Η Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης βρέθηκε από το….παράθυρο στην Ευρωλίγκα κερδίζοντας την τελευταία στιγμή την τελευταία wild card! Ιστορία της….αμαρτία της. Η ορίτζιναλ εκδοχή της ομάδας είχε διαλυθεί πριν από 15-20 χρόνια και φυσικά για την αναδημιουργία της χρησιμοποιήθηκε μια μέθοδος που δεν είναι πατέντα των ελληνικών ομάδων της Basket League. Η σημερινή Ζενίτ είναι προϊόν απορρόφησης της Τριούμφ Λιμπέρτσι που με τη σειρά της είχε πάρει τη θέση της διαλυμένης Ντιναμό Μόσχας.
Φυσικά, η Ευρωλίγκα δεν αγάπησε ξαφνικά τις προοπτικές του μπάσκετ στην Αγία Πετρούπολη αλλά φρόντισε να ρίξει γέφυρες φιλίας με την Gazprom που είναι χορηγός εκτός της ποδοσφαιρικής και της μπασκετικής Ζενίτ. Δια πάσα νόσο και μελλοντική συνεργασία!
Για την ώρα πάντως η Ζενίτ είναι ένας μπερδεμένος μπασκετικός νεοσσός. Μεταγραφές έκανε μπόλικες αν και με εξαίρεση το όνομα του βετεράνου Μεξικάνου Γκουστάβο Αγιόν οι υπόλοιποι παίκτες δεν είναι μεγάλης κλάσης. Έδωσε τη δουλειά του χεντ κόουτς στον Ζόαν Πλάθα και το αποτέλεσμα δεν αποτελεί έκπληξη: στις δύο πρώτες αγωνιστικές είναι μια ρωσική ομάδα που προσπαθεί να παντρέψει το ισπανικό μοντέλο μπάσκετ με το ρωσικό αθλητικό ταλέντο. Σαν να φτιάχνεις ρωσική σαλάτα και να βάζεις και ισπανικές πιπεριές για ντεκόρ ένα πράγμα…
ΤΖΟΥΡΑΣΙΚ ΠΑΡΚ: Μπορεί ο Αγιόν να εμφανιστεί με όψη….Ζορό και φορώντας προστατευτική μάσκα για τη σπασμένη μύτη του αλλά θα έχει ενδιαφέρον η μάχη του με τον Μιλουτίνοφ. Δεινόσαυροι της ρακέτας με διαφορετικό στιλ παιχνιδιού. Για την ώρα ο Αγιόν με 10 λεπτά συμμετοχής στην Ευρωλίγκα πριν βγει νοκ άουτ δεν έχει κάνει ακριβώς απόσβεση της μεταγραφής του. Ο Σέρβος με 13,5 πόντους- 12 ριμπάουντς και 23,5 στον δείκτη αξιολόγησης έχει βρει ήδη ρυθμό παρότι γύρισε υπέρβαρος από το παγκόσμιο της Κίνας.
ΕΝΑΣ ΜΠΙΤΝΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ: Μπορεί να μην έχει γνωρίσει μεγάλες στιγμές δόξας στην προπονητική του καριέρα αλλά ο Πλάθα είναι unique περίπτωση. Λατρεύει την ποίηση και τη λογοτεχνία, όταν βρισκόταν στη Μάλαγα και ένιωθε πιεσμένος έπαιρνε τη Χάρλεϊ του και πήγαινε μακρινές μοναχικές βόλτες στους Ισπανικούς αυτοκινητόδρομους και γενικά είναι ένας πολύ ψαγμένος τύπος. Όσοι τον ξέρουν λένε ότι στην κανονική και εκτός γηπέδων ζωή του θυμίζει πιο πολύ ένα μπίτνικ τύπο σε στιλ Κέρουακ παρά προπονητή μπάσκετ.
