Οταν έγινε αλλαγή στο 67’, ο κόσμος τον χειροκρότησε. Προφανώς, όχι άδικα. Οχι λανθασμένα. Ο Γιάννης Φετφατζίδης είναι αυτή τη στιγμή η μεταγραφή του Αρη.
Εκεί από τα δεξιά που οι Κίτρινοι κυνήγησαν να φέρουν τον Μαντσίνι. Δεν μπόρεσαν να τα βρούνε με την Μπορντό. Εκαναν μια κρούση στον Αλέσιο Τσέρτσι. Μακριά από τα δικά του (οικονομικά) κυβικά.
Στο μυαλό όμως (αποδείχτηκε ότι) πάντα στριφογύριζε αυτή η ιδέα που είχε “προδώσει” (αλλά τότε πέρασε στα ψιλά) ο τεχνικός διευθυντής του Αρη, Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος στην απολογιστική συνέντευξη Τύπου, στις 22 Μαϊου. Αν δεν ερχότανε η πρόταση από το εξωτερικό, ο Φετφατζίδης θα έμπαινε σε πρώτο επίπεδο.
Η επιστροφή του δεν ήταν διθυραμβική. Δεν ήταν στυλ Ιντέγε ή Ντουάρτε. Μια ωραία πρωία πήγε στην Ολλανδία και είπε: “Θέλω να γίνω ο ηγέτης του Αρη”. Ακόμη κι αυτό, το βαρύγδουπο, είχε περάσει μάλλον στα ψιλά. Ο Παντελίδης είχε φροντίσει από πριν να μιλήσει μαζί του. Να του δώσει τα “κλειδιά” αλλά να τον νιώθει ότι είναι εδώ.
Ο Φετφατζίδης δεν θα συστηθεί τώρα. Τα υπέροχα αγγίγματα που έχει στην μπάλα, το ξεπέταγμα, το ασφαλές κοντρόλ, το καμιά φορά το κάτι παραπάνω, η αλλαγή ρυθμού πάνω στη φάση που εξουδετερώνει τον αντίπαλο. Τώρα θα (απο)δείξει αν θα ξυπνήσει μέσα του η αρχέγονη αγάπη για το ποδόσφαιρο. Αυτή που κάποια στιγμή, στον δρόμο, χάθηκε. Και γύρω από αυτό το συναίσθημα θα βγει κερδισμένος αυτός. Και οι συν αυτώ. Ο Αρης. Στο χέρι του είναι να συνεχίσει και αυτά που έδειξε το βράδυ της Πέμπτης να μην τα αφήσει στη μέση.
Στη φάση που κερδίζει το πέναλτι παίρνει την μπάλα. Θέλει να το εκτελέσει αυτός σαν το… κερασάκι στην τούρτα του. Τον πλησιάζει ο Ματίγια, κάτι του λέει, ο Φετφατζίδης δίνει την μπάλα, ήρεμα, στον Ιντέγε. Σκοράρει ο Νιγηριανός, 2-0, λίγο πριν όμως έμοιαζε σαν να είχε σκοράρει ο Φετφατζίδης που παραμέρισε τον εγωισμό για την ομάδα.
Κατά τα άλλα…
Παντελίδης και Αναστασίου είδαν τους “11” που έχουν προβάδισμα για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια που έρχονται. Ο προπονητής του Αρη ίσως να νιώθει καλύτερα από τον αντίπαλό του για την πιο (συμ)μαζεμένη εικόνα. Την εικόνα βελτίωσης σε σχέση με τα φιλικά στην Ολλανδία. Από την άλλη, ο Αναστασίου στηρίζεται τώρα στην (παλιά) του Ατρόμητου φρουρά. Στον Μάντσον, στον Ούμπιδες, στον Ρισβάνη, στον Κυβρακίδη, στον Μανούσο. Περιμένει τους δικούς του καινούριους.
Παρεμπιπτόντως μιας και η αναφορά σε καινούριους (παλιούς) που βρέθηκαν το βράδυ της Πέμπτης στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, κάτι ακόμη απαραίτητο. Για τον Φετφατζίδη τα είπαμε. Στον Ατρόμητο;
Στην αρχική εντεκάδα ήταν ο Γούτας, ο Χαρίσης και ο Βέλλιος. Τρία παιδιά με “γκελ” στο ελληνικό ποδόσφαιρο που τα προηγούμενα χρόνια κάπως τα χάσαμε στην πορεία. Το… αναγεννησιακό του πράγματος που έχει ο Ατρόμητος (εμφανίστηκε σε αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν) καλείται να τους βοηθήσει. Και να βοηθήσουν και αυτοί.
Υ.Γ.: Εκπληκτική στιγμή το χειροκρότημα στον Ούμπιδες από τον κόσμο του Αρη, την ώρα της αλλαγής του Αργεντινού του Ατρόμητου. Κι ας μην πρόλαβε να συνδεθεί τόσο πολύ με τους Κίτρινους. Υπάρχει ο κώδικας του ποδοσφαίρου που συνδέει πάντα τον κόσμο που έχει κριτήριο με τους άξιους χαρακτήρες αγωνιστικά και μη.
