Ο Βαγγέλης Παυλίδης μίλησε στην Ολλανδία για την πορεία της καριέρας του, τα πρότυπά του και την Εθνική, ενώ αποκάλυψε πότε θα παίξει σε ελληνικό σύλλογο.
Αναλυτικά όσα είπε στο Voetbal International ο επιθετικός της Βίλεμ και της Εθνικής.
Για το γεγονός ότι τον συγκρίνουν με Μαχλά, Αναστασίου, Χαριστέα και Σαμαρά: «Είναι ωραίο να σε αναφέρουν μαζί με αυτούς τους παίκτες. Όλα πάνε καλά, ήταν κάτι που ήθελα και φαίνεται να λειτουργεί».
Για το αν του λείπει η Ελλάδα: «Θα ήταν παράξενο να πω κάτι τέτοιο γιατί ήξερα ότι έπρεπε να θυσιάσω πράγματα για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα».
Για τους γονείς του και τον αδελφό του που αγωνίζεται στις ακαδημίες της Σάλκε: «Πηγαίνουν πιο πολύ στον μικρό αδελφό μου, τους χρειάζεται περισσότερο, εγώ έχω συνηθίζει να φροντίζω τον εαυτό μου. Ευτυχώς το Γκελζενκίρχεν δεν είναι μακριά από το Τίλμπουρχ και μπορεί να επισκέπτεται ο ένας τον άλλον. Ξέρουμε και οι δύο για ποιον λόγο το κάνουμε και αυτό μας κάνει να αποδεχόμαστε το γεγονός ότι ζούμε χωρίς να έχουμε κοντά τις οικογένειές μας.
Για την εμπειρία του στη Μπόχουμ: «Με δέχτηκαν καλά, αλλά πέρασα δύσκολα στην αρχή. Ήμουν 16 ετών, πρώτη φορά μόνος στο εξωτερικό. Όμως υπήρχε μία ελληνική κοινότητα που με στήριξε πολύ. Έμαθα γρήγορα γερμανικά και τελείωσα το ελληνικό λύκειο. Έκανα το ντεμπούτο μου στην δεύτερη κατηγορία χάρη στον Χέρτιαν Φερμπέικ, που ήταν τότε προπονητής. Είχα καλή σχέση μαζί του».
Για το πέρασμα από την β’ ομάδα της Ντόρτμουντ: «Ήταν μία συνειδητή επιλογή για να με παρατηρήσουν στην Ολλανδία. Είναι γνωστό ότι οι ολλανδικές ομάδες κάνουν πολύ scouting στις ρεζέρβες των γερμανικών ομάδων και ειδικά αυτών που είναι κοντά στα σύνορα. Έτσι μπορούσα να δείξω τις ικανότητές μου. Είδα τη Βίλεμ ως ευκαιρία. Το βήμα από την Γερμανία στην Ολλανδία δεν είναι πολύ μεγάλο από πλευράς τρόπου ζωής. Από την Ελλάδα στην Ολλανδία χρειάζεται περισσότερη προσαρμογή, αλλά η Γερμανία είναι σχεδόν ίδια με εδώ. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν η μετάβαση από τις μικρότερες κατηγορίες της Γερμανίας στην Εredivisie. Μπορούσα να τα καταφέρω σε αυτό το επίπεδο; Ήμουν πολύ περίεργος γι’ αυτό. Το ολλανδικό ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό, πρέπει να συνηθίσεις τον τρόπο παιχνιδιού. Τα υπόλοιπα δεν ήταν πρόβλημα. Η επικοινωνία είναι πιο εύκολη, όλοι μιλούν αγγλικά εδώ. Στην Γερμανία δεν μιλούν αγγλικά, ή τουλάχιστον προσπαθούν λιγότερο να μιλήσουν».
Για το γεγονός ότι η Βίλεμ τον αγόρασε το καλοκαίρι μετά τον αρχικό δανεισμό: «Ήθελα να μείνω, αν η Βίλεμ πίστευε ότι ήμουν αρκετά καλός και τελικά έτσι έγινε».
Για το μέλλον του: «Πρέπει να δείξω τώρα τι αξίζω, δεν έχει λογική να κοιτάω πολύ μπροστά. Απολαμβάνω τη ζωή μου εδώ, νιώθω σαν στο σπίτι μου. Δεν έχω πλάνο, πάω βήμα – βήμα, κάνω το καλύτερο και βελτιώνομαι».
Για το ολλανδικό στυλ ποδοσφαίρου: «Ο κόσμος είναι συνηθισμένος στο επιθετικό ποδόσφαιρο, ξέρεις ως επιθετικός ότι θα έχει ευκαιρίες. Προτιμούν να κερδίσουν 3-2 παρά 1-0. Είναι θέμα νοοτροπίας, στην Ελλάδα είναι το αντίθετο, σκέφτονται πώς να παίξουν κλειστά και να κερδίσουν στην κόντρα. Εδώ το παιχνίδι είναι ανοικτό. Αν πάμε με τη Βίλεμ στον Άγιαξ, δεν θα πάμε για το 0-0. Στην Ελλάδα, μία ομάδα πάει στην έδρα του Ολυμπιακού για να κρατήσει το 0-0. Νομίζω ότι είναι καλό να παίζεις ποδόσφαιρο για τον κόσμο».
