Ο Ιγκόρ Ντομπροβόλσκι, υπήρξε ένα από τους κορυφαίους παίκτες που έβγαλε η Σοβιετική Ένωση, ταχύτατος, τεχνίτης με το παρατσούκλι το «τρελό άλογο». Ο Σοβιετικός, ουκρανικής καταγωγής -αν και δεν έπαιξε ποτέ του στο ουκρανικό πρωτάθλημα, αλλά ούτε και στην ουκρανική εθνική ομάδα, ενώ αντίθετα αγωνίστηκε με τη Ρωσία όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση- ακραίος επιθετικός και μεσοεπιθετικός, Ιγκόρ Ντομπροβόλσκι (Igor Ivanovich Dobrovolski), γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1967, στην Οδησσό της Ουκρανίας.
Κατά τη διάρκεια της εκτεταμένης καριέρας του έπαιξε για την Νίστρου του Κισινάου, την Ντιναμό Μόσχας, τη Καστεγιόν, τη Σερβέτ Γενεύης, τη Τζένοα, την Μαρσέιγ, την Ατλέτικο Μαδρίτης, τη Φορτούνα Ντίσελντορφ και την Τικιγκούλ της Τίρασπολ. Το 1990, θεωρήθηκε ως ένας από τους Καλύτερους Νέους Παίκτες στον Κόσμο. Παίκτης με απαράμιλλη τεχνική, γρηγοράδα και διεισδυτικότητα, κέρδισε την αναγνώριση καθώς και αρκετές ατομικές διακρίσεις, αλλά όχι όσους τίτλους θα ήθελε.
Έπαιξε για τρεις διαφορετικές εθνικές ομάδες: την ΕΣΣΔ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, όπου κατέκτησε το Χρυσό Μετάλλιο, πάλι με την ΕΣΣΔ, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, μετά την ΚΑΚ στο Euro του 1992 και με την Ρωσία στο Euro του 1996. Μετακόμισε παιδί ακόμη στο Τσισινάου, πρωτεύουσα της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μολδαβίας. Έμαθε τα μυστικά της μπάλας στο αθλητικό σχολείο του Τιρασπόλ και σε ηλικία 17 ετών, το 1984, ξεκίνησε την καριέρα του στην Νίστρου του Τσισινάου. Ένα χρόνο αργότερα, η Ντιναμό Μόσχας, που είχε εντοπίσει το ταλέντο του, τον ενέταξε στη δύναμή της. Έμεινε στους «κυανόλευκους» για μία τετραετία, παίζοντας σε 124 ματς και σκοράροντας 27 γκολ, πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις και στρέφοντας πάνω του την προσοχή συλλόγων από το εξωτερικό.
Μάλιστα, ψηφίστηκε ως ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής της Σοβιετικής Ένωσης το 1990! Αποκτήθηκε από τη Τζένοα, αλλά επειδή είχαν παρέλθει οι προθεσμίες, παραχωρήθηκε δανεικός στην ισπανική Καστεγιόν, που τότε μετείχε στην ισπανική Πριμέρα Ντιβιζιόν. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς, ωστόσο, ήπιε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού στη Β’ κατηγορία και αποτέλεσε παρελθόν, έχοντας λάβει μέρος σε 14 μονάχα αναμετρήσεις του συλλόγου της Βαλένθια, πετυχαίνοντας και 3 γκολ.
Δόθηκε και πάλι δανεικός στην ελβετική Σερβέτ, στην οποία καθιερώθηκε τάχιστα στο βασικό σχήμα, σημειώνοντας 15 γκολ σε 23 παιχνίδια, επίδοση που τού χάρισε τον τίτλο του Καλύτερου Ξένου Ποδοσφαιριστή της χώρας για εκείνη τη σεζόν! Συνέχισε στην Τζένοα για ένα μόλις εξάμηνο, αφού η απόδοσή του στους «ροσομπλού», δεν ήταν η αναμενόμενη, επηρεασμένος από έναν σοβαρό τραυματισμό και παράλληλα τις συνεχείς αλλαγές προπονητών στον γενοβέζικο σύλλογο!
