Ο Μάρτιν Παλέρμο ήταν ένας τεράστιος φορ που αποτέλεσε τον «Τιτάνα» της Μπόκα Τζούνιορς.
O ”Él Loco” όπως ήταν το άλλο προσωνύμιο του. Μία από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της ομάδας της περιοχής La Boca του Μπουένος Άιρες.
Γεννημένος στις 7 Νοεμβρίου 1973 στη La Plata και μεγαλωμένος φτωχικά (μάλιστα ο πατέρας του υπήρξε πρωτοστάτης με τους συνδικαλιστές κατά των ιδιωτικοποιήσεων που εφάρμοζε το ΔΝΤ στην Αργεντινή τη δεκαετία του ‘90) κληρονόμησε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο από τον παππού του, Ενρίκε. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις παιδικές κατηγορίες της Estudiantes de La Plata. Όχι σαν επιθετικός που όλοι φαντάζονται λόγω της καριέρας του, αλλά ως τερματοφύλακας. Λίγο αργότερα όταν και ‘’μετακόμισε” στην ομάδα Club For Ever, ο προπονητής του τότε Αλφρέντο Γκαρσία, είχε την έμπνευση να τον τοποθετήσει στην κορυφή της επίθεσης. Ο Παλέρμο τον δικαίωσε ”ξετινάζοντας” τα αντίπαλα δίχτυα. Στο πρώτο του τουρνουά μάλιστα τo 1984 πέτυχε 54 (!) γκολ.
Οι άνθρωποί της Εστουντιάντες δεν άφησαν απαρατήρητα τα επιτεύγματά του κι έτσι το 1985 επιστρέφει. Αυτή τη φορά ως επιθετικός. Ωστόσο στην αρχή παρέμεινε στον πάγκο ως αλλαγή. Με την ομάδα παίδων σαρώνει τη μία διάκριση μετά την άλλη κατακτώντας όλους τους τίτλους στις παιδικές κατηγορίες και παρέα με τον Λεονάρντο Σερφάτι γίνονται οι ”γκολεαδόρ” της ομάδας. Τότε το παρατσούκλι του ήταν ”La Gata” (Η γάτα). Αποκορύφωμα από τους τίτλους που κατέκτησε τότε ήταν οι τελικοί του ντέρμπι της La Plata εναντίον της Χιμνάσια Λα Πλάτα το 1990. Ο Martín πέτυχε ένα από τα δύο γκολ στον πρώτο αγώνα (2-0) ενώ πέτυχε και το γκολ στο εκτός έδρας παιχνίδι όπου έστειλε το παιχνίδι στα πέναλτι λίγο πριν η Χιμνάσια στεφθεί πρωταθλήτρια (3-1). Εκεί η Εστουντιάντες βγήκε νικήτρια και κατέκτησε το τρόπαιο.
Το ντεμπούτο του με την αντρική ομάδα ήρθε το 1992 (18 ετών τότε) ενάντια στη Σαν λορέντζο(0-0) κι ήταν το μοναδικό που έπαιξε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Στο Apertura της ίδιας χρονιάς θα παίξει σε 12 παιχνίδια χωρίς όμως να σκοράρει. Το 1994 η Εστουντιάντες υποβιβάστηκε κι αυτό στάθηκε εμπόδιο στην εξέλιξη του.
Πήρε την άνοδο με τους Miguel Ángel Russo και Eduardo Luján Manera στον πάγκο αλλά ο ίδιος παρέμεινε αναπληρωματικός παίζοντας μόλις σε 2 παιχνίδια. Την σεζόν 1995-1996 ο Russo δεν τον υπολόγιζε στα πλάνα της πρώτης ομάδας κι αποφασίζει να τον στείλει στην San Martín de Tucumán ως δανεικό. Μια μεταγραφή που δεν έγινε καθώς η ομάδα προβληματιζόταν για το ποσό πληρωμής των 20.000 δολαρίων που ζητούσε η Εστουντιάντες. Παρόλα αυτά βρέθηκε στην αποστολή της Σαν Μαρτίν για τον αγώνα ενάντια στην Ντεπορτίβο Μορόν χωρίς όμως να παίξει αφού δεν είχε υπογραφεί το συμβόλαιο. Η μεταγραφή ματαιώθηκε κι επέστρεψε στην Εστουντιάντες, η οποία έκανε πολύ κακή πορεία στο Apertura κι η ομάδα κινδύνευε ξανά με υποβιβασμό.
