ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
H κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, έχει γίνει κάτι σαν έμμονη ιδέα για την Γιουβέντους. Η αναμφισβήτητη κυριαρχία της στις εγχώριες διοργανώσεις έχει στρέψει όλο το ενδιαφέρον της, στην κατάκτηση της κορυφής και στην Ευρώπη. Ακόμη δεν έχει βρει τον τρόπο να φτάσει σε αυτόν τον στόχο.
Παρά την απόκτηση του Κριστιάνο Ρονάλντο το προηγούμενο καλοκαίρι, ενός παίκτη που με 5 τρόπαια Τσάμπιονς Λιγκ, θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες, η ομάδα του Τορίνο γνώρισε «πικρό» αποκλεισμό από τον Άγιαξ στα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αλλά διαφαίνεται μία «κρίση πανικού» στις κινήσεις της «Γηραιάς Κυρίας» και μία τάση να διαφοροποιήσει την ταυτότητα που είχε όλα τα περασμένα χρόνια. Και άλλοι μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι όπως η Μπαρτσελόνα και η Λίβερπουλ θέλουν να κατακτήσουν το Τσάμπιος Λιγκ και τελικά το καταφέρνουν χωρίς να είναι διατεθειμένοι να απολέσουν την ταυτότητα τους γι΄αυτόν τον σκοπό.
Οι πρόσφατες πωλήσεις του πολλά υποσχόμενου 19χρονου Μόις Κιν και του 25χρονου διεθνούς Πορτογάλου Ζοάο Κανσέλο υποδηλώνουν ότι η Γιουβέντους μάλλον ακολουθεί λανθασμένη κατεύθυνση.
Η πώληση νέων ταλέντων και η διατήρηση στο ρόστερ «παικτών που δεν μπορούν πια να δώσουν το κάτι παραπάνω, όπως ο Κεντίρα και ο Ιγκουαίν, δείχνουν την έλλειψη σχεδιασμού στην δημοφιλή ιταλική ομάδα.
Άλλαξε δραματικά το λογότυπο, εξαλείφοντας σιγά σιγά τις «θρυλικές» ασπρόμαυρες γραμμές στη φανέλα, πουλάει εξελίξιμους ποδοσφαιριστές, αυξάνει τις τιμές των εισιτηρίων, οι «μπιανκονέρι» δείχνουν να χάνουν την ταυτότητα τους, «τυφλωμένοι» από την ευρωπαϊκή τους εμμονή.
Έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα μπορεί να πάνε προς το χειρότερο, αν τελικά πουληθεί και ο Πάουλο Ντιμπάλα, ή δοθεί ως αντάλλαγμα, όπως λέγεται, για την αγορά του Μάουρο Ικάρντι από την Ίντερ.
Η διοίκηση της Γιουβέντους θα πρέπει τουλάχιστον να δώσει στον Ντιμπάλα την ευκαιρία να παίξει μία σεζόν υπό τις οδηγίες του Μαουρίτσιο Σάρι. Ο διεθνής Αργεντινός μπορεί να ξεχωρίσει με τα ποδοσφαιρικά του χαρακτηριστικά με αυτόν τον προσηλωμένο τακτικά προπονητή.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων σεζόν υπό τις οδηγίες του Αλέγκρι, έδειξε αρκετά δείγματα του πολύπλευρου ταλέντου του. Στην πρώτη του σεζόν την περίοδο 2015-16, στις πρώτες του 16 εμφανίσεις μέτρησε έξι γκολ και 2 ασίστ, με αναλογία ενός γκολ ανά 151 αγωνιστικά λεπτά, επιδόσεις καλύτερες από αυτές του Τέβες και του Ντελ Πιέρο στην 1η τους σεζόν στην Γιουβέντους.
Την επόμενη σεζόν πέτυχε 19 γκολ σε 48 παιχνίδια, βοηθώντας σε μεγάλο βαθμό την ομάδα του να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, με τα 2 γκολ που πέτυχε στο εμφατικό 3-0 επί της Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά.
Το 2017 αναδείχτηκε 6ος καλύτερος παίκτης της χρονιάς και τελείωσε τη σεζόν (2017-18), με τις καλύτερες επιδόσεις του. 26 γκολ σε 46 εμφανίσεις. Πέρυσι πέτυχε συνολικά 10 γκολ τα 5 από αυτά στο Τσάμπιονς Λιγκ, σε μόλις 518 αγωνιστικά λεπτά (1 γκολ ανά σχεδόν 103 λεπτά).
Ξαφνικά μετά από 78 τέρματα σε 182 εμφανίσεις με την «Γηραιά Κυρία», κάποιοι είδαν το «όνειρο» ότι ο Αργεντινός δεν είναι πια απαραίτητος. Ο «La Joya» νομίζω περιοριζόταν στο σύστημα του Αλέγκρι. Στο 4-3-3 του Σάρι, μπορεί να δημιουργήσει πολλούς μπελάδες στις αντίπαλες άμυνες, με τη διεισδυτικότητα, την οξυδέρκεια και την ικανότητα του να μπορεί να σερβίρει ή να τελειώνει μόνος τις φάσεις. Αλλά σε ένα τέτοιο παίκτη χρειάζεται να του δείξεις εμπιστοσύνη, να τον αναγάγεις σε πρώτο «βιολί» και όχι να έχει τον ρόλο του συμπληρωματικού ποδοσφαιριστή.
Βάλτε στην κουβέντα ότι μπορεί να είναι μέρος και κάθε μελλοντικού σχεδίου της Γιουβέντους, στην ηλικία των μόλις 25 χρόνων, σε αντίθεση με τους άλλους επιθετικούς των «μπιανκονέρι» που είναι άνω των τριάντα ετών.
Η Γιουβέντους πρέπει να σταματήσει να σκέφτεται μια άλλη κοντόφθαλμη κίνηση και να δώσει την ευκαιρία σε έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες της να δείξει τα αναμφισβήτητα προσόντα του, στη νέα εποχή που μπαίνει με τον Σάρι στον πάγκο. Πιθανή του πώληση, ειδικά στο εξωτερικό, θα είναι μία μεγάλη απώλεια, γενικότερα για τη Serie A.
