Στο νότο της γειτονικής μας χώρας, εκτός από τη Νάπολι, καμία άλλη ομάδα δεν κατάφερε να «κεντρίσει» το ενδιαφέρον του κοινού.
Όσες προσπάθειες κι΄ αν έγιναν από την Μπάρι, την Λέτσε και τελευταία από την Παλέρμο, δεν ήταν αρκετές για να «κλέψουν» έστω και λίγο από την λάμψη των «παρτενοπεϊ».
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια ίσως και κάτι παραπάνω, από τότε που επιχειρήθηκε η δημιουργία ενός δυνατού συνόλου – μιλώντας πάντα γεωγραφικά από την Ρώμη και κάτω – που θα μπορούσε να κάνει την έκπληξη γράφοντας την δική του ξεχωριστή σελίδα στη Serie A.
Ήταν τότε στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 που η Αβελίνο του Νίκου Αναστόπουλου, μαζί με τον Σάχνερ, τον Βραζιλιάνο Ντιρσέου (αποχώρησε τη σεζόν της μεταγραφής του έλληνα επιθετικού), αλλά και με κάποιες ακόμη σημαντικές μονάδες του calcio… έψαξαν το κάτι παραπάνω για τα δεδομένα εκείνης της εποχής.
Τελικά το μόνο που πέτυχαν ήταν μια δεκαετή συνεχή παρουσία στα σαλόνια της μεγάλης κατηγορίας και τίποτα περισσότερο.
Αντεπίθεση αλλά…
Φέτος οι άνθρωποι της Αβελίνο έθεσαν ως πρωταρχικό στόχο την επιστροφή της ομάδας τους στην κορυφή.
Και επειδή καμία αρχή δεν είναι εύκολη, το εγχείρημα φαίνεται να κολλάει.
Ο πρωταρχικός στόχος της ανόδου στη Serie B, μετατράπηκε σε σχέδιο επιβίωσης προκειμένου να σωθεί η χρονιά.
Κάνει τη διαφορά ο κόουτς
Αν αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας πιστός οπαδός της συγκεκριμένης ομάδας, είναι ο ίδιος ο προπονητής της.
Ο Έτσιο Καπουάνο, που δηλώνει με απόλυτη σιγουριά:
«Θα γίνω ο οδηγός μιας Φεράρι».
Κάπως έτσι βλέπει το σύνολο που έχει στα χέρια του, ενώ συνεχίζει με μια άποψη που αν μη τι άλλο κανείς δεν μπορεί να την θεωρήσει… άστοχη ή υπερβολική.
«Ο προπονητής πρέπει να δημιουργεί και όχι να αντιγράφει», υποστηρίζει στην «Gazzetta dello Sport» και συνεχίζει: «Τα έχω δει όλα στο ποδόσφαιρο, αλλά θεωρώ ότι είμαι επιπέδου Serie A».
Η διαδρομή του είναι αρκετά μακριά, αλλά όχι τίποτα σπουδαίο.
Ο Καπουάνο θεωρεί ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει η κατάλληλη «χημεία» για να ξαναγράψει ιστορία η ομάδα, καθώς εκτός των άλλων έχει και την αμέριστη οικονομική βοήθεια των διοικούντων.
Όλοι μαζί, ονειρεύονται ακόμη καλύτερες στιγμές και βλέπουν επιτέλους τον φίλαθλο κόσμο της πόλης τους να μιλάει με περηφάνια για την ομάδα που τους εκπροσωπεί.