O Νίκος Γκάλης κάθεται στον «θρόνο» του ελληνικού μπάσκετ, του οποίου άλλαξε τον ρου της ιστορίας, μαζί με τους συμπαίκτες του στη «χρυσή» Εθνική ομάδα του ’87. Ο Παναγιώτης Φασούλας του πρότεινε την θέση του επιτίμου προέδρου στη επόμενη διοίκηση της ΕΟΚ, εφόσον εκλεγεί πρόεδρος και ο Hall of Famer, την αποδέχτηκε για την από κοινού αλλαγή του status του αθλήματος στην επόμενη ημέρα της διοίκησης και οργάνωσης του.
Η ενεργοποίηση του «Θεού» μπορεί να έχει διαφορετικές αναγνώσεις, ερμηνείες και προβλέψεις, αλλά πρωτίστως είναι γεγονός που θα πραγματοποιηθεί στην πράξη, εάν ο Φασούλας είναι ο επόμενος πρόεδρος της ομοσπονδίας. Αυτό το «εάν», όμως, δεν θα έπρεπε να υπάρχει, γιατί αλίμονο αν για τον Νίκ, υπάρχει έστω και ο φανατικότερος «εχθρός» του μπάσκετ που θέλει να παραμένει ανενεργός στον «θρόνο» του, 27 χρόνια μετά το άδοξο φινάλε της δαφνοστεφανωμένης καριέρας του.
Ακόμα και ο αγαπημένος του Άρης, άργησε να τον τιμήσει και να αποσύρει την φανέλα του, τον Μάϊο του 2013.
Συνεπώς, όποια οπτική γωνία και αν έχει καθείς, ο Γκάλης είναι «defactο» και «de jure», το πρόσωπο του ελληνικού μπάσκετ που ενώνει όλες τις γενιές φιλάθλων και μη, παραγόντων και μη που λατρεύουν και υπηρετούν το άθλημα. Αλίμονο, λοιπόν, αν δημιουργείται υποψία αμφισβήτησης για την οικουμενικότητα του Νίκου Γκάλη, από την οποιαδήποτε επόμενη διοίκηση. Ακόμα και αν ο Φασούλας που προχώρησε και υλοποίησε την πρόταση ενεργοποίησης του μεγάλου, όπως τον αποκάλεσε, δεν εκλεγεί, η όποια σύνθεση διοικητικού συμβουλίου, δεν πρέπει να τον αφήσει-κι άλλο- ανενεργό.
Αρκετοί και…διάφοροι, στο άκουσμα της ενεργοποίησης του «Θεού», άρχισαν να αναρωτιούνται για τις αρμοδιότητες του επίτιμου προέδρου. Για τα καθήκοντα του. Για τον ρόλο του. Τι θα κάνει όταν αναλάβει την θέση του επιτίμου; Ε, κάτι θα βρεί. Κάτι θα βρεθεί να του προτείνουν. «Τroll» απαντήσεις για όσους αναρωτιούνται…
Αυτή η ανάλυση είναι ανούσια, όταν αναφερόμαστε στον Νίκο Γκάλη. Τον έναν και μοναδικό. Και ας μην έχει την μπάλα του μπάσκετ στα χέρια του για να κάνει τα «μαγικά» του και να την στριφογυρίζει στο ένα δάχτυλο. Για τον Γκάλη μιλάμε. Που μετρά…δέκα φορές τα λόγια του και και μιλάει μια φορά. Που μελετά κάθε κίνηση του. Που ήταν απόμακρος και αποστασιοποιημένος από μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι και πριν από 5 χρόνια, όταν έφτιαξε προφιλ στα social media. Που ήταν ο μοναδικός που έλειψε από την φωτογραφία της Εθνικής του ’87, στην επέτειο των 30 χρόνων, το 2017, αλλά ποτέ δεν «πρόδωσε» εκείνους τους συμπαίκτες του, με τους οποίους έκαναν την Ελλάδα να παραλληρεί. Τον «Δράκο», την «αράχνη», τον «μπέμπη, τον Γιαννιώτη…
Είναι δεδομένο ότι ο Νικ δεν έκανε προεκλογική «αβάντα» στον Παναγιώτη. Ούτε ο Παναγιώτης διανοήθηκε να του ζητήσει να ρίξει λίγη από την λάμψη του Νικ στην προεκλογική ετοιμασία του, μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου για να κερδίσει κάποιες περισσότερες ψήφους και να επηρεάσει την ψήφο του τίμιου παράγοντα μίας ακριτικής ομάδας.
Η πρόταση για την θέση του επίτιμου προέδρου από τον Φασούλα και η αποδοχή της από τον Γκάλη δεν είναι κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα.
Ο Γκάλης, από τον «θρόνο» του που τον έχει τοποθετήσει η ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, του αθλητισμού και των φιλάθλων, δήλωσε παρών και πάλι. Δεν θα τον ξαναθαυμάσουμε να παίζει. Ας τον δούμε και να τον ακούσουμε να κάνει προτάσεις για το «come back». Ε, κάτι θα έχει να πεί.