Ακόμη και να μη θέλεις να ακούσεις ή η σκέψη σου να είναι διαφορετική, δεν μπορείς παρά να… κολλήσεις με τις λέξεις και να επεξεργαστείς διαφορετικά το δεδομένο που είχες μέχρι πρότινος στο μυαλό σου.
«Η θάλασσα είναι δύναμη ζωής, πρέπει να την αγαπάς, να τη σέβεσαι, τα σκάφη να τα χαϊδεύεις, είναι ζωντανές ψυχές, σε ακούνε, σου λένε τον… πόνο τους. Πρέπει να τα προσέχεις, είτε είναι ιστιοπλοϊκά, είτε εμπορικά, ή οτιδήποτε άλλο. Είναι ζωντανοί οργανισμοί…», τα λόγια από τον Βύρωνα Μπέλλο, πρόεδρο του Ναυτικού Ομίλου Ανοιχτής Θάλασσας (ΝΟΑΘ) από ο 2004 ως το 2012, σε μια ιδιαίτερη κουβέντα με το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), για τη Διεθνή Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Βορείου Αιγαίου που αρχίζει αύριο και ολοκληρώνεται στις 13 Αυγούστου, στη Σκόπελο.
Διοργάνωση που προσφέρει ένα «πακέτο αγώνων inshore και offshore, διαφορετικό από όλους τους άλλους και έδειξε στο παρελθόν ότι αρέσει στους ιστιοπλόους», όπως εξήγησε ο κ. Μπέλλος, διευκρινίζοντας πως: «Η ιστιοπλοϊα θέλουμε να ανήκει σε όλο τον κόσμο, είναι λανθασμένη η εντύπωση πως είναι ένα σπορ της ελίτ και ανήκει σε λίγους. Γι’ αυτό και ο όμιλός μας είναι ανοικτός στην κοινωνία και ιδιαίτερα σε μικρές τουριστικές περιοχές, όπως είναι η Σκόπελος, για να προβάλλουμε το άθλημα».
Ο ΝΟΑΘ έχει την ευθύνη υλοποίησης της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Εβδομάδας Βορείου Αιγαίου από το 2004 και μετά, στο restart που έγινε για τη διοργάνωση μετά από αδρανοποίησή της το 2002 (σ.σ. στο πέρασμα των ετών από τη… γέννησή της στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως και το 2001 είχε επιτυχίες, αλλά και αγωνιστική φθορά). Φέτος οι αγωνιζόμενοι αναμένεται να είναι περίπου στα 200 άτομα (15-20 σκάφη, με 8-10 άτομα πλήρωμα το καθένα), οι αγώνες θα φιλοξενηθούν για 6η χρονιά στη Σκόπελο, και ο νικητής θα έχει στην κατοχή του το επαμειβόμενο Κύπελλο «Γιάννης Καρράς».
Τρόπαιο που… «Είναι χειροποίητο, επάργυρο, του οίκου Βουράκη, δε βρίσκεις τέτοια Κύπελλα ή αν τα βρεις, είναι μεγάλης αξίας! Είναι μια πολύ προσεγμένη κατασκευή, για τον αείμνηστο, Γιάννη Καρρά (σ.σ. μεγαλοεφοπλιστής, ιδιοκτήτης άλλοτε του θρυλικού «Πόρτο Καρράς»), που το παρήγγειλε όταν αθλοθετήθηκαν οι αγώνες στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο Γιάννης Καρράς αγαπούσε όχι μόνο τη θάλασσα, αλλά και την ιστιοπλοϊα, έπαιρνε ζωή από αυτή. Ηταν και πολύ καλός ιστιοπλόος», όπως θυμήθηκε ο Βύρων Μπέλλος.
Ξεχασμένο στην Τουρκία
Το ιδιαίτερο Κύπελλο των αγώνων έχει και πολλές ενδιαφέρουσες… ιστορίες να αφηγηθεί, όπως αυτή της λησμονιάς του στην Τουρκία. Το 2001, ειδικότερα, το τουρκικό Return of Idefix, με τον Χαλούκ Μπαμπατζάν και την Νασλί Ιμπρέ, στο τιμόνι, κέρδισαν τους αγώνες και τους απονεμήθηκε το τρόπαιο, το οποίο, βάσει κανονισμού, θα το είχαν στην κατοχή τους για ένα χρόνο και θα το παρέδιδαν, μετά από 12 μήνες, στον επόμενο νικητή. Την επόμενη χρονιά, όμως, αγώνες δεν έγιναν, με συνέπεια το Κύπελλο να… ξεχαστεί στη γειτονική χώρα.
