ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αναμφίβολα όταν πλησιάζει στο ημερολόγιο η 4η Ιουλίου, τότε στο μυαλό όλων των Ελλήνων έρχεται η κορυφαία στιγμή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που ίσως αποτελεί και την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού.
Αν λοιπόν κανείς δεν πίστευε πριν την έναρξη του τουρνουά στην Πορτογαλία, πως η Ελλάδα θα κατάφερνε έστω και μία νίκη, σίγουρα το μυαλό κανενός ανθρώπου στον κόσμο δε θα πήγαινε το σενάριο οι Έλληνες να έχουν στο ρόστερ τους τον καλύτερο παίκτη της διοργάνωσης και άλλους δύο στην καλύτερη εντεκάδα.
Χωρίς νίκη στις δύο προηγούμενες συμμετοχές σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, κανείς δε θα περίμενε επίσης πως θα σκόραρε η Ελλάδα επτά φορές σε έξι ματς έχοντας πέντε διαφορετικούς σκόρερ.
Ο Χαριστέας και οι άλλοι
Ο Άγγελος Χαριστέας σκόραρε τρεις φορές και ήταν τέταρτος σκόρερ στην διοργάνωση πίσω από τους Μίλαν Μπάρος (5 γκολ), Ρούντ Φαν Νίστελροϊ (4 γκολ) και Γουέιν Ρούνεϊ (4 γκολ). Ο ίδιος ο «Άγγελος» του ελληνικού ποδοσφαίρου έζησε εκείνο το μήνα μια πραγματικότητα που σίγουρα απείχε παρασάγγας ακόμα και από τα πιο τρελά του όνειρα.
Όμως η Ελλάδα ανέδειξε και άλλους τέσσερις σκόρερ, όλα τα γκολ των οποίων ήταν εξίσου σημαντικά με εκείνο του Χαριστέα στον τελικό. Χωρίς κάποιο από αυτά δεν θα είχε συμβεί τίποτα από εκείνη τη μαγική πορεία που την έχουμε στη μνήμη μας σα να συνέβη χθες.
Η αρχή με Καραγκούνη-Μπασινά
Το γκολ του Καραγκούνη κόντρα στην Πορτογαλία που πανηγυρίστηκε σαν γκολ κατάκτησης τροπαίου, ακολούθησε το πέναλτι του Μπασινά το οποίο ουσιαστικά χάρισε τη νίκη στην Ελλάδα στην πρεμιέρα με την Πορτογαλία.
Αμέσως επόμενο το γκολ του Χαριστέα στο ματς με την Ισπανία, σε εκείνη την ισοπαλία που αποδείχθηκε χρυσή καθώς αν δεν έμπαινε αυτό το γκολ, σήμερα η καλύτερη μας ανάμνηση από εκείνη την περίοδο θα ήταν η νίκη της πρεμιέρας με την Πορτογαλία.
Το γκολ του Βρύζα, το γκολ της πρόκρισης
Τι να πει κανείς για το γκολ του Βρύζα στην πιο γλυκιά ήττα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σε ένα ματς που το 2-1 για την Ρωσία έμοιαζε πολύ φτωχό για τους νικητές, το γκολ του Βρύζα είναι αυτό που επί της ουσίας έστειλε την Ελλάδα στους οκτώ καθώς μέτρησε στην ισοβαθμία με την Ισπανία η διαφορά τερμάτων που ήταν ίδια και εν συνεχεία η καλύτερη επίθεση όπου υπερτερούσαμε με τέσσερα γκολ έναντι δύο του Ραούλ και της παρέας του.
Στην αναμέτρηση με την Γαλλία ο Χαριστέας πήρε θέση εκμεταλλεύτηκε την άριστη ενέργεια του Ζαγοράκη πάνω από τον Λιζαραζού και εκτέλεσε με το κεφάλι τον Μπαρτέζ για το δεύτερο δικό του.
Η ιστορία της ζωής του Τράι
Τη στιγμή της δική του ζωής έζησε και ο Τραϊανός Δέλλας, καθώς το μοναδικό του ποτέ γκολ με το εθνόσημο στο στήθος ήρθε στον ξαφνικό θάνατο απέναντι στην Τσεχία στον ημιτελικό που κανείς δεν είχε καταλάβει τι έγινε.
