“Αν κοιτάξουμε τον κόσμο του ποδοσφαίρου, υπάρχουν τέτοια σχέδια για τουρνουά από τότε που ήμουν έφηβος. Όμως πέρυσι ήταν η πρώτη φορά που 12 σύλλογοι έκαναν μια κοινή δήλωση, η οποία αντιπροσώπευε μια βαθιά κραυγή συναγερμού με στόχο τη δημιουργία ενός βιώσιμου συστήματος, διαφορετικά θα είχαμε συντριβεί.
Ωστόσο, το μη βιώσιμο σύστημα παρέμεινε και τώρα αναμένουμε την απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. που θα είναι σε θέση να καθορίσει εάν ο κλάδος στον οποίο δραστηριοποιούμαστε είναι ελεύθερος και διαφανής ή εάν η τρέχουσα ρυθμιστική αρχή είναι μονοπωλιακή και δεν μας δίνει κατάλληλη δομή. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε.”, δήλωσε αρχικά ο Ανιέλι και στη συνέχεια πρόσθεσε: “Ζούμε σε έναν κλάδο που δημιουργεί 25 δισεκατομμύρια σε φόρους, στον οποίο εργάζονται ένα εκατομμύριο άνθρωποι και είναι καταλύτης για την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Για μένα, το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο σήμερα βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Για τη Σούπερ Λίγκα, λοιπόν, θα ήθελα να προσθέσω δύο πράγματα.
Ένα μήνα πριν από την έναρξη του πρότζεκτ, στο συνέδριο της UEFA, έγινε έλεγχος στον λογαριασμό μου για την καταλληλότητά μου στην Εκτελεστική Επιτροπή: στην επαλήθευση διευκρίνισα ότι μελετούσα εναλλακτικά έργα εκτός του συστήματος της UEFA (…) οπότε ήξεραν ότι δούλευα με αυτή την έννοια. Επιπλέον, προφανώς είχα υπογράψει σύμφωνο εμπιστευτικότητας με τους άλλους συλλόγους, όπως είναι φυσιολογικό σε τέτοιες ενέργειες: δεν μπορούσα να επικοινωνήσω τα πάντα, επομένως και προς τα έξω”.
Στη συνέχεια, τα «βέλη» του στράφηκαν στον πρόεδρο της ισπανικής Λίγκας Χαβιέρ Τέμπας, χωρίς να τον κατονομάσει: “Πιστεύουν πολλοί ότι πρόδωσα την εμπιστοσύνη τους; Εκπροσωπώ μια οικογένεια που έχει τη Γιουβέντους εδώ και 99 χρόνια, όταν συναντώ κάποιον στο δρόμο δεν μου λέει τίποτα γι΄ αυτό και ακόμη κι εδώ κανείς δεν μου το έχει επισημάνει. Ίσως ο Ισπανός που μίλησε νωρίτερα πιστεύει ότι πρόδωσα την εμπιστοσύνη του, αυτός ναι”.
Και ο Ανιέλι κατέληξε: “Το πρότζεκτ της Super League άρχισε και δεν χρησιμοποιήθηκε ως απειλή ή ως προθυμία για συμβιβασμό, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Ο συμβιβασμός δεν είναι πλέον επιλογή, χρειάζονται μεταρρυθμίσεις. Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι εάν η ρυθμιστική αρχή μονοπωλίου μπορεί να διευθύνει βιομηχανία αξίας 75 δισεκατομμυρίων: πιστεύω πως όχι.
Θέλουμε να έχουμε την ελευθερία να δημιουργήσουμε μια διοργάνωση. Θα καθίσω και θα υποστηρίξω τη διαφανή διακυβέρνηση. Θα περιμένω το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Δικαιοσύνης να μας πει εάν το σημερινό όργανο είναι κατάλληλο για τον σκοπό του. Αν δω τη Γιουβέντους να παίζει στο Champions League τα επόμενα πέντε χρόνια; Την βλέπω να παίζει στην κύρια ευρωπαϊκή διοργάνωση”.
