο ωραίο μπορούσε να συμβεί».
Για την πρόταση της ΚΟΕ για μετονομασία του κολυμβητηρίου του ΟΑΚΑ σε «Σπύρος Γιαννιώτης»: «Δεν θέλω να πω “ναι” ή “όχι” σε αυτό. Είναι πολύ όμορφο που υπήρχε αυτή η σκέψη. Όταν το διάβασα, χάρηκα και ανατρίχιασα».
Για το αν ξόρκισε τους δαίμονες του Λονδίνου: «Ήμουν προετοιμασμένος για όλα, ακόμη κι αν δεν ερχόταν το μετάλλιο. Ένιωθα ολοκληρωμένος μέσα μου ως αθλητής, αλλά σίγουρα η διαφορά γίνεται με ένα μετάλλιο. Ήθελα να κάνω την προσπάθειά μου. Ό,τι κι αν γινόταν, ξέρω ότι φεύγω ως μαχητής».
Για το αν θα θελήσει ξανά να κάνει προπόνηση: «Έχω δώσει εντολή στη γυναίκα μου, να με δέσει».
Για το πώς τον αντιμετώπισαν οι άλλοι αθλητές: «Πριν δυο – τρεις βδομάδες, επικοινώνησε ο Τόμας Λουτζ, ο κατ’ εμέ καλύτερος αθλητής που έχει περάσει από το αγώνισμα. Μου είπε “σου εύχομαι ολόψυχα ένα μετάλλιο, γιατί το αξίζεις”. Μόλις τελείωσα την κούρσα, είδα το κινητό και μου είχε στείλει μήνυμα που μου έδινε συγχαρητήρια. Παρότι δεν είχαμε μεγάλη επαφή, ήξερε πόσο το ήθελα. Επίσης πολύ όμορφο ήταν το γεγονός πως μετά το τέλος της κούρσας, ήρθαν πολύ συναθλητές μου και μου είπαν ότι το άξιζα. Αυτά τα πράγματα μένουν».
Για την επόμενη μέρα: «Θα πάω για αρχή στην Κέρκυρα, στην πατρίδα. Θέλω να ευχαριστηθώ και να συνειδητοποιήσω τι έκανα. Όταν περάσει ένα εύλογο διάστημα, με καθαρή σκέψη θα αποφασίσω τι θα κάνω. Θέλω πάντως σίγουρα να μείνω στον αθλητισμό».
Γέμελος: «Θα λέω την ιστορία στα παιδιά μου»
Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο προπονητής του Γιαννιώτη Νίκος Γέμελος, αναφέροντας:
«Σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη κατάσταση, ήρθαμε στην Ελλάδα. Αυτή η στιγμή για μένα είναι η πιο ευτυχισμένη από τη μια μεριά, από την άλλη όμως νιώθω λίγο άβολα αφού ολοκληρώθηκε η συνεργασία μας με τον Σπύρο. Τώρα μπορεί να βγάλει το άχτι τόσων χρόνων. Ο Σπύρος είναι ο κορυφαίος αθλητής σε όλα τα αθλήματα. Του λέω ένα “μπράβο”. Προσωπικά δεν το περίμενα ένα άθλημα σαν το δικό μας να μαζέψει τόσο κόσμο στο αεροδρόμιο. Νιώθουμε πολύ ευτυχισμένοι που μας υποδέχθηκε ο κόσμος έτσι. Θέλω να ευχαριστήσω τις οικογένειές μας, τις γυναίκες μας, αλλά και την ομοσπονδία που μας στηρίζει. Η δουλειά που κάνει ο Σπύρος είναι δουλειά είκοσι ετών. Είναι τόσο μεγάλο το παραμύθι που έγραψε ο Σπύρος, που θα το διαβάζω στα παιδιά μου».
Για το πώς θα είναι η επόμενη προετοιμασία, δίχως τον Γιαννιώτη: «Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος κολυμβητής στο επίπεδο του Σπύρου. Οι προπονητές έχουμε ένα καλό, μπορούμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά μέχρι μεγάλη ηλικία. Γι αυτό όλη τη δόξα πρέπει να την παίρνει ο αθλητής. Ο αθλητής είναι αυτός που έχει ορισμένο χρόνο να το κάνει. Ο προπονητής θα βρει κι άλλους αθλητές να κάνει τη δουλειά. Θέλω να πιστεύω ότι θα βρω κάποιον σαν τον Σπύρο Γιαννιώτη. Η μεγαλύτερη ευχαρίστησή μου είναι ότι ο Σπύρος σταματάει στο υψηλότερο επίπεδο. Πιστεύω ότι έχει να δώσει πάρα πολλά ακόμα. Μπορεί από λάθος, να τον πάρω τηλέφωνο». Εκεί παρενέβη ο Γιαννιώτης και είπε με χιούμορ: «Θα αλλάξω αριθμό και δεν θα στο δώσω».
Αραούζου: «Απολαμβάνω το ταξίδι»
Η Κέλλυ Αραούζου, που αναδείχτηκε ενδέκατη στο ίδιο αγώνισμα στις γυναίκες, ήταν ολιγόλογη και συγκινημένη: «Ο Σπύρος και ο Νίκος είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι απολαμβάνω το ταξίδι μαζί τους και τους χαίρομαι καθημερινά».
Στην συνέντευξη Τύπου μίλησε επίσης ο γενικός γραμματέας της ΚΟΕ Δ. Σαρακατσάνης, τονίζοντας: «Αυτό ήταν το όνειρό μας, αυτό που έλειπε από τη συλλογή μας. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που αυτό το έκανε ο Σπύρος. Το πρότυπο του αθλητή είναι ο Σπύρος. Είμαι αισιόδοξος πως αυτό το μετάλλιο δεν θα είναι το πρώτο. Ο Σπύρος έδειξε στον κόσμο πώς αυτό γίνεται πραγματικότητα. Κρατήστε το όνομα της Κέλλυς ως υποψήφιας για να κατακτήσει τα επόμενα μετάλλια για την κολύμβηση. Βοηθήσατε να γίνει αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ελπίζω μόνο να μην χαθείς από τον χώρο».
Ο τεχνικός σύμβουλος Χριστόδουλος Χούμας είπε με την σειρά του: «Είναι ανείπωτη η συγκίνηση και η χαρά που μας έχει δώσει ο Σπύρος. Έδωσε το έναυσμα το 2002 να ξεκινήσουν τα μετάλλια για την ελληνική κολύμβηση. Εύχομαι να είναι πάντα γερός και δηλώνω πως θα είμαστε πάντα μαζί του».
Τέλος, ο ταμίας της ομοσπονδίας, Ηλίας Ξιάρχος, δήλωσε:
«Θέλω να πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” προσωπικά στον Σπύρο. Μας έδωσε την ευκαιρία να ζούμε από κοντά την υπερπροσπάθεια που έκαναν. Σταθήκαμε στο πλευρό του όσο μπορούσαμε. Να βοηθήσει τα επόμενα παιδιά, για να αποτελέσει το πρότυπο».