Το τρίτο γκολ του Χαριστέα ήταν και το καθοριστικό. Ο Μπασινάς γλυκά έστειλε τη μπάλα συστημένη στο κεφάλι του Άγγελου κι εκείνος την έστειλε στα δίχτυα και μαζί έστειλε εκατομμύρια Ελλήνων ανά την υφήλιο στον έβδομο ουρανό.
Οι τρεις που έλαμψαν ανάμεσα στους κορυφαίους
Πέρα από τους Έλληνες σκόρερ που οδήγησαν στο ακατόρθωτο, είχαμε και τρεις περιπτώσεις που έλαμψαν στην κορυφαία εντεκάδα ενώ ανάμεσα τους αναδείξαμε και τον κορυφαίο παίκτη της διοργάνωσης.
Τρεις Έλληνες, τρεις Πορτογάλοι, τρεις Τσέχοι, ένας Ιταλός κι ένας Άγγλος βρέθηκαν στην καλύτερη εντεκάδα της διοργάνωσης. Οι ξένοι ήταν οι Πετρ Τσεχ, Ρικάρντο Καρβάλιο, Τζιανλούκα Τζαμπρότα, Μανίς, Πάβελ Νέντβεντ, Μίλαν Μπάρος, Κριστιάνο Ρονάλντο και Γουέιν Ρούνεϊ.
Όλοι τους παίκτες μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων με παχυλούς μισθούς ανάμεσα στους οποίους τρύπωσαν χάρη στην ομαδική δουλειά και την προσωπική τους προσπάθεια τρεις Έλληνες. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο Τραϊανός Δέλλας και ο Γιούρκας Σεϊταρίδης.
Κορυφαίος όλων ο «Ζαγοράκης»
Ο αρχηγός που σήκωσε το Ανρί Ντελονέ στον ουρανό της Λισαβόνας, στα 33 του χρόνια έζησε την μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του ως αρχηγός της μεγαλύτερης έκπληξης στην ιστορία του ποδοσφαίρου στην δωδέκατη έκδοση του EURO. Ο Ζαγοράκης αναδείχθηκε και κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης.
Έχοντας αγωνιστεί μέχρι τότε στην Καβάλα, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και την Λέστερ ποτέ δε θα μπορούσε να φανταστεί όλα όσα πέτυχε εκείνο το καλοκαίρι του 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Πέρα από το EURO του 2004 έχει πανηγυρίσει και ένα κύπελλο με την ΑΕΚ το 2002.
Στόπερ της διοργάνωσης ο Δέλλας
Ο «Κολοσσός» της Εθνικής Ελλάδος ήταν απροσπέλαστος. Ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος και με το μυαλό του καθοδηγούσε από τα μετόπισθεν όλη την ομάδα. Δεν έχασε λεπτό στην διοργάνωση και δεν έχασε και παίκτη από τα μάτια του.
Πέτυχε και το γκολ στο 105’ του ημιτελικού με την Τσεχία, στην κορυφαία ίσως στιγμή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου από άποψη έντασης και έκρηξης συναισθημάτων. Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο είχε απογειωθεί στην διετία που αγωνιζόταν στην Ρώμη πριν επιστρέψει στην ΑΕΚ για να κερδίσει το δεύτερο του κύπελλο.
Κορυφαίο δεξί μπακ ο Σεϊταρίδης
Ο Ρεχάγκελ τον έλεγε «Άδωνι» εξαιτίας της σωματοδομής του. Ο Γιούρκας εκείνα τα χρόνια είχε ήδη προκαλέσει το ενδιαφέρον ακόμα και της Ρεάλ Μαδρίτης. Σε εκείνο το τουρνουά τα έκανε όλα. Αμυντικός ογκόλιθος, εξαιρετικός δημιουργικά, κέρδισε το πέναλτι από τον Κριστιάνο Ρονάλντο για το 2-0 επί της Πορτογαλίας στην πρεμιέρα.
Είχε όμως και δύο ειδικές αποστολές ως τρίτος στόπερ στα ματς με την Γαλλία και την Τσεχία εξουδετερώνοντας τον πολύ Τιερί Ανρί και τον «δαιμονισμένο» εκείνη την περίοδο Μίλαν Μπάρος. Ολοκλήρωσε με την κατάκτηση του EURO μια ονειρεμένη χρονιά μετά το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό, εξαργυρώνοντας τις εμφανίσεις του με μεταγραφή στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Πόρτο (εκείνος ήθελε Ρεάλ), ενώ αργότερα έπαιξε σε Ντιναμό Μόσχας και Ατλέτικο Μαδρίτης.
