To τρόπαιο του Unicef Trophy που «σήκωσε» ο αρχηγός του Πανιωνίου, Δημήτρης Βεργίνης μαζί με τον εμβληματικό, Φάνη Χριστοδούλου για την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου από τις ομάδες της Γ’, της Β’ εθνικής κατηγορίας και της Elite League, δεν μπορεί να συγκριθεί με το ένδοξο και απώτερο παρελθόν της «κυανέρυθρης» ομάδας.
Αποτέλεσε, όμως, το πρώτο «ξεδίψασμα» από την «φλόγα» της ανυπομονησίας που υπάρχει στον «Ιστορικό», εντός και εκτός των «τειχών» του γηπέδου «Ανδρέας Βαρίκας», ώστε τα «κυανέρυθρα» χρώματα να βρεθούν, ξανά, δίπλα στις παραδοσιακές δυνάμεις και ομάδες του ελληνικού μπάσκετ.
Και αυτό κατάφερε η ομάδα-δημιούργημα του Περικλή Ταυρόπουλου. Προερχόμενη από το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής,να παραταχθεί δίπλα στις εφτά πρώτες ομάδες του πρώτου γύρου από το επαγγελματικό πρωτάθλημα της Basket League στο F8 του Ηρακλείου, τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Μόνο με Έλληνες παίκτες απέναντι στις ομάδες των 6+1 ξένων παικτών.
Μπορεί στο αχανές ΟΑΚΑ να υπήρχαν μόνο τα παιδιά της UNICEF και τα παιδιά των ακαδημιών του Πανιωνίου και ουσιαστικό το κλειστό στάδιο να ήταν άδειο, αλλά η κραυγή «ερχόμαστε» από τους νικητές του φάιναλ φορ, ακούστηκε πολύ δυνατά και ας μην είχαν μαζί τους, τους φιλάθλους τους που τους περίμεναν για να τους αποθεώσουν έξω από το «Ανδρέας Βαρίκας».
Οι «Γαλάτες» της Νέας Σμύρνης συγκινήθηκαν, τραγούδησαν και γιόρτασαν ξανά. Γιατί το «επιστρέφουμε» που ακούστηκε με το 9-0 στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, έγινε «επιστρέψαμε» με την πρόκριση στο F8.
Γιατί, όπως στις δεκαετίες του ’80, του ’90, ο Πανιώνιος επιχειρούσε να μπαίνει «σφήνα» στον διπολισμό Άρη-ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, η πορεία πρόκρισης μέχρι το Ηράκλειο, έγινε με εμφατικό τρόπο αποκλεισμού πέντε ομάδων της Elite League. Τριών (Κόροιβος, Μεγαρίδα, Αμύντας), στην έδρα του, μίας (Ηρακλής) στον Χολαργό και στον τελικό (ΦΕΑ) του ΟΑΚΑ. Η εκτίμηση ότι η δημιουργία της φετινής ομάδας από τον Ταυρόπουλο έχει προδιαγραφές της Elite League (A2 κατηγορία), μετατράπηκε σε ηχηρή διαπίστωση. Και χωρίς να έχει ασκήσει το δικαίωμα απόκτησης κοινοτικού παίκτη που πιθανότατα θα κάνει στα πλει οφ του ομίλου και της ανόδου, την άνοιξη.
Η πρόκριση στο F8 δεν ήταν ο πρώτος στόχος του Πανιωνίου στην φετινή σεζόν και μέγιστη προτεραιότητα παραμένει η επίτευξη ανόδου στην Elite League. Λειτούργησε, όμως, το Κύπελλο ως εφαλτήριο επιστροφής στην δόξα με αντίπαλους από την υψηλότερη κατηγορία και επειδή η φανέλα, όσο και αν «λασπώθηκε» τα προηγούμενα χρόνια, παραμένει «βαριά» από επιτυχίες και μαθήματα μπάσκετ, ήταν πρόκληση για τους «Γαλάτες» να μετρήσουν τις δυνάμεις τους. Το έκαναν βήμα-βήμα και πέτυχαν στο «σπίτι» τους και μακριά απ’ αυτό.
Και μόνο το γεγονός, ότι ο Πανιώνιος επιστρέφει σε F8, ως ομάδα της Β’ Εθνικής, ύστερα από 28 χρόνια και την τελευταία συμμετοχή του στο F4 της Λαμίας. Με τον Φάνη παίκτη και τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς στον πάγκο.
Στον Πανιώνιο, διαχρονικά, το συναίσθημα «ξεχειλίζει». Ήταν, σχεδόν, αναμενόμενο ότι ο Φάνης δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της συγκίνησης του, μετά τον ημιτελικό με τον Ηρακλή και την νίκη-πρόκριση των «κυανέρθρων», με ανατροπή. Γιατί στην σκέψη του Φάνη, αναβίωσε το ένα και μοναδικό κύπελλο του ’91. Και τότε στον τελικό, ο Πανιώνιος ήταν αουτσάιντερ απέναντι στον Κυπελλούχο Ευρώπης, ΠΑΟΚ. Αλλά…
Και ήταν δεδομένο ότι μετά τη νίκη του Πανιωνίου στον τελικό, ο Φάνης θα «πλημμύριζε» από χαρά. Η «σημαία» είναι και πάλι στον ιστό της και μόνο στον Πανιώνιο, ο Φάνης Χριστοδούλου θα μπορούσε να ασχοληθεί ξανά με το μπάσκετ και σε άλλο πόστο.
Μίλησε και για την διαιτησία, ο «μπέμπης» γιατί έχει βιώσει αδικίες στο «πετσί» του, ως παίκτης και πάλι ένιωσε…αναβιώσεις. Τέλος καλό, όλα καλά.
Στο UNICEF Trophy της ευκαιρίας, της δικαίωσης, της συγκίνησης, ο Πανιώνιος και «άρπαξε» την ευκαιρία και δικαιώθηκε μέχρι το τέλος της πορείας του και συγκίνησε τον κόσμο του.
Αντί επιλόγου: Σημαίνει πολλά για την ολική επαναφορά του «Ιστορικού», ότι υπάρχουν αρκετοί εκτός Πανιωνίου που ρωτούν ποιοι είναι οι δυο χρηματοδότες της ομάδας γιατί αποφεύγουν κάθε τάση διαφήμισης τους στην αήττητη μέχρι τώρα πορεία.