Για το γεγονός ότι δεν έπαιξε ποτέ σε ελληνική κορυφαία ομάδα: «Δεν μου έκαναν ποτέ scouting. ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός και ΑΕΚ ενδιαφέρθηκαν, αλλά ποτέ δεν έγινε κάτι. Δεν πρόκειται να πω ποια ελληνική ομάδα υποστηρίζω, δεν χρειάζεται. Μπορεί να παίξω στην Ελλάδα πολύ αργότερα, ήρθα στη Δυτική Ευρώπη για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Στα τελειώματα της καριέρας μου μπορει να σκεφτώ να παίξω στην Ελλάδα για μερικά χρόνια. Πάντα είχα στο μυαλό μου να φύγω νωρίς έξω, ήθελα να κοιτάξω μακριά από την Ελλάδα, λόγω της κατάστασης των ελληνικών ομάδων. Στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο για τους νέους να αναδειχτούν, πρέπει να δείχνεις υπομονή και τελικά μένεις στάσιμος. Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν λειτουργούν όπως στον Άγιαξ και άλλες ολλανδικές ομάδες, όπου κάνεις ντεμπούτο σε νεαρή ηλικία. Η εμπειρία είναι πιο σημαντική και οι ομάδες κολλούν σε καθιερωμένα ονόματα, οι νεαροί παίκτες που είναι καλύτεροι συχνά δεν παίρνουν ευκαιρίες. Έτσι, πολλές ελληνικές ομάδες δεν παίζουν με τους δυνατότερους παίκτες τους, άλλα πράγματα μετρούν εκτός από το ταλέντο και την ποιότητα».
Για την ελληνική παροικία στη Βίλεμ: «Κάνει την προσαρμογή πιο εύκολη, αλλά είμαι κοινωνικός τύπος, μου αρέσει να κάνω παρέα και με άλλους. Οι Έλληνες είμαστε κοινωνικοί, μας αρέσει να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας. Τα πάω καλά και με τους Γερμανούς, όπως τους Κέλερτ και Βελενρόιτερ, γιατί ξέρω και γερμανικά. Με τον Βρουσάι μέχρι πρόσφατα μέναμε στο ίδιο διαμέρισμα, τώρα μένω μόνος μου. Περνάω καλά. Μου αρέσει να παίζω τένις, να βγαίνω για καφέ ή να πηγαίνω σινεμά. Δεν παίζω FIFA, δεν μου αρέσει. Από άλλες ομάδες, έχω μιλήσει με τον Κώστα Λάμπρου και τον Παντελή Χατζηδιάκο, είναι άλλο ένα παιδί που μπορεί να παίξει ρόλο στο μέλλον της Εθνικής. Δεν έχω μιλήσει με τον Μήτρογλου, είναι ανταγωνιστής, έτσι δεν είναι; Χωρίς πλάκα, θα ήθελα πολύ να τον συναντήσω. Δεν μένουμε και πολύ μακριά, οπότε σίγουρα θα γίνει».
Για την κλήση στην Εθνική: «Πολλά ταξίδια, αλλά ήταν όνειρό μου από μικρός. Κάθε παιδί στην Ελλάδα θέλει να γίνει Χαριστέας. Είμαστε από την ίδια περιοχή, κοντά στη Θεσσαλονίκη και αυτό είναι ωραίο. Είναι πρότυπο για κάθε Έλληνα επιθετικό, λόγω του ατάραχου τρόπου παιχνιδιού του. Ο Σουάρες είναι άλλο ένα ειδωλό μου, έχει παίξει και αυτός στην Ολλανδία. Τον Χαριστέα τον θυμάμαι αμυδρά στην Εθνική, όχι τόσο στα παιχνίδια, αλλά στους πανηγυρισμούς στους δρόμους μετά το Euro. Ήταν κάτι ιδιαίτερο να κερδίζουμε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα, όταν είσαι παιδί δεν το πολυσκέφτεσαι. Το Euro 2004 δεν ήταν τυχαίο, μετά από αυτό παίξαμε σε άλλα δύο Euro και δύο Μουντιάλ. Είχαμε μία καλή γενιά, αλλά από το 2014 και μετά τα πράγματα χειροτέρεψαν. Όλες οι χώρες έχουν τα καλά και τα κακά τους χρόνια, είναι σαν ένα κύμα. Δεν περίμενα απαραίτητα την κλήση, αλλά ήλπιζα σε αυτή. Πρέπει να πάρουμε καλύτερα αποτελέσματα, είναι ξεκάθαρο, αλλά είμαι ικανοποιημένος από τις εξελίξεις. Γίνεται μία νέα αρχή, ο Φαν’ τ Σχιπ είδε τι μπορούμε να κάνουμε. Είναι δύσκολο το αρχικό στάδιο αλλά πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Έρχονται νέοι παίκτες όπως εγώ και ο Βρουσάι, αλλά δεν φτάνουν μόνο οι νέοι, πρέπει να γίνει ένα καλό μίγμα. Από εμάς εξαρτάται να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του προπονητή και να φέρουμε τον κόσμο πίσω. Είναι λογικό να μην εμπιστεύονται πολύ την Εθνική, δεν έχουν λόγο. Παίζουμε με Ιταλία και Βοσνία. Είναι πρόκληση, αλλά και ευκαιρία να πάρουμε ώθηση. Η Ιταλία είναι κουρασμένη, η Βοσνία έχει και αυτή τα προβλήματά της».
Για τον χαρακτήρα του: «Ο πατέρας μου μερικές φορές λέει ότι πρέπει να είμαι περισσότερο κακός. Δεν είμαι τόσο πληθωρικός, αυτό ισχύει. Το να είσαι θυμωμένος σε αποσπά από τον αληθινό στόχο».
Για τον στόχο με τη Βίλεμ: «Θέλουμε να πάμε στα πλέι – οφ και στον τελικό Κυπέλλου, θα ήταν ωραίο. Είναι ρεαλιστικό με την ποιότητα της ομάδας μας. Πρέπει να το πιστέψουμε. Μπορούμε να πάρουμε την έβδομη θέση».