Για την Βραζιλία ο χαμένος τελικός του 1950 εντός έδρας από την Ουρουγουάη, το γνωστό “Μαρακανάσο” ήταν ένας εφιάλτης ο οποίος γέννησε μια εντυπωσιακή ιδέα και ίσως την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.
Για τον Αλντίρ Γκαρσία Σιλέ… ο χαμένος τελικός του 1950, γέννησε μια εντυπωσιακή ιδέα αλλά κατέληξε σε εφιάλτη.
Στις 17 Ιουλίου του 1950 η Βραζιλία χάνει από την Ουρουγουάη… καταστροφή. Όσοι αγωνίστηκαν στον τελικό θεωρούνται από τους Βραζιλιάνους… καταραμένοι. Πιο καταραμένη από όλους, η φανέλα.
Δεν έχουμε δει έγχρωμα στιγμιότυπα από το 1950 φυσικά αλλά η Βραζιλία φορούσε άσπρες φανέλες με μπλέ γιακά…
H ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας, το 1953 διοργάνωσε έναν διαγωνισμό. Μοναδική απαίτηση από τους σχεδιαστές της καινούριας φανέλας να είναι και τα τέσσερα χρώματα της σημαίας στο σχέδιο (…πράσινο, κίτρινο, μπλε, άσπρο).
Ο νικητής ανακοινώθηκε στις 15 Δεκεμβρίου και ο Αλντίρ Γκαρσία Σιλέ, νικητής του διαγωνισμού, ο οποίος εργαζόταν ως γραφίστας σε τοπική εφημερίδα του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ έκανε 100 σχέδια μέχρι να καταλάβει ότι η φανέλα έπρεπε απλά… να είναι κίτρινη
“Πήρα την εφημερίδα στα χέρια μου και είδα το σχέδιο μου. Δεν έλεγε το όνομα του νικητή. Η κίτρινη φανέλα ταίριαζε τέλεια με το μπλε σορτσάκι, τις άσπρες κάλτσες ενώ το κολάρο θα ήταν πράσινο” δήλωσε ο ίδιος στην επέτειο των 50 χρόνων από την νίκη του στον διαγωνισμό το 2003.
Κέρδισε ένα ταξίδι στο Ρίο… τίποτε άλλο. Η φανέλα φορέθηκε πρώτη φορά το 1954 σε ένα φιλικό με την Ελβετία και φυσικά έγινε διάσημη τα επόμενα χρόνια με την Βραζιλία να κατακτά τρία από τα επόμενα τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα.
Η νίκη του αυτή τον ακολούθησε σε όλη του την ζωή. Σαν τατουάζ στο βιογραφικό του. Αρθρογράφος, δημοσιογράφος, μεταφραστής, διπλωματούχος νομικής, γραφίστας, νικητής του βραβείου Έσο για την δημοσιογραφία, πέντε βραβεία λογοτεχνίας, οπαδός της Κρουζέιρο και… νικητής στον διαγωνισμό για τον σχεδιασμό της φανέλας της Βραζιλίας.
Αριστερός από την γέννησή του, πολιτικός κρατούμενος κατά την διάρκεια της στρατιωτικής δικτακτορίας στην χώρα αλλά και αυτό.
Στο Ζαγουαράο όπου διέμενε είχαν ονομάσει δρόμο από ένα βιβλίο του (…Uma Terra So). Υπέγραφε βιβλία για ώρες αλλά όλοι τον ρωτούσαν για αυτό.
Στο Παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας το 2014… κρύφτηκε. Δεν ήθελε να δίνει συνεντεύξεις. Είχε κάνει τόσα πράγματα στην ζωή του και όλοι τον ρωτούσαν για την φανέλα. Ο εφιάλτης του.
Όταν ανακάλυψε ότι είχε καρκίνο, πήγαινε στο νοσοκομείο και όλοι τον ρωτούσαν αν είναι ο σχεδιαστής της φανέλας… απαντούσε όχι.
Έφυγε από την ζωή στις 15 Νοεμβρίου του 2018, στις 20:30 το βράδυ.
Γεννημένος στο Ριο Γκράντε ντο Σουλ, στα σύνορα της Βραζιλίας με την Ουρουγουάη. Ήταν ένας άνθρωπος δύο πατρίδων. Τα βιβλία του πρώτα εκδίδονταν στα Ισπανικά και μεταφράζονταν στα Πορτογαλικά.
Το Ρίο Γκράντε ντο Σουλ απέχει 96 χιλιόμετρα από το Πόρτο Αλέγκρε και σχεδόν 800 από το Μοντεβιδέο. Αλλά ο Σιλέ ήταν ένας “Gaucho”. Ναι, ο άνθρωπος που σχεδίασε την περίφημη φανέλα της σπουδαίας Σελεσάο μετά το Μαρακανάσο, ήταν οπαδός της Ουρουγουάης.
