Ευρωμπάσκετ νούμερο 40. Αυτός θα είναι ο σημαδιακός αριθμός της διοργάνωσης που ξεκινά την Πέμπτη σε τέσσερις χώρες, με στόχο την ανάδειξη της πρωταθλήτριας ομάδας της γηραιάς ηπείρου. Τι συνέβη όμως μέχρι εδώ;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ευρωμπάσκετ νούμερο 40. Αυτός θα είναι ο σημαδιακός αριθμός της διοργάνωσης που ξεκινά την Πέμπτη σε τέσσερις χώρες, με στόχο την ανάδειξη της πρωταθλήτριας ομάδας της γηραιάς ηπείρου. Τι συνέβη όμως μέχρι εδώ;
Πέρα από τα 39 τουρνουά που έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα, το Ευρωμπάσκετ αριθμεί 82 χρόνια ζωής, αφού το πρώτο από αυτά πραγματοποιήθηκε τον περασμένο αιώνα και συγκεκριμένα το 1935 στην Ελβετία.
Οι χώρες της Βαλτικής, με τα μεγάλα και δυσεύρετα για την εποχή κορμιά, κυριάρχησαν στις πρώτες διοργανώσεις με Λετονία και Λιθουανία (ανεξάρτητες από ΕΣΣΔ τότε) να έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ από κοντά ακολούθησε και η Τσεχοσλοβακία. Όλα αυτά, μέχρι την αθλητική «έκρηξη» που σηματοδότησε η εμφάνιση της Σοβιετικής Ένωσης. Από το 1947 και το πρώτο χρυσό μετάλλιο μέχρι και το 1989 που μετείχε τελευταία φορά σαν Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η ΕΣΣΔ μάζεψε σχεδόν τα πάντα! Δεκατέσσερα (14) χρυσά, 3 αργυρά και 4 χάλκινα μετάλλια ήταν ο απολογισμός αυτής της αθλητικής υπερδύναμης που ανέβηκε στο βάθρο 21 φορές, ακριβώς όσες και οι διοργανώσεις στις οποίες πήρε μέρος!
Οι μόνοι που… σήκωσαν κεφάλι στην κυριαρχία των Σοβιετικών σε αυτά τα 42 χρόνια, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού! Πρώτοι και καλύτεροι οι σπουδαίοι Γιουγκοσλάβοι. Τρία συνεχόμενα χρυσά μετάλλια (’73, ’75, ’77) ένα ακόμα στο κύκνειο άσμα της ΕΣΣΔ (’89) και ένα δεύτερο συνεχόμενο το ’91. Το χρυσό μετάλλιο της Ουγγαρίας το 1955 δεν ήρθε ακριβώς σαν «κομήτης», αφού οι Μαγυάροι έδειξαν συνεπείς στια διακρίσεις για μία 10ετία (’53-’63), ενώ μέσα σε τέσσερα χρόνια, δύο χώρες της Νότιας Ευρώπης, αμφισβήτησαν την κυριαρχία των Σοβιετικών. Ο λόγος για την Ιταλία και την Ελλάδα που το 1983 και το 1987 αντίστοιχα, έζησαν το δικό τους αθλητικό και μπασκετικό παραμύθι.
Αφήσαμε τελευταία τη χώρα που μπήκε σαν «λαθρεπιβάτης» στο Ευρωμπάσκετ και πρόλαβε μάλιστα να πάρει και ένα χρυσό μετάλλιο. Ο λόγος για την Αίγυπτο! Έχοντας «τρυπώσει» στη διοργάνωση του 1947 όπου πήρε μάλιστα το χάλκινο μετάλλιο, η Αίγυπτος ανέλαβε τη διοργάνωση του επόμενου τουρνουά το ’49. Οι Σοβιετικοί (ως τροπαιούχοι) αρνήθηκαν το ρόλο των οικοδεσποτών, οι (αργυροί το ’47) Τσεχοσλοβάκοι είχαν φιλοξενήσει τη διοργάνωση του ’47 και έτσι ο κλήρος έπεσε στην Αίγυπτο. Το γεγονός πως μόλις τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες (σε σύνολο επτά) έκαναν το ταξίδι μέχρι το Κάιρο, οι Αφρικανοί το εκμεταλλεύτηκαν και με το παραπάνω , βρίσκοντας έτσι την ευκαιρία να «κλέψουν» το χρυσό και να μπουν στα βιβλία της αθλητικής ιστορίας της Ευρώπης!
Μπορεί η Γιουγκοσλαβία να διαλύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 λόγω του εμφυλίου που «τσάκισε» τους γείτονές μας, ωστόσο η κυριαρχία των «πλάβι» συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια. Ως Σερβία πια, πήρε τρία χρυσά μετάλλια (’95, ’97, ’01) και πέρασε στη συνείδηση του κόσμου σαν η διάδοχη κατάσταση μετά τους Σοβιετικούς στο μπάσκετ της Ευρώπης.