Αυτό οδήγησε στην παραίτηση κι αλλαγή προπονητή. Τότε αναλαμβάνει ο Ντανιέλ Κόρντομπα κι αποφασίζει να του δώσει ευκαιρίες (μαζί με άλλους τότε νεαρούς όπως ο Σεμπαστιάν Βερόν). Στους 8 εναπομείναντες αγώνες κέρδισαν τους 6 ενώ στο Clausura του 1996 τερμάτισαν 4οι με πολύ καλές εμφανίσεις κι ο Martín βρέθηκε στη θέση νούμερο 2 του πίνακα των σκόρερ με 11 γκολ. Την επόμενη χρονιά η πορεία της ομάδας δεν ήταν ανάλογη ωστόσο ο ίδιος ορίστηκε ως αρχηγός και πέτυχε 17 γκολ σε 38 αγώνες.
Αργότερα λόγω οικονομικών προβλημάτων η Εστουντιάντες αναγκάστηκε να τον πουλήσει (όπως και άλλα τότε αστέρια) κι η Μπόκα Τζούνιορς με προτροπή του Ντιέγκο Μαραντόνα τον εντάσσει στο δυναμικό της. Με τον ”ποδοσφαιρικό πατέρα” του (όπως τον αποκαλεί ο ίδιος), Κάρλος Μπιάνκι, στον πάγκο και μαζί και με το υπόλοιπο σύνολο εκτινάσσουν τη Μπόκα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου.
Ο Μπιάνκι την τότε περίοδο που ήταν στη Boca (1998-2001 και 2003-2004) κατόρθωσε το ακατόρθωτο, 4 πρωταθλήματα, 3 Copa Libertadores και 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα κάνοντας την Boca την περισσότερο νικηφόρα ομάδα στον κόσμο.
Στις 13/11/1999 η Boca φιλοξενείται από την Κολόν και δυστυχώς για τον πολλάκις άτυχο Martín, παθαίνει ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου και μένει εκτός αγωνιστικών χώρων για 6 μήνες. Τότε ήταν που χάλασε κι η μεταγραφή του στην Lazio με την Boca να τον αποζημιώνει με 2.250.000 δολάρια, ποσό αντιστοιχίας του 15% από αυτό που είχε προσφέρει η ιταλική ομάδα. Η επανεμφάνιση του γίνεται στα μέσα Μαΐου του 2000 και στα προημιτελικά στην ρεβάνς του Copa Libertadores εναντίον της μισητής Ρίβερ Πλέϊτ. Η Μπόκα προηγείται 1-0 κι ήθελε ακόμα ένα γκολ για να περάσει στα ημιτελικά. Ο Μπιάνκι ρισκάρει και βάζει τον Παλέρμο στον αγώνα κυνηγώντας το γκολ και θα το πετύχει εις διπλούν, μία με εκτέλεση πέναλτι του Χουάν Ρικέλμε και μία με τον Παλέρμο (3-0), με τον ίδιο να το χαρακτηρίζει ως ”το πιο συναισθηματικό γκολ” της καριέρας του.
Το 2001 έρχεται η μεταγραφή του στην Ευρώπη με τη Βιγιαρεάλ να μπαίνει σφήνα σε άλλες μεγαλύτερες ομάδες και να τον κάνει δικό της. Δυστυχώς όμως στο Ευρωπαϊκό πέρασμα του δεν είχε τις αποδόσεις που είχε και στην Αργεντινή και παράλληλα στέκεται ξανά άτυχος και τραυματίζεται σε αγώνα με τη Λεβάντε. Ο τραυματισμός αυτός (διπλό σπάσιμο στο δεξί του πόδι) τον καθιστά άτυχο για μία ακόμη φορά. Το απίστευτο ήταν ότι δεν το παθαίνει λόγω κάποιου τάκλιν αλλά αφότου σκόραρε κι έτρεξε να πανηγυρίσει μπροστά στην εξέδρα, το τοιχάκι που ανέβηκε, κατέρρευσε πάνω του.
Από τις φορές που το πάθος σε προδίδει με το χειρότερο τρόπο. Ο Παλέρμο μπορεί να ήταν “Τιτάνας” αλλά μόνο άτρωτος δεν ήταν από τραυματισμούς κι ατυχίες στη ζωή του.
Αργότερα, το 2004, επιστρέφει στην Αργεντινή και τη Μπόκα όπου και πάλι θα κάνει πράματα και θάματα κατακτώντας 3 πρωταθλήματα, 1 Copa Libertadores, 2 Copa Sudamericana και 2 Recopa Sudamericana.