«Όταν αποφασίσαμε να… ζωντανέψουμε ξανά τους αγώνες, έπρεπε να ψάξουμε να βρούμε το Κύπελλο, όπως και έγινε. Ηταν χαμένο στην Τουρκία, το είχε ο τελευταίος νικητής. Το ζητήσαμε πίσω και οι άνθρωποι μας το έφεραν και μάλιστα με μεγάλη προσοχή, όπως όταν κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό παιδί! Ηρθε άθικτο, γυαλισμένο και τακτοποιημένο, για να πάει στον επόμενο νικητή. Δόθηκε ξανά το 2006, όταν υλοποιήθηκαν αγώνες και συμμετείχαν σε αυτούς και ο Τούρκος που το είχε στην κατοχή του από το 2001!», ανέφερε ο κ. Μπέλλος.
«Αυτοί είναι οι Ελληνες…»
Χαρακτηριστικές και πολλές οι ιστορίες γενικότερα πριν και μετά από τους αγώνες. Άλλες ευχάριστες και άλλες όχι τόσο. Ο κ. Μπέλλος επέλεξε να μοιραστεί μαζί μας «Μια ξεχωριστή, που δε θα ξεχάσω ποτέ», όπως είπε και συνέχισε: «Σε μια από τις πρώτες και καλές διοργανώσεις που κάναμε στο Πόρτο Καρράς, περνώντας στη μαρίνα κάποια στιγμή, είδα ένα σκάφος μεγάλο σε μέγεθος, που διαπίστωσα ότι ήταν του εφοπλιστή, Κουμάνταρου, ο οποίος ήταν μόνιμος κάτοικος Νέας Υόρκης. Ηλικιωμένος καθόταν ο κ. Κουμάνταρος, με τη σύζυγο του και ανέβηκα και του έδωσα πρόσκληση για να παραβρεθεί στην τελετή απονομής. Ο κ. Κουμάνταρος, για όσους δε γνωρίζουν, ήταν από τους μεγάλους Ελληνες εφοπλιστές που έδωσε δουλειά και κίνηση στον ελληνικό χώρο, όλα του σκάφη ήταν με ελληνική σημαία και πάντα αγαπούσε ιδιαίτερα πολύ την Ελλάδα. Συγκινήθηκε τόσο με την πρόσκληση, ήρθε υποβασταζόμενος στην απονομή, όπου του δώσαμε να χορηγήσει ένα Κύπελλο. Δε φεύγει από τη μνήμη μου η επιστολή που μου έστειλε μετά από ένα -δύο μήνες, αφού είχε επιστρέψει στην Αμερική. Ελεγε, με λίγα λόγια, για το συμβάν που βίωσε ότι “αυτή είναι η Ελλάδα, αυτοί οι Ελληνες, αυτοί είναι που αναγνωρίζουν τα πιστεύω και σε αυτούς ανήκει το μέλλον της χώρας”. Ηταν πολύ συγκινητική η κίνησή του».
Για τους αγώνες στης Διεθνούς Ιστιοπλοικής Εβδομάδας, ο κ. Μπέλλος επισήμανε πως: «Σε αυτούς, σε αντίθεση με άλλους, δεν παίζει τόσο ρόλο η τύχη, όσο η ναυτική ικανότητα» και κατέληξε τονίζοντας: «Την ιστιοπλοϊα μπορεί να την αρχίσει κάποιος όταν είναι πολύ μικρός, από ηλικία 6, 7, 8 χρονών, αρκεί να έχει αγάπη και πάθος για τη θάλασσα. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται πάντα οι καλύτεροι ιστιοπλόοι! Η ιστιοπλοϊα ανοιχτής θάλασσας, δεν έχει όριο ηλικίας, μπορεί να έχει από νέους μέχρι και πολύ μεγάλους αθλητές. Η αγάπη για τη θάλασσα είναι αυτή που “δένει” όλους. Η Ελλάδα δείχνει το καλύτερο πρόσωπό της, στον αθλητισμό, με την ιστιοπλοϊα. Το παράπονο, βέβαια, πάντα των ομίλων, των αθλητών είναι ότι το κράτος βρίσκεται λίγο μακριά από το σπορ. Ο λόγος, κατά τη γνώμη μου, είναι πως πρόκειται για ένα άθλημα που δεν έχει κερκίδα. Τα σκάφη βγαίνουν μακριά και από τη στεριά δεν μπορείς να τα παρακολουθήσεις, δεν μπορεί να έχει κοινό το άθλημα, όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Εχει, όμως, δύναμη, ζωή, αγάπη για τη θάλασσα και αυτό πιστεύω είναι κάτι που το χρειάζεται σίγουρα η ελληνική κοινωνία».