Στο χρονικό σημείο που έδυε η εποχή των Σέρβων, ανέτειλε δειλά-δειλά μία άλλη, που κρατά ακόμα και στις μέρες μας. Αναφερόμαστε φυσικά στη σπουδαία ομάδα της Ισπανίας.
Όντας συνέχεια στην τετράδα από το 1999 (μέχρι και σήμερα), η «φούρια ρόχα» θα ανέβει για πρώτη φορά στην ιστορία της στο πρώτο σκαλί του βάθρου το 2009. Ακολούθησε ακόμα ένα χρυσό το 2011, ενώ η τρίτη πρωτιά, ήρθε το 2015, στο «Πιέρ Μορούα» της Λιλ.
Πριν από αυτή τη σπουδαία γενιά Ισπανών παικτών που μονοπωλούν το ενδιαφέρον της μπασκετικής Ευρώπης τα τελευταία χρόνια, οι Ίβηρες μετρούσαν 3 αργυρά και 1 χάλκινο μετάλλιο σε 62 χρόνια και 30 τουρνουά. Από το 1999 μέχρι και σήμερα, οι Ισπανοί έχουν στην κατοχή τους, τρία χρυσά, τρία αργυρά και δύο χάλκινα μετάλλια σε εννιά διοργανώσεις, ενώ και στις εννιά έχουν βρεθεί στην τετράδα. Καθόλου άσχημα ε;
Το πανόραμα των Ευρωμπάσκετ
ΕΤΟΣ | ΠΟΛΗ | ΧΡΥΣΟ | ΑΣΗΜΕΝΙΟ | ΧΑΛΚΙΝΟ |
1935 | Γενεύη | ΛΕΤΟΝΙΑ | Ισπανία | Τσεχοσλοβακία |
1937 | Ρίγα | ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ | Ιταλία | Γαλλία |
1939 | Κάουνας | ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ | Λετονία | Πολωνία |
1946 | Γενεύη | ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ | Ιταλία | Ουγγαρία |
1947 | Πράγα | ΕΣΣΔ | Τσεχοσλοβακία | Αίγυπτος |
1949 | Κάιρο | ΑΙΓΥΠΤΟΣ | Γαλλία | ΕΛΛΑΔΑ |
1951 | Παρίσι | ΕΣΣΔ | Τσεχοσλοβακία | Γαλλία |
1953 | Μόσχα | ΕΣΣΔ | Ουγγαρία | Γαλλία |
1955 | Βουδαπέστη | ΟΥΓΓΑΡΙΑ | Τσεχοσλοβακία | ΕΣΣΔ |
1957 | Σόφια | ΕΣΣΔ | Βουλγαρία | Τσεχοσλοβακία |
1959 | Κωνσταντινούπολη | ΕΣΣΔ | Τσεχοσλοβακία | Γαλλία |
1961 | Βελιγράδι | ΕΣΣΔ | Γιουγκοσλαβία | Βουλγαρία |
1963 | Βρότσλαβ | ΕΣΣΔ | Πολωνία | Γιουγκοσλαβία |
1965 | Μόσχα | ΕΣΣΔ | Γιουγκοσλαβία | Πολωνία |
1967 | Τάμπερε | ΕΣΣΔ | Τσεχοσλοβακία | Πολωνία |
1969 | Νάπολι | ΕΣΣΔ | Γιουγκοσλαβία | Τσεχοσλοβακία |
1971 | Έσεν | ΕΣΣΔ | Γιουγκοσλαβία | Ιταλία |
1973 | Βαρκελώνη | ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ | Ισπανία | ΕΣΣΔ |
1975 | Βελιγράδι | ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ | ΕΣΣΔ | Ιταλία |
1977 | Λιέγη | ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ | ΕΣΣΔ | Τσεχοσλοβακία |
1979 | Τορίνο | ΕΣΣΔ | Ισραήλ | Γιουγκοσλαβία |
1981 | Πράγα | ΕΣΣΔ | Γιουγκοσλαβία | Τσεχοσλοβακία |
1983 | Νάντ | ΙΤΑΛΙΑ | Ισπανία | ΕΣΣΔ |
1985 | Στουτγάρδη | ΕΣΣΔ | Τσεχοσλοβακία | Ιταλία |
1987 | Αθήνα | ΕΛΛΑΔΑ | ΕΣΣΔ | Γιουγκοσλαβία |
1989 | Ζάγκρεμπ | ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ | Ελλάδα | ΕΣΣΔ |
1991 | Ρώμη | ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ | Ιταλία | Ισπανία |
1993 | Μόναχο | ΓΕΡΜΑΝΙΑ | Ρωσία | Κροατία |
1995 | Αθήνα | ΟΔ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ | Λιθουανία | Κροατία |
1997 | Βαρκελόνη | ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ | Ιταλία | Ρωσία |
1999 | Παρίσι | ΙΤΑΛΙΑ | Ισπανία | Γιουγκοσλαβία |