Στις 13 Δεκεμβρίου 2010 φτάνει τα 300 γκολ στην καριέρα του εναντίον της Χιμνάσια ενώ με δύο γκολ εναντίον της Άρσεναλ Σαραντί φτάνει τα 222 γκολ μόνο με το σύλλογο της Μπόκα ξεπερνώντας τον θρυλικό Ρομπέρτο Τσέρο. Μέσα σε όλα αυτά τα γκολ είναι και η αξέχαστη κεφαλιά σχεδόν από τα 40 μέτρα (!!!) δίνοντας τη νίκη στη Boca ενάντια στη Βέλεζ με σκορ 3-2. Το κοντέρ θα σταματήσει στα 236 και στις 18 Ιουνίου 2011 σε αγώνα εναντίον της Χιμνάσια στη Λα Πλάτα κρεμάει τα παπούτσια του με τον κόσμο να τον αποθεώνει. To τελικό σκορ ήταν 2-2 και χωρίς δυστυχώς ο ίδιος να πετύχει κάποιο γκολ. Στον τελευταίο του αγώνα στο La Bombonera o Παλέρμο αγωνίστηκε με τυπωμένο το όνομα και το νούμερο του στη φανέλα με χρυσά γράμματα, φανέλα που τυπώθηκε προς τιμήν του. Αργότερα, η Μπόκα τον τίμησε και με φιλικό αγώνα, βραβεύσεις και όλα τα σχετικά. Προς τιμήν του φτιάχτηκε μέχρι κι άγαλμα.
Το Κεφάλαιο Εθνική
Η ποδοσφαιρική του καριέρα με την εθνική δεν ήταν ανάλογη με την συλλογική, με χαρακτηριστική την άσχημη στιγμή των 3 χαμένων πέναλτι στον ίδιο αγώνα, μια ανάμνηση που θα τον στοίχειωνε πάντοτε! Το παιχνίδι αυτό έγινε στις 4 Ιουλίου 1999 όταν κι η Κολομβία κέρδισε με 3-0 την Αργεντινή για την δεύτερη αγωνιστική του Γ’ ομίλου για το Copa América που πραγματοποιήθηκε στην Παραγουάη. Παρόλα αυτά ο Παλέρμο είχε και καλύτερες στιγμές στην Albiceleste με αποκορύφωμα την πρόκριση στο Μουντιάλ 2010. Χάρις σε δικό του γκολ στις καθυστερήσεις του αγώνα (92′) με το Περού, κι ενώ το σκορ ήταν 1-1 που σήμαινε τον αποκλεισμό της Αργεντινής, έδωσε την νίκη και την πρόκριση στην ομάδα του. Στον πάγκο τότε βρισκόταν ο μεγάλος Diego. Ο Μαρτίν Παλέρμο ήταν στην αποστολή της εθνικής στο Μουντιάλ 2010 και στη μία και μοναδική εμφάνιση του (μπήκε ως αλλαγή στον αγώνα ομίλων με την εθνική μας ομάδα) σκόραρε το δεύτερο γκολ της Albiceleste.
Ο Προπονητής
Πλέον ακολουθεί καριέρα προπονητή έχοντας περάσει από τους πάγκους των Γοδόϊ Κρουζ(2012-2013), Άρσεναλ Σαραντί (2014-2015), Ουνιόν Εσπανιόλα (2016-2018), Πατσούκα(2019) και Τσούρικο Ουνίδο (2021). Βρέθηκε ανάμεσα στους υποψήφιους για να αναλάβει την Μπόκα Ζούνιορς στην μετά Gustavo Alfaro εποχή. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του ως προπονητής είναι η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Χιλής το 2017 με την ομάδα της Unión Española.
Αναλυτικά οι τίτλοι του ως ποδοσφαιριστής
Με συλλόγους
Estudiantes
Primera B Nacional: 1994–95
Boca Juniors
Primera División (6): 1998 Apertura, 1999 Clausura, 2000 Apertura, 2005 Apertura, 2006 Clausura, 2008 Apertura
Copa Libertadores (2): 2000, 2007
Intercontinental Cup: 2000
Copa Sudamericana (2): 2004, 2005
Recopa Sudamericana (2): 2006, 2008
Ατομικές Διακρίσεις
Πρώτος σκόρερ της Primera División (2): 1998 Apertura (20 γκολ, ρεκόρ σύντομου πρωταθλήματος), 2007 Clausura
Πρώτος σκόρερ της Boca Juniors (16): 1998 Clausura, 1998 Apertura, 1999 Clausura, 1999 Apertura, 2000 Apertura, 2004 Apertura, 2005 Clausura, 2006 Clausura, 2007 Clausura, 2007 Apertura, 2008 Clausura, 2009 Clausura, 2009 Apertura, 2010 Clausura, 2010 Apertura, 2011 Clausura
Ποδοσφαιριστής της χρονιάς της Νοτίου Αμερικής: 1998
Ομάδα της χρονιάς της Νοτίου Αμερικής (2): 1998, 2000
Βραβείο πολυτιμότερου παίχτη Intercontinental Cup: 2000
Χρυσό παπούτσι Αμερικής: 2007 (Μοιρασμένη θέση με τον Giancarlo Maldonado)
Κύριες πηγές: Wikipedia, www.rabona.gr
