Ήταν Μεγάλη Τετάρτη, 7 Απριλίου του 1999 όταν η ΑΕΚ έδωσε τον πιο σημαντικό αγώνα της ιστορίας της. Μα πώς; Αφού δεν επρόκειτο για αγώνα τίτλου ή ευρωπαϊκής διοργάνωσης; Δεν έκρινε κάτι. Κι όμως, το ταξίδι της ελληνικής ομάδας στην τότε γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα του Βελιγραδίου για φιλικό ματς με την Παρτίζαν εν μέσω πολέμου, είχε –και θα έχει για πάντα- μεγαλύτερη σημασία από οποιονδήποτε άλλο ποδοσφαιρικό αγώνα.
Το ιστορικό περίγραμμα στο οποίο εντάσσεται ο φιλικός αγώνας είναι ο πόλεμος του Κοσόβου, που είχε διάρκεια από τις 28 Φεβρουαρίου 1998 έως τις 11 Ιουνίου 1999. Τα αντίπαλα στρατόπεδα ήταν οι δυνάμεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (τότε περιλάμβανε το Μαυροβούνιο και τη Σερβία), που έλεγχε το Κοσσυφοπέδιο πριν από τον πόλεμο, και της αλβανικής οργάνωσης γνωστής ως Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσόβου (UCK), με αεροπορική υποστήριξη από το ΝΑΤΟ από τις 24 Μαρτίου 1999 και χερσαία από τον Αλβανικό Στρατό.
Οι αεροπορικές επιδρομές διήρκεσαν από τις 24 Μαρτίου έως τις 10 Ιουνίου του 1999. Οι βομβιστικές επιθέσεις συνεχίστηκαν μέχρι που επετεύχθη συμφωνία, η οποία οδήγησε στην απόσυρση των γιουγκοσλαβικών ενόπλων δυνάμεων από το Κοσσυφοπέδιο και τη δημιουργία της Προσωρινής Διοίκησης των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο (UNMIK), μιας ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο. Στους βομβαρδισμούς υπήρξε η συμμετοχή ως 1.000 αεροσκαφών που επιχειρούσαν κυρίως από βάσεις στην Ιταλία και από αεροσκάφη που στάθμευαν στην Αδριατική.
Διαχρονικά οι βομβαρδισμοί από το ΝΑΤΟ παραμένουν αμφιλεγόμενοι, καθώς δεν εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και οδήγησαν στο θάνατο τουλάχιστον 488 Γιουγκοσλάβων πολιτών, ανάμεσα στους οποίους ήταν και Κοσοβάροι πρόσφυγες.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Δημήτρης Μελισσανίδης – εμπνευστής του εγχειρήματος – έχοντας τη σύμφωνη γνώμη του ποδοσφαιρικού τμήματος και με μπροστάρη τον αρχηγό Ντέμη Νικολαΐδη, θέτει επί τάπητος την ιδέα του ταξιδιού. Όλα γίνονται πολύ γρήγορα. Η ΑΕΚ τότε ανήκει στην ENIC, η οποία δέχεται πιέσεις από το αγγλικό Υπουργείο Αθλητισμού.
Στις 2 Απριλίου αντιπροσωπεία της «Ένωσης» επισκέπτεται την πρεσβεία της Γιουγκοσλαβίας και τη Μεγάλη Τρίτη, 6 Απριλίου, ο ελληνικός σύλλογος αναχωρεί αεροπορικώς για τη Βουδαπέστη. Μεταξύ των παρόντων προσωπικότητες από το όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, μεταξύ αυτών κι ο Μανώλης Γλέζος.
Κατά την πορεία της «κιτρινόμαυρης» αποστολής οδικώς από τα σύνορα με την Ουγγαρία έως και το Βελιγράδι, οι Γιουγκοσλάβοι υποδέχονταν τους «ταξιδευτές της ειρήνης» με ψωμί κι αλάτι. Το δικό τους σύμβολο για τη φιλοξενία.
Στις 7 Απριλίου, στο γήπεδο της Παρτίζαν διεξάγεται ο αγώνας που έμεινε στην ιστορία. «Σταματήστε τον πόλεμο, σταματήστε το βομβαρδισμό» έγραφε το πανό που άνοιξαν τα παιδιά του σερβικού συλλόγου με την είσοδο των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο. Πριν από τη σέντρα, τηρείται ένα λεπτό σιγής εις μνήμην των θυμάτων από τους βομβαρδισμούς. Σε ένα Βελιγράδι, το οποίο είχε ήδη ζήσει 15 ημέρες βομβαρδισμών. Και δυστυχώς θα ακολουθούσαν κι άλλες…
Όσο για το δευτερεύον, δηλαδή το ματς, τελείωσε αρκετή ώρα πριν το 90′ με Κέζμαν και Ζουμπούλη να σκοράρουν. Λίγο μετά τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού, οι φίλοι της Παρτίζαν μπήκαν στο γήπεδο και ευχαρίστησαν τους παίκτες της ΑΕΚ για την έμπρακτη συμπαράστασή τους.
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
Παρτίζαν (Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς): Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν
ΑΕΚ (Όλεγκ Μπλαχίν): Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι (42’ Καψής) Καλιτζάκης, Τσέκολι (46’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Μιλοβάνοβιτς, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης
