Στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Αρσης Βαρών η Ελένη Κουρτελίδου ξεπέρασε τον εαυτό της. Σε έναν αγώνα δεν μετράει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά και η συνολική προσπάθεια. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια ένα μήνα πριν τη διοργάνωση της Γεωργίας τραυματίστηκε κι όλοι της έλεγαν ότι δεν θα προλάβει. Το προπονητικό και ιατρικό επιτελείο, όμως, δούλεψαν σκληρά και ήρθε η 7η θέση. Η Ελένη Κουρτελίδου ωστόσο δεν έμεινε απόλυτα ικανοποιημένη και όπως μας αποκάλυψε έκλαψε που χάθηκε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία να πάρει μετάλλιο, καθώς πριν τον τραυματισμό της οι επιδόσεις της στην προπόνηση ήταν επιδόσεις… βάθρου.
ΕΡ: Ελένη ολοκληρώθηκε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καταλαμβάνοντας την 7η θέση καταρχήν είσαι ικανοποιημένη από την εμφάνιση και τον αγώνα σου;
«Δεν είμαι ικανοποιημένη από τον αγώνα και την απόδοση μου, αλλά δεδομένων των συνθηκών και μόνο που κατάφερα να αγωνιστώ ήταν για μένα αρκετό εκείνη την στιγμή»
ΕΡ: Πριν το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είχες έναν τραυματισμό, πόσο σε επηρέασε;
«Ο τραυματισμός μου έπαιξε μεγάλο ρόλο στην τελική μου απόδοση. Στην αρχή της προετοιμασίας μου φλέρταρα με τα μετάλλια κι ένα μήνα μετά χωρίς σχεδόν καθόλου προπόνηση και με πολλούς πόνους δεν ήξερα καν αν θα αντέξω να κάνω τις πρώτες μου προσπάθειες. Χαίρομαι που κατάφερα να εκπροσωπήσω τουλάχιστον αξιοπρεπώς την χώρα μου φορώντας το εθνόσημο, αλλά έκλαψα πολύ που χάθηκε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία να πάρω αυτό το πολυπόθητο μετάλλιο. Επέστρεψα μετά από 11 χρόνια στα διεθνή πλατό και αυτό ήταν αρκετά δύσκολο».
ΕΡ: Στο ζετέ είχες σε δύο άκυρες προσπάθειες στα 112 και τα σήκωσες με την Τρίτη. Με δεδομένο το μετάλλιο κρίθηκε στα 118 κιλά πιστεύεις ότι έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να μπεις στα μετάλλια;
«Το ότι έχασα το 112 στην πρώτη προσπάθεια ήταν αρκετά καθοριστικό, γιατί οι δυνάμεις μου λόγω του ποδιού μου ήταν περιορισμένες. Δεν είχα τα περιθώρια για απώλειες. Το 118 αν είχα την ευκαιρία στη δεύτερη προσπάθεια και μου το έβαζε ο ομοσπονδιακός προπονητής Οδυσσέας Δήμας, θα το έμπαινα. Πάνω στο πλατό δεν επιλέγεις απλά επιχειρείς την προσπάθεια».
ΕΡ: Μέχρι στιγμής οι εμφανίσεις όλων των Ελλήνων αθλητών είναι καλύτερες. Δείχνει ότι σιγά-σιγά η άρση βαρών επανέρχεται;
«Η ελληνική άρση βαρών δεν έφυγε ποτέ από το προσκήνιο πιστεύω. Απλά λόγω αλλαγής των οικονομικών συνθηκών της χώρας, περάσαμε μια κρίση. Μέχρι να προσαρμοστούμε κι εμείς στα νέα δεδομένα και να ξαναβρούμε τα πατήματα μας. Υπάρχει πολυ ελπιδοφόρα εικόνα και κλίμα στο άθλημα
ΕΡ: Τέλος σε μία προολυμπιακή χρονιά που διανύουμε ποιοι είναι οι στόχοι σου και αν θεωρείς ότι υπάρχει δυνατότητα να διεκδικήσεις μία πρόκριση;
«Οι στόχοι μου πάντα ήταν πολύ προσγειωμένοι και εφικτοί. Γι αυτό και τώρα θέλω να αγωνιστώ στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Να κοιτάξω την καλύτερη αποκατάσταση για τον τραυματισμό μου και μετά θα κάνω το νέο μου αγωνιστικό πλάνο. Που ενδεχομένως να υπάρχει και η Ολυμπιακή πρόκριση. Τέλος θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ομοσπονδία τον πρόεδρο Πύρρο Δήμα και τον προπονητή Οδυσσέα Δήμα που με πίστευαν ακόμα κι όταν δεν είχα πιάσει μπάρα. Η εμπιστοσύνη τους και η προσπάθειά μας, μας έφεραν ένα ικανοποιητικό αποτελέσματα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης όσους με στήριξαν αυτό τον μήνα που διέμενα στην Αθήνα, καθώς και στους ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη που γυμνάζομαι και δεν με άφησαν ούτε στιγμή …»