Ξέρετε πολλούς 17χρονους που να έχουν σπάσει μέσα σε τέσσερις μήνες τρεις φορές το παγκόσμιο ρεκόρ αλλά να βλέπουν το άθλημά τους σαν παιχνίδι;
Ο καταλληλότερος άνθρωπος για να απαντήσει στη συγκεκριμένη ερώτηση είναι σίγουρα ο Εμμανουήλ Καραλής, ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στα κανάλια Novasports και τον Νίκο Βόπη.
Πριν καλά καλά συμπληρώσει τα 18 του χρόνια, ο Έλληνας αθλητής του επί κοντώ, έχει πραγματοποιήσει τρία παγκόσμια ρεκόρ Κ18, έχει ένα χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ένα χρυσό σε Ευρωπαϊκό και πολλές άλλες διακρίσεις.
Ωστόσο, αυτό που προξενεί αρχικά εντύπωση όταν κανείς τον γνωρίσει είναι το αυθόρμητο χαμόγελο που δεν φεύγει στιγμή απ’ τα χείλη του αλλά και το ότι το κλειστό του ΟΑΚΑ είναι ο «παιδότοπός» του, όπου κάθε απόγευμα πηγαίνει με την παρέα του για να ξεδώσει.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Μαρούσι και το προπονητήριό του, στις 13 Φεβρουαρίου 2016 ο Εμμανουήλ κατάφερε να ξεσηκώσει 5.000 θεατές στο ΣΕΦ καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ Κ18 ξεπερνώντας το 5.53μ. βάζοντας με αυτό τον τρόπο το όνομά του για τα καλά στις ζωές μας.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το αν νιώθει ότι υπάρχει πίεση μετά τα ρεκόρ: «Δεν βλέπω τα ρεκόρ σαν πίεση. Είναι ένα κίνητρο για να δουλέψω περισσότερο, να προσπαθήσω περισσότερο γι’ αυτό που κάνω. Τώρα, το επί κοντώ εγώ το βλέπω σαν παιχνίδι, είναι το οξυγόνο μου και μέχρι στιγμής μου βγαίνει».
Για το τι ήταν αυτό που τον βοήθησε να πετύχει αυτές τις διακρίσεις: «Ήταν το πάθος και η δουλειά που δίνω σε αυτό που αγαπώ».
Για το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ, στο ΣΕΦ: «Στο ΣΕΦ όταν είχε γίνει το πρώτο μου ρεκόρ ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα. Στην αρχή δεν σκεφτόμουν ούτε τον κόσμο ούτε τίποτα. Σκεφτόμουν μόνο τον προπονητή μου, να κάνω σωστά την τεχνική και τον πήχη. Τίποτα άλλο. Με τη σωστή τεχνική βγήκε και το άλμα και είμαι πολύ ευχαριστημένος γι’ αυτό».
Για το ίνδαλμά του, Σεργκέι Μπούμπκα: «Ήταν η πρώτη φορά ου είδα τον Μπούμπκα από κοντά. Δεν ήξερα καν ότι θα είναι στο Παγκόσμιο και όταν τον είδα έπαθα ένα σοκ, ένιωσα σαν να είμαι σε ένα όνειρο. Μιλήσαμε και τώρα σε όλα μου τα ταξίδια μιλάμε και μου δίνει συμβουλές γιατί ουσιαστικά βλεπόμαστε σε κάθε ταξίδι».
Για τον προπονητή του: «Με τον Κύριο Βασίλη πρωτοσυναντηθήκαμε όταν ήμουν δώδεκα χρονών. Σιγά σιγά με την προπόνηση δεθήκαμε αφού κάθε μέρα εδώ είμαι, τον προπονητή μου τον βλέπω περισσότερο από την οικογένειά μου».
Για την οικογένειά του και την καθημερινότητά του: «Έχει περάσει το αθλητικό DNA που λένε. Οι γονείς μου γνωρίζουν το πόσο δύσκολο είναι να είσαι πρωταθλητής και δεν υπάρχει καμία πίεση αλλά υπάρχει μία στήριξη. Ξέρουν πως νιώθω, το ότι έχω ένα πολύ πιεσμένο πρόγραμμα και προσπαθούν να πηγαίνουν με τα νερά μου. Ωστόσο, το να κάνεις πρωταθλητισμό και να είσαι μαθητής της Τρίτης Λυκείου είναι αρκετά δύσκολο. Θυσίες υπάρχουν αλλά εγώ τις βλέπω ως επιλογές. Επιλογή μου είναι να μη βγω έξω μέχρι τις 5 το πρωί και επιλογή μου είναι να φάω το φρούτο και όχι την πίτσα».
Για το ποιο είναι το μεγαλύτερό του όνειρο: «Το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να πάω σε μία Ολυμπιάδα».