Επόμενος «σταθμός» του ήταν η Μαρσέιγ, πάλι δανεικός, με την οποία στέφθηκε πρωταθλητής Γαλλίας το 1992 και Ευρώπης το 1993, με την συμμετοχή του πάντως σε αυτές τις επιτυχίες να είναι αμελητέα. Επέστρεψε στη Ντιναμό Μόσχας, με ελεύθερη μεταγραφή, ξαναβρίσκοντας άμεσα την καλή του φόρμα, γεγονός που έπεισε τους ανθρώπους της Ατλέτικο Μαδρίτης να τού εμπιστευθούν μία θέση στο ρόστερ της ομάδας. Στη μονοετούς διάρκειας θητεία του στο «Βιθέντε Καλδερόν», χρησιμοποιήθηκε σε 19 αγώνες και σκόραρε ένα τέρμα. Μετακόμισε στη Φορτούνα του Ντίσελντορφ, φορώντας τη φανέλα της έως το 1999, συμμετέχοντας σε 54 ματς με 14 γκολ, όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, για να γυρίσει όμως στα γήπεδα το 2004 για χάρη της Τιλιγκούλ Τιρασπόλ, εκτελώντας παράλληλα και χρέη προπονητή! Το 2006 κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του.
Στις 26 Μαρτίου 1986 έκανε το ντεμπούτο του με τη Σοβιετική Ένωση εναντίον της Αγγλίας (0-1). Στις 26 Απριλίου του 1987 σημείωσε το πρώτο του διεθνές γκολ εναντίον της Ανατολικής Γερμανίας (3-0). Με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Σοβιετικής Ένωσης, χρίστηκε 25 φορές διεθνής, από το 1986 έως το 1991, σημειώνοντας 7 γκολ. Στις 3 Ιουνίου του 1992, ξεκίνησε να παίζει με την διάδοχό της, την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ), σ’ έναν αγώνα εναντίον της Δανίας (1-1). Είχε 4 συμμετοχές και ένα γκολ, ενώ αργότερα, στις 14 Οκτωβρίου έπαιξε τον πρώτο διεθνή αγώνα του και με τη Ρωσική εθνική κατά της Ισλανδίας (1-0), λαμβάνοντας μέρος σε 18 αγώνες, σημειώνοντας παράλληλα και 2 γκολ.
Αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 και σε 2 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, αυτά του 1992 και του 1996. Κατέκτησε το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο με την ΕΣΣΔ στους Αγώνες του 1988 στη Σεούλ. Στις 19 Αυγούστου του 1998, έπαιξε το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του, εναντίον της Σουηδίας (1-0). Μέχρι στιγμής, 4 παίκτες έχουν σκοράρει τουλάχιστον ένα γκολ σε 5 διαδοχικά παιχνίδια στο Ολυμπιακό Τουρνουά Ποδοσφαίρου -ο Ιγκόρ Ντομπροβόλσκι (ΕΣΣΔ το 1988), ο Ότμαρ Χίτσφελντ (Ottmar Hitzfeld -Δυτική Γερμανία το 1972), ο Μίλαν Γκάλιτς (Milan Galić -Γιουγκοσλαβία το 1960) και ο Αντόλφο Μπαλοντσιέρι (Adolfo Baloncieri -Ιταλία το 1928). Από τους 4, μόνο ο Ντομπροβόλσκι και ο Γκάλιτς κατέκτησαν παράλληλα και το Χρυσό Μετάλλιο!
Σήμερα, έχει αφοσιωθεί στην προπονητική, έχοντας κοουτσάρει κυρίως μολδαβικούς συλλόγους, όπως τη Ντάτσια του Τσισινάου, τη Βέρις, τη Τιλιγκούλ του Τιρασπόλ καθώς και την εθνική ομάδα της Μολδαβίας.
ΠΗΓΗ: Ευλογημένο ποδόσφαιρο, Wikipedia, balleto