2001 | Κωνσταντινούπολη | ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ | Τουρκία | Ισπανία |
2003 | Στοκχόλμη | ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ | Ισπανία | Ιταλία |
2005 | Βελιγράδι | ΕΛΛΑΔΑ | Γερμανία | Γαλλία |
2007 | Μαδρίτη | ΡΩΣΙΑ | Ισπανία | Λιθουανία |
2009 | Κατοβίτσε | ΙΣΠΑΝΙΑ | Σερβία | ΕΛΛΑΔΑ |
2011 | Κάουνας | ΙΣΠΑΝΙΑ | Γαλλία | Ρωσία |
2013 | Λιουμπλιάνα | ΓΑΛΛΙΑ | Λιθουανία | Ισπανία |
2015 | Λιλ | ΙΣΠΑΝΙΑ | Λιθουανία | Γαλλία
|
Οι τελικοί
1935 (Γενεύη) ΛΕΤΟΝΙΑ-Ισπανία 28-19
1937 (Ρίγα) ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ-Ιταλία 24-23
1939 (Κάουνας) ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ
1946 (Γενεύη) ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ-Ιταλία 34-32
1947 (Πράγα) ΕΣΣΔ-Τσεχοσλοβακία 56-37
1949 (Κάιρο) ΑΙΓΥΠΤΟΣ
(Η Ελλάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο)
1951 (Παρίσι) ΕΣΣΔ-Τσεχοσλοβακία 45-44
1953 (Μόσχα) ΕΣΣΔ
1955 (Βουδαπέστη) ΟΥΓΓΑΡΙΑ
1957 (Σόφια) ΕΣΣΔ
1959 (Κωνσταντινούπολη) ΕΣΣΔ
1961 (Βελιγράδι) ΕΣΣΔ-Γιουγκοσλαβία 60-53
1963 (Βρότσλαβ) ΕΣΣΔ-Πολωνία 61-45
1965 (Μόσχα) ΕΣΣΔ-Γιουγκοσλαβία 58-49
1967 (Τάμπερε) ΕΣΣΔ-Τσεχοσλοβακία 89-77
1969 (Νάπολι) ΕΣΣΔ-Γιουγκοσλαβία 81-72
1971 (Εσεν) ΕΣΣΔ-Γιουγκοσλαβία 69-64
1973 (Βαρκελόνη) ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ-Ισπανία 78-67
1975 (Βελιγράδι) ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
1977 (Λιέγη) ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ-Εσσδ 74-61
1979 (Τορίνο) ΕΣΣΔ
1981 (Πράγα) ΕΣΣΔ-Γιουγκοσλαβία 84-67
1983 (Ναντ) ΙΤΑΛΙΑ-Ισπανία 105-96
1985 (Στουτγάρδη) ΕΣΣΔ-Τσεχοσλοβακία 120-89
1987 (Αθήνα) ΕΛΛΑΔΑ-ΕΣΣΔ 103-101
1989 (Ζάγκρεμπ) ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ-Ελλάδα 98-77
1991 (Ρώμη) ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ-Ιταλία 88-73
1993 (Μόναχο) ΓΕΡΜΑΝΙΑ-Ρωσία 71-70
(Η Ελλάδα ηττήθηκε στο «μικρό τελικό» 99-59 από την Κροατία και κατετάγη 4η)
1995 (Αθήνα) ΟΔ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ-Λιθουανία 96-90
(Η Ελλάδα ηττήθηκε στο «μικρό τελικό» 73-68 από την Κροατία και κατετάγη 4η)
1997 (Βαρκελόνη) ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ-Ιταλία 61-49
(Η Ελλάδα ηττήθηκε στο μικρό τελικό 97-77 από τη Ρωσία και κατετάγη 4η)
1999 (Παρίσι) ΙΤΑΛΙΑ-Ισπανία 64-56
2001 (Κωνσταντινούπολη) ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ-Τουρκία 78-69
2003 (Στοκχόλμη) ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ-Ισπανία 93-84
2005 (Βελιγράδι) ΕΛΛΑΔΑ-Γερμανία 78-62
2007 (Μαδρίτη) ΡΩΣΙΑ-Ισπανία 60-59
2009 (Κατοβίτσε) ΙΣΠΑΝΙΑ-Σερβία 85-63
(Η Ελλάδα νίκησε 57-56 την Σλοβενία στο «μικρό τελικό» και κατέκτησε το χάλκικο μετάλλιο)
2011 (Κάουνας) ΙΣΠΑΝΙΑ-Γαλλία 98-85
2013 (Λιουμπλιάνα) ΓΑΛΛΙΑ-Λιθουανία 80-66
2015 (Λιλ) ΙΣΠΑΝΙΑ-Λιθουανία 80-63